ჰადისი: ადამიანის სრულყოფილი ისლამის ნიშანთა შორის არის ის, რომ იგი ტოვებს იმას, რაც მას არ ეხება

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مِنْ حُسْنِ إِسْلَامِ المَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ».
[قال النووي: حديث حسن] - [رواه الترمذي وغيره] - [الأربعون النووية: 12]

აბუ ჰურაირა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გადმოსცემს, რომ მოციქულმა მუჰამმადმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«ადამიანის სრულყოფილი ისლამის ნიშანთა შორის არის ის, რომ იგი ტოვებს იმას, რაც მას არ ეხება».
-

განმარტება

ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) განმარტა: რომ მუსლიმის ისლამის სილამაზის სრულყოფილება და მისი რწმენის სისრულე მდგომარეობს იმაში, რომ იგი შორდება იმას, რაც მას არ ეხება, არ უკავშირდება და არ აინტერესებს, და იმას, რაც სიტყვებსა თუ საქმეებში სარგებელს არ მოუტანს, იქნება ეს რელიგიური თუ ამქვეყნიურ საქმეებში. ადამიანი თუ დაკავდება იმით, რაც მას არ ეხება, შესაძლოა გაუფანტოს დრო და ყურადღება იმაზე, რაც მართლა მას ეხება, ან მიიყვანოს იმ მოქმედებამდე, რომლისგანაც თავის შეკავებაა საჭირო. რადგან განკითხვის დღეს ადამიანი პასუხს აგებს საკუთარ საქმეებზე.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. ადამიანები ერთმანეთისგან განსხვავდებიან ისლამში, და ის(ისლამი) მშვენდება უფრო მეტად ზოგიერთი ქმედებით.
2. უსარგებლო და ზედმეტი სიტყვებისა და ქმედებების დატოვება არის მტკიცებულება იმისა, რომ ადამიანის ისლამი სრულყოფილია.
3. ეს ჰადისი აქეზებს იმისაკენ, რომ ადამიანი უნდა იყოს დაკავებული იმით, რაც მას ეხება მის რელიგიასა და ამქვეყნიურ ცხოვრებაში. და რადგან მისი ისლამის სილამაზეში შედის იმის დატოვება, რაც მას არ ეხება, მაშინ მისი სილამაზე ასევე მდგომარეობს იმაში, რომ დაკავდეს იმით, რაც მას ნამდვილად ეხება.
4. იბნ ალ-ყაიიმმა (ალლაჰმა შეიწყალოს ის) თქვა:«მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ღმერთის შიში და თავის შეკავება ერთი წინადადებით შეკრიბა, როდესაც თქვა: "ადამიანის ისლამის სრულყოფილება მისი მხრიდან იმის დატოვებაა, რაც მას არ ეხება." ეს მოიცავს ყველაფრის დატოვებას, რაც ადამიანს არ ეხება: სიტყვაში, მზერაში, მოსმენაში, ხელით მოქმედებაში, სიარულში, ფიქრში და ყველა სხვა გარეგნულ თუ შინაგან მოძრაობაში. ეს არის სიტყვა, რომელიც სრულად აღწერს ღვთის მოშიშობას».
5. იბნ რაჯაბმა თქვა: «ეს ჰადისი ზნეობისა და კეთილშობილური ქცევის ერთ-ერთი საფუძველია».
6. წაქეზება ცოდნის ძიებისკენ, რადგან ცოდნის საშუალებით ადამიანი იგებს იმას, რაც მას ეხება, იმისგან, რაც მას არ ეხება.
7. კეთილის ბრძანება, ბოროტის აკრძალვა და რჩევა-დარიგება ეს იმათში შედის, რაც ადამიანს ეხება, რადგან უზენაესმა ალლაჰმა მას ამის გაკეთება უბრძანა.
8. ჰადისის ზოგად მნიშვნელობაში ასევე შედის: ის, რომ ადამიანმა თავი აარიდოს იმას, რაც მას არ ეხება — აკრძალულსა და გაცხადებულად საძრახისგან, ასევე ზედმეტი კითხვებისგან, რომლებიც სარგებელს არ იძლევა, განსაკუთრებით იმ საკითხებზე, რაც დაფარულია [საიდუმლოა], სამყაროს მოწყობის დეტალებზე, აგრეთვე ჰიპოთეტურ სიტუაციებზე, რომლებიც არ მომხდარა,ან ძნელია რომ მოხდეს ან საერთოდ შეუძლებელია.