Pagpapanibago: Talaga ngang nagsabi ako matapos mag-iwan sa iyo ng apat na pangungusap nang tatlong ulit, na kung sakaling tinimbang ang mga ito sa sinabi mo magmula ngayong araw, talaga sanang nagmatimbang ang mga ito sa mga iyon

عَنْ جُوَيْرِيَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهَا بُكْرَةً حِينَ صَلَّى الصُّبْحَ، وَهِيَ فِي مَسْجِدِهَا، ثُمَّ رَجَعَ بَعْدَ أَنْ أَضْحَى، وَهِيَ جَالِسَةٌ، فَقَالَ: «مَا زِلْتِ عَلَى الْحَالِ الَّتِي فَارَقْتُكِ عَلَيْهَا؟» قَالَتْ: نَعَمْ، قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لَقَدْ قُلْتُ بَعْدَكِ أَرْبَعَ كَلِمَاتٍ، ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، لَوْ وُزِنَتْ بِمَا قُلْتِ مُنْذُ الْيَوْمِ لَوَزَنَتْهُنَّ: سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ، عَدَدَ خَلْقِهِ وَرِضَا نَفْسِهِ وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2726]

Ang saling ito ay nangangaiangan ng daddag na pagrerepaso at pagtutumpak..

Ayon kay Juwayriyah na ina ng mga mananampalataya (malugod si Allāh sa kanya):
{Ang Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan) ay lumabas mula sa piling nito isang umaga nang nagdasal siya sa madaling-araw habang ito naman ay nasa pinagpapatirapaan nito. Pagkatapos bumalik siya matapos na tinanghali siya habang ito ay nakaupo. kaya nagsabi siya: "Hindi ka naalis sa kalagayan na nag-iwan ako sa iyo roon?" Nagsabi ito: "Oo." Nagsabi ang Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan): "Talaga ngang nagsabi ako matapos mag-iwan sa iyo ng apat na pangungusap nang tatlong ulit, na kung sakaling tinimbang ang mga ito sa sinabi mo magmula ngayong araw, talaga sanang nagmatimbang ang mga ito sa mga iyon: Subḥāna -llāhi wa-bi-ḥamdihi `adada khalqihi wa-riḍā nafsihi wa-zinata `arshihi wa-midāda kalimātihi. (Kaluwalhatian kay Allāh at kalakip ng papuri sa Kanya ayon sa bilang ng nilikha Niya, ayon sa pagkalugod ng sarili Niya, ayon sa timbang ng Trono Niya, at ayon sa [dami ng] tinta [ng pagsulat] ng mga salita Niya.)"}
[Tumpak] - [Nagsalaysay nito si Imām Muslim] - [صحيح مسلم - 2726]

Ang pagpapaliwanag

Lumabas ang Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan) mula sa piling ng maybahay niya, ang ina ng mga mananampalataya na si Juwayriyah (malugod si Allāh sa kanya), sa simula ng maghapon nang nagdasal siya sa madaling-araw habang ito naman ay nasa puwesto ng ṣalāh nito. Pagkatapos bumalik siya matapos na nangalahati ang maghapon sa oras ng kataasan ng araw habang ito naman ay hindi naalis sa pagkakaupo sa lugar nito. Kaya nagsabi siya: "Hindi ka naalis sa kalagayan na nag-iwan ako sa iyo roon?" Nagsabi ito: "Oo." Nagsabi ang Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan): "Talaga ngang nagsabi ako matapos mag-iwan sa iyo ng apat na pangungusap at nag-ulit-ulit ng mga ito nang tatlong ulit, na kung sakaling ipinaghambing ang mga ito sa punto ng pabuya sa sinabi mo sa buong panahon na ikaw ay nakaupo, talaga sanang nagmatimbang ang mga ito sa mga iyon: "Kaluwalhatian kay Allāh" at pagpapawalang-kinalaman sa Kanya sa lahat ng mga kakulangan "at kalakip ng papuri sa Kanya" yayamang ukol sa Kanya ang marikit na pagbubunyi na nagpatnubay Siya dahil doon "ayon sa bilang ng nilikha Niya," na walang nakapag-iisa-isa sa kanila kundi Siya, "ayon sa pagkalugod ng sarili Niya," sa abot ng nagpapalugod sa Kanya sa sinumang nalugod Siya roon kabilang sa mga lingkod Niya, na isang bagay na hindi natatalos, "ayon sa timbang ng Trono Niya," na siyang pinakadakila sa mga nilikha at pinakamabigat sa mga ito, at "ayon sa [dami ng] tinta [ng pagsulat] ng mga salita Niya" habang ang mga salita Niya ay hindi nalilimitahan at hindi nauubos. Ito ay sumasakop sa tatlong bahagi at sumasaklaw sa mga ito sapagkat tunay na ang tinta [ng pagsulat] ng mga salita Niya (kaluwalhatian sa Kanya) ay walang wakas para sa sukat niyon ni para sa katangian niyon ni para sa bilang niyon subalit ang tinutukoy ay ang pagpapalabis sa dami dahil iyon ay pagbanggit, una, ng isang hindi nakalilimita roon ang maraming bilang mula sa bilang ng nilikha. Pagkatapos umangat ito patungo sa higit na dakila kaysa roon at nagpahayag tungkol dito hinggil sa pagkalugod ng sarili Niya, pagkatapos ng timbang ng pinakadakila sa mga nilikha, ang Trono. Ang una ay para sa bilang at kantidad, ang ikalawa ay para sa katangian at kalidad, at ang ikatlo ay para sa kadakilaan at kabigatan.

من فوائد الحديث

1. Ang paglilinaw sa kainaman ng mga pangungusap na ito at ang paghimok sa pagsabi ng mga ito.
2. Ang dhikr ay nagkakalamangan sapagkat ang ilan dito ay higit na mainam kaysa sa iba.
3. Nagsabi si Imām An-Nawawīy hinggil sa sabi niya: "Kaluwalhatian kay Allāh at kalakip ng papuri sa Kanya ... ayon sa [dami ng] tinta [ng pagsulat] ng mga salita Niya." Ay ang pagpapalabis sa dami dahil iyon ay pagbanggit, una, ng isang hindi nakalilimita roon ang maraming bilang mula sa bilang ng nilikha, pagkatapos ang Trono. Pagkatapos umangat ito patungo sa higit na dakila kaysa roon at nagpahayag tungkol dito hinggil diyan, ibig sabihin, sa hindi naiisa-isa ng isang bilang kung paanong hindi iyon naiisa-isa.
4. Nagsabi si Ibnu Al-Qayyim: Tunay na ang umiiral sa puso ng tagapag-alaala kapag nagsasabi siya ng: "Subḥāna -llāhi wa-bi-ḥamdihi `adada khalqihi ... (Kaluwalhatian kay Allāh at kalakip ng papuri sa Kanya ayon sa bilang ng nilikha Niya, ...)" hanggang sa katapusan nito, na pagkakilala sa Kanya, pagpapawalang-kapintasan sa Kanya, at pagdakila sa Kanya mula sa nababanggit na sukat na ito ng bilang ay higit na dakila kaysa sa umiiral sa puso ng nagsasabi ng: "Subḥāna -llāh (Kaluwalhatian kay Allāh)" lamang.
5. Ang paggabay tungo sa mga malaman sa mga salita na nagdadala ng kaunti mula sa mga pananalita at nagbibigay dahil sa mga ito ng dakila sa kalamangan at gantimpala.