Ҳадис: Кимки гуноҳ қилса, сўнгра яхшилаб таҳорат қилиб, намоз ўқиса ва истиғфор айтса, албатта, Аллоҳ уни кечиради

‌عن عَلِيٍّ قَالَ: إِنِّي كُنْتُ رَجُلًا إِذَا سَمِعْتُ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَدِيثًا نَفَعَنِي اللهُ مِنْهُ بِمَا شَاءَ أَنْ يَنْفَعَنِي بِهِ، وَإِذَا حَدَّثَنِي رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ اسْتَحْلَفْتُهُ، فَإِذَا حَلَفَ لِي صَدَّقْتُهُ، وَإِنَّهُ حَدَّثَنِي ‌أَبُو بَكْرٍ، وَصَدَقَ أَبُو بَكْرٍ، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«مَا مِنْ رَجُلٍ يُذْنِبُ ذَنْبًا، ثُمَّ يَقُومُ فَيَتَطَهَّرُ، ثُمَّ يُصَلِّي، ثُمَّ يَسْتَغْفِرُ اللهَ، إِلَّا غَفَرَ اللهُ لَهُ»، ثُمَّ قَرَأَ هَذِهِ الْآيَةَ: {وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ} [آل عمران: 135].
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي والنسائي في الكبرى وابن ماجه وأحمد] - [سنن الترمذي: 406]

Бу таржима қайта кўрилиши ва текширилиши кекак.

Али разияллоҳу анҳу айтадилар: «Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан бир ҳадис эшитсам Аллоҳ хоҳлагунча менга ундан фойда берар эди. Агар бирорта саҳобадан ҳадис эшитсам қасам талаб қилар эдим. Агар қасам ичса, тасдиқлар эдим. Менга Абу Бакр бир ҳадис айтиб берди. Абу Бакр тўғри айтди. Айтди-ки: «Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламни:
«Кимки гуноҳ қилса, сўнгра яхшилаб таҳорат қилиб, намоз ўқиса ва истиғфор айтса, албатта, Аллоҳ уни кечиради», -деганларини эшитдим деди-да, ушбу оятни ўқиди: {Ва улар фаҳш иш ёки ўзларига зулм қилган чоғларида Аллоҳни эслаб, гуноҳларини мағфират қилишни сўрайдилар} [Оли Имрон: 135].
[Тўғри матн] - [Абу Довуд, Тирмизий, Насоий Сунан Куброда, Ибн Можа ва Аҳмад ривоят қилишган] - [Сунани Тирмизий - 406]

Изоҳ

Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам хабар бермоқдалар-ки, гуноҳ қилган ҳар бир мусулмон яхшилаб таҳорат қилиб, шу гуноҳи учун тавба қилиш ниятида икки ракъат намоз ўқиб, сўнгра истиғфор айтса, албатта, Аллоҳ уни кечиради. Сўнгра Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам Аллоҳнинг ушбу сўзини ўқидилар: Ва улар фаҳш иш ёки ўзларига зулм қилган чоғларида Аллоҳни эслаб, гуноҳларини мағфират қилишни сўрайдилар. Гуноҳларини Аллоҳдан ўзга ким ҳам мағфират қиларди? Ва улар, билиб туриб, қилган гуноҳларида бардавом бўлмаслар. [Оли Имрон: 135].

Ҳадиснинг фойдалари

1. Намозга ва гуноҳдан сўнг тавба қилишга ундалмоқда.
2. Аллоҳ азза ва жалланинг мағфиратининг кенглиги ва У Зот тавба ва истиғфорни қабул қилиши.