ჰადისი: კაცმა არ უნდა დასწამოს სხვა კაცს ცოდვილობა და არც ურწმუნოება, რადგან თუ მისი თანამოსაუბრე ასეთი არ არის, მაშინ ეს მას დაუბრუნდება

عَنْ أَبِي ذَرٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«لاَ يَرْمِي رَجُلٌ رَجُلًا بِالفُسُوقِ، وَلاَ يَرْمِيهِ بِالكُفْرِ، إِلَّا ارْتَدَّتْ عَلَيْهِ، إِنْ لَمْ يَكُنْ صَاحِبُهُ كَذَلِكَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 6045]

გადმოცემულია აბუ ზარრისგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), რომ მან გაიგონა ალლაჰის შუამავლისგან (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას), რომ ის ამბობდა:
«კაცმა არ უნდა დასწამოს სხვა კაცს ცოდვილობა და არც ურწმუნოება, რადგან თუ მისი თანამოსაუბრე ასეთი არ არის, მაშინ ეს მას დაუბრუნდება».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 6045]

განმარტება

ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გააფრთხილა, რომ თუ ვინმე სხვას ეტყვის: "შენ ცოდვილი ხარ" ან "შენ ურწმუნო ხარ", ხოლო ის სინამდვილეში ასეთი არ არის, მაშინ ეს შეფასება თავად მასვე დაუბრუნდება და ის გახდება ამ აღწერის ღირსი. ხოლო თუ ნათქვამი სიმართლეს შეესაბამება, მაშინ მასზე არაფერი არ დაბრუნდება, რადგან მან სიმართლე თქვა.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. შარიათული საფუძვლის გარეშე ადამიანებისთვის ურწმუნოების ან ცოდვილობის დაბრალება აკრძალულია.
2. სავალდებულოა სიფრთხილის დაცვა და დარწმუნება, სანამ ადამიანებზე რაიმე გადაწყვეტილება გამოიტანება.
3. იბნ დაყიყ ალ-'იდმა თქვა: «ეს დიდი გაფრთხილებაა იმ ადამიანისთვის, ვინც მუსლიმებს ურწმუნოებად გამოაცხადებს, მაშინ როცა ის არ არის ასეთი. ეს დიდი საფრთხეა».
4. იბნ ჰაჯარ ალ-ასყალანიმ თქვა: «თუმცა ის, რომ ადამიანი არ ხდება ამით ცოდვილი ან ურწმუნო, არ ნიშნავს, რომ ის არ ჩაიდენს ცოდვას, როდესაც სხვას „ცოდვილს“ უწოდებს. ამ შემთხვევაში საკითხი უფრო დეტალურად განიხილება: თუ მისი მიზანი არის რჩევის მიცემა ან სხვებისთვის მისი მდგომარეობის განმარტება, ეს ნებადართულია. მაგრამ თუ მისი მიზანი არის დამცირება, და უბრალოდ ზიანის მიყენება, ეს დაუშვებელია, რადგან მას ევალება დაფარვა, სწავლებასა და კეთილი შეგონებით დარიგება, თუ შესაძლებელია რბილი მიდგომით საკითხის მოგვარება, მაშინ ძალადობრივი მიდგომა დაუშვებელია, რადგან შესაძლოა ეს პირიქით გახდეს მიზეზი მისთვის, რომ ჯიუტად გააგრძელოს თავისი ქმედება, ბევრ ადამიანს აქვს ბუნებრივი სიამაყე, განსაკუთრებით მაშინ, როცა გამკიცხავი ადამიანი თავისი მდგომარეობით დაბლა დგას, ვიდრე ის ვინც არიგებს».