Ҳадис: “Ширхорагӣ ҳамон чизҳоеро ҳаром мегардонад, ки вилодат (насаб) ҳаром мекунад”

عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«الرَّضَاعَةُ تُحَرِّمُ مَا تُحَرِّمُ الوِلَادَةُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [الأربعون النووية: 44]

Аз Оиша (разияллоҳу анҳо) ривоят аст, ки Паёмбар (Саллалоҳу алайҳи ва саллам) фармуданд:
“Ширхорагӣ ҳамон чизҳоеро ҳаром мегардонад, ки вилодат (насаб) ҳаром мекунад”.
[صحيح] - [متفق عليه] - [الأربعون النووية - 44]

Шарҳ

Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) баён намуданд, ки ширхорагӣ ҳамон чизҳое ҳаром мегардад, ки аз ҷиҳати таваллуд ва насаб ҳаром аст, мисли тағоӣ, амак ё бародар... Ва он чи ки аз ҷиҳати ширхорагӣ иҷозат дода мешавад, ҳамон чиз аст, ки аз ҷиҳати таваллуд иҷозат дода мешавад.

Аз фоидаҳои ҳадис

1. Ин ҳадис қоидае аст дар аҳкоми ширхорагӣ.
2. Ибни Ҳаҷар мегӯяд: Сухани Паёмбар (Саллалоҳу алайҳи ва саллам) “Ширхорагӣ ҳамон чизҳоеро ҳаром мегардонад, ки вилодат ҳаром мекунад”. Яъне, ҳамон чизеро мубоҳ мегардонад, ки вилодат мубоҳ мекунад. Ва ин бо иттифоқи уламо аст дар масоиле, ки ба ҳаром будани никоҳ ва он чи ба он вобастааст, марбут мешавад, ва низ дар паҳн шудани маҳрамият байни кӯдаки ширхӯрда ва фарзандони зане, ки ӯро шир додааст, ва муносибати онҳо чун хешовандон дар масъалаи назар кардан, танҳо будан (халват) ва ҳамсафарӣ. Аммо бо ин вуҷуд, дигар аҳкоми модарӣ, монанди мерос гирифтан, нафақа додан, озод шудан бо моликият, шаҳодат, дия ва лағви қасос, бар он асос намешаванд.
3. Собит шудани ҳукми ҳаром будан бо сабаби ширхорагӣ, ҳурмати абадӣ аст.
4. Ҳадисҳои дигар нишон медиҳанд, ки ҳурмат бо сабаби ширхорагӣ танҳо бо панҷ бор шир додани маълум собит мешавад ва ин бояд дар ду соли аввали зиндагӣ бошад.
5. Ҳурмат аз рӯи насаб (хешутаборӣ) инҳоянд:
6. Модарон. Дар ин гурӯҳ модарони падарӣ ва модарӣ ва ҳарчанд, ки боло равад шомил мешаванд.
7. Духтарон. Дар ин гуӯҳ набераҳо аз духтар ва писар, ҳарчанд, ки поён равад шомиланд.
8. Хоҳарон. Дар он хоҳ аз падару модар, хоҳ аз яке аз он ду бошанд шомил мешаванд.
9. Аммаҳо. Дар ин гурӯҳ ҳамаи хоҳарони падар, хоҳ хоҳари як падару модар, ё нимахоҳар; ҳамчунин хоҳарони бобоҳо, ҳарчанд боло равад, дохил мешаванд.
10. Холаҳо. Ба ин гурӯҳ ҳамаи хоҳарони модар, хоҳ аз як падару модар бошанд, хоҳ нимахоҳар; ҳамчунин хоҳарони бибӣ, хоҳ аз тарафи падар бошанд, хоҳ аз модар, ҳарчанд боло равад, дохил мешаванд. Инчунин духтарони бародар ва духтарони хоҳар ва ҳар қадар поён равад шомил мешаванд.
11. Ҳурмат аз рӯӣ ширхорагӣ. Аз роҳи ширхорагӣ ҳамон чизҳое ҳаром мешавад, ки аз рӯӣ насаб ҳаром мешавад. Яъне, ҳар касе, ки бо хун ҳаром мешавад, ҳамон гуна бо ширхорагӣ низ ҳаром мешавад. Магар: Модари бародари ширхора (яъне зани дигаре, ки бародарат аз ӯ шир хӯрдааст), ҳаром нест. Хоҳари писари ширхорагӣ низ ҳаром намешавад. Ин ду аз роҳи ширхорагӣ ҳаром намешаванд.