عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«إِيَّاكُمْ وَمُحَقَّرَاتِ الذُّنُوبِ، فَإِنَّمَا مَثَلُ مُحَقَّرَاتِ الذُّنُوبِ كَقَوْمٍ نَزَلُوا فِي بَطْنِ وَادٍ، فَجَاءَ ذَا بِعُودٍ، وَجَاءَ ذَا بِعُودٍ، حَتَّى أَنْضَجُوا خُبْزَتَهُمْ، وَإِنَّ مُحَقَّرَاتِ الذُّنُوبِ مَتَى يُؤْخَذْ بِهَا صَاحِبُهَا تُهْلِكْهُ».
[صحيح] - [رواه أحمد] - [مسند أحمد: 22808]
المزيــد ...
អំពី សះល៍ ពិន សាអាត់ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖
“ចូរពួកអ្នកប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការមើលស្រាលបាបកម្មតូច។ តាមពិត ការប្រៀបធៀបការមើលស្រាលចំពោះបាបកម្មតូច គឺប្រៀបដូចជាក្រុមមួយដែលចុះទៅបាតជ្រលងភ្នំមួយ ម្នាក់យកឈើតូចមួយ ម្នាក់យកឈើតូចមួយ រហូតដល់ពួកគេអាចចម្អិននំបុ័ងរបស់ពួកគេបាន។ ហើយពិតណាស់ ការមើលស្រាលចំពោះបាបកម្មតូចនោះ នៅពេលណាដែលអ្នកប្រព្រឹត្តវាត្រូវបានគេយកទោស វានឹងបំផ្លាញរូបគេ”។
[صحيح] - [رواه أحمد] - [مسند أحمد - 22808]
ណាពី ﷺ លោកបានព្រមានចំពោះការធ្វេសប្រហែសក្នុងការប្រព្រឹត្តបាបកម្មតូច និងការបន្តប្រព្រឹត្តវាដដែលៗ ព្រោះថា កាលណាដែលវាប្រមូលផ្តុំគ្នា នោះវាអាចធ្វើឲ្យអន្តរាយបាន។ ហើយលោកបានលើកឧទាហរណ៍អំពីក្រុមមួយដែលពួកគេចុះទៅបាតជ្រលងភ្នំ ហើយពួកគេម្នាក់ៗនាំយកឈើតូចមួយ។ លុះពេលដែលពួកគេប្រមូលផ្តុំឈើដែលពួកគេនាំមក គឺពួកគេអាចចម្អិននំបុ័ងរបស់ពួកគេបាន។ ជាការពិតណាស់ ការមើលស្រាលចំពោះបាបកម្មតូចនោះ នៅពេលណាដែលអ្នកប្រព្រឹត្តវាត្រូវបានគេយកទោសដោយរូបគេមិនបានសារភាពកំហុស(តាវហ្ពាត់) ឬអល់ឡោះអភ័យទោសឲ្យរូបគេទេនោះ វានឹងបំផ្លាញរូបគេជាមិនខាន។