عَنْ سَهْلُ بْنُ سَعْدٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَوْمَ خَيْبَرَ:
«لَأُعْطِيَنَّ هَذِهِ الرَّايَةَ غَدًا رَجُلًا يَفْتَحُ اللَّهُ عَلَى يَدَيْهِ، يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ»، قَالَ: فَبَاتَ النَّاسُ يَدُوكُونَ لَيْلَتَهُمْ أَيُّهُمْ يُعْطَاهَا، فَلَمَّا أَصْبَحَ النَّاسُ غَدَوْا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كُلُّهُمْ يَرْجُو أَنْ يُعْطَاهَا، فَقَالَ: «أَيْنَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ؟» فَقِيلَ: هُوَ يَا رَسُولَ اللَّهِ يَشْتَكِي عَيْنَيْهِ، قَالَ: «فَأَرْسِلُوا إِلَيْهِ»، فَأُتِيَ بِهِ فَبَصَقَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي عَيْنَيْهِ وَدَعَا لَهُ، فَبَرَأَ حَتَّى كَأَنْ لَمْ يَكُنْ بِهِ وَجَعٌ، فَأَعْطَاهُ الرَّايَةَ، فَقَالَ عَلِيٌّ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أُقَاتِلُهُمْ حَتَّى يَكُونُوا مِثْلَنَا؟ فَقَالَ: «انْفُذْ عَلَى رِسْلِكَ حَتَّى تَنْزِلَ بِسَاحَتِهِمْ، ثُمَّ ادْعُهُمْ إِلَى الإِسْلاَمِ، وَأَخْبِرْهُمْ بِمَا يَجِبُ عَلَيْهِمْ مِنْ حَقِّ اللَّهِ فِيهِ، فَوَاللَّهِ لَأَنْ يَهْدِيَ اللَّهُ بِكَ رَجُلًا وَاحِدًا، خَيْرٌ لَكَ مِنْ أَنْ يَكُونَ لَكَ حُمْرُ النَّعَمِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4210]
المزيــد ...
អំពី សះល៍ ពិន សាអាត់ رضي الله عنه ពិតណាស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃសមរភូមិខយពើរថា៖
“ខ្ញុំនឹងប្រគល់ទង់ជ័យនេះឱ្យទៅបុរសម្នាក់នៅថ្ងៃស្អែកដែលអល់ឡោះនឹងប្រទានជ័យជម្នះដោយស្នាដៃរបស់គាត់។ គាត់ស្រឡាញ់អល់ឡោះនិងអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ ហើយអល់ឡោះនិងអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ក៏ស្រឡាញ់គាត់ដែរ”។ គាត់បាននិយាយថា៖ នៅយប់នោះ មនុស្សម្នាបាននាំគ្នាជជែកគ្នាថា តើអ្នកណាដែលនឹងត្រូវគេផ្តល់ទង់ជ័យនោះឲ្យ។ លុះព្រឹកឡើង មនុស្សម្នាទាំងឡាយនាំគ្នាមករករ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ដោយពួកគេគ្រប់គ្នាសង្ឃឹមថា នឹងត្រូវគេផ្តល់ទង់ជ័យនោះឲ្យ។ ពេលនោះ លោកបានសួរថា៖ “តើ អាលី ពិន អាពីត៏ឡិប នៅឯណា”? មានគេឆ្លើយថា៖ ឱរ៉ស៊ូលុលឡោះ! គាត់ឈឺភ្នែក។ លោកក៏បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរពួកអ្នកបញ្ជូនមនុស្សទៅកាន់គាត់(ហៅគាត់មក)”។ នៅពេលគេនាំគាត់មកដល់ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ បានផ្លុំស្តោះភ្នែកគាត់ និងបានបួងសួងឲ្យគាត់។ ខណៈនោះ គាត់ក៏ជាភ្លាម ហាក់ដូចជាមិនបានឈឺអ្វីទាំងអស់។ បន្ទាប់មក លោកក៏បានផ្តល់ទង់ជ័យនោះឲ្យទៅគាត់។ ពេលនោះ អាលីបានសួរថា៖ ឱរ៉ស៊ូលុលឡោះ! តើខ្ញុំត្រូវប្រយុទ្ធនឹងពួកគេ រហូតដល់ពួកគេ(ក្លាយជាអ្នកឥស្លាម)ដូចពួកយើងដែរឬ? លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរអ្នកធ្វើដំណើរទៅមុខបន្តិចម្ដងៗ រហូតដល់ទឹកដីរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក ចូរអ្នកអំពាវនាវពួកគេទៅកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម ហើយប្រាប់ពួកគេពីកាតព្វកិច្ចដែលពួកគេត្រូវបំពេញចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់។ សូមស្បថនឹងអល់ឡោះ! ប្រសិនបើអល់ឡោះចង្អុលបង្ហាញបុរសណាម្នាក់(ឲ្យចូលអ៊ីស្លាម)តាមរយៈអ្នក គឺវាល្អប្រសើរសម្រាប់អ្នកជាងការដែលអ្នកមានសត្វអូដ្ឋពណ៌ក្រហមទៅទៀត”។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 4210]
ណាពី ﷺ លោកបានប្រាប់សហាហ្ពាត់ថា អ្នកមូស្លីមនឹងទទួលបានជ័យជម្នះលើពួកយូដានៅក្នុងតំបន់ខយពើរនាថ្ងៃស្អែកក្រោមស្នាដៃរបស់បុរសម្នាក់ដែលគេនឹងប្រគល់ទង់ជ័យឲ្យដែលជានិមិត្តសញ្ញាសម្រាប់កងទ័ព។ ក្នុងចំណោមលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់បុរសនេះ គឺគេមានក្តីស្រឡាញ់ចំពោះអល់ឡោះនិងអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ ហើយអល់ឡោះនិងអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ក៏ស្រឡាញ់រូបគេវិញដែរ។ នៅយប់នោះ បណ្តាសហាហ្ពាត់បានជជែកគ្នា ថាតើអ្នកណាដែលនឹងត្រូវគេប្រគល់ទង់ជ័យនោះឲ្យ ព្រោះពួកគេចង់បាននូវកិត្តិយសដ៏ធំធេងនេះ។ លុះព្រឹកឡើង ពួកគេក៏បានទៅជួបនឹងណាពី ﷺ ដោយគ្រប់គ្នាសង្ឃឹមថា ខ្លួននឹងទទួលបាននូវកិត្តិយសនេះ។
តែពេលនោះ ណាពី ﷺ លោកបានសួររក អាលី ពិន អាពីត៏ឡឹប។
ខណៈនោះ មានគេប្រាប់ថា គាត់ឈឺភ្នែក។
ណាពី ﷺ ក៏បានបញ្ជូនគេឲ្យទៅនាំអាលីមក។ នៅពេលអាលីមកដល់ ណាពី ﷺ បានស្តោះទឹកមាត់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោកដាក់ភ្នែកអាលី ហើយបានបួងសួងពីអល់ឡោះឲ្យគាត់។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានជាសះស្បើយភ្លាម ហាក់ដូចជាមិនបានឈឺអ្វីទាំងអស់។ ខណៈនោះ ណាពី ﷺ ក៏បានប្រគល់ទង់ជ័យឱ្យគាត់ និងបញ្ជាឱ្យគាត់ដើរដោយទន់ភ្លន់រហូតដល់ជិតបន្ទាយសត្រូវ រួចអំពាវនាវពួកគេឲ្យចូលសាសនាអ៊ីស្លាម។ ប្រសិនបើទទួលយក គាត់ត្រូវប្រាប់ពួកគេពីកាតព្វកិច្ចដែលពួកគេត្រូវអនុវត្ត។
បន្ទាប់មក ណាពី ﷺ លោកបានបញ្ជាក់ដល់អាលីពីឧត្តមភាពនៃការអំពាវនាវមនុស្សទៅកាន់អល់ឡោះ និងថាប្រសិនបើអ្នកផ្សព្វផ្សាយម្នាក់ជាមូលហេតុនាំឱ្យមនុស្សម្នាក់ទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញ នោះវាប្រសើរសម្រាប់គេជាងការដែលគេមានអូដ្ឋក្រហមដែលជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃបំផុតរបស់ជនជាតិអារ៉ាប់ទៅទៀត ដោយគេអាចកាន់កាប់វា ឬបរិច្ចាគវាឲ្យទៅអ្នកដទៃ។