عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ:
كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَدْخُلُ الْخَلَاءَ، فَأَحْمِلُ أَنَا وَغُلَامٌ نَحْوِي إِدَاوَةً مِنْ مَاءٍ وَعَنَزَةً فَيَسْتَنْجِي بِالْمَاءِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 271]
المزيــد ...
ანას იბნ მაალიქმა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) თქვა:
«ალლაჰის შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) როცა საპირფარეშოში შედიოდა, მე და ჩემნაირი ერთი მსახური მივაცილებდით მას წყლით სავსე ჭურჭელითა და პატარა ჯოხით, და ის წყლით ისუფთავებდა».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 271]
ანას იბნ მალიქი (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გვამცნობს, რომ ის და კიდევ ერთი მისი თანატოლი მსახური მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თან ახლდნენ, როცა ის ბუნებრივი მოთხოვნის დასაკმაყოფილებლად გადიოდა, ისინი ატარებდნენ პატარა ჯოხს, რომლის ბოლოს ბასრი წვერი ჰქონდა, რათა საჭიროების შემთხვევაში დამალვის საშუალება დაედგათ ან ლოცვისთვის ბარიერი გაეკეთებინათ, ასევე, მათ თან მიჰქონდათ წყლით სავსე პატარა ტყავის ჭურჭელი. როცა მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ბუნებრივ მოთხოვნილებას მორჩებოდა, ერთ-ერთი მათგანი მას წყალს აწვდიდა, და ის წყლით ისუფთავებდა.