حديث: رسول الله صلى الله عليه وسلم پيوند زننده و زنی که درخواست پيوند مو می کند و نيز زنی که خالکوبی می نمايد و زنی که درخواست خالکوبی می کند، لعنت نمود

عن عبد الله بن عمر رضي الله عنهما قال:
لعن النبي صلى الله عليه وسلم الوَاصِلَةَ والمُسْتَوْصِلَةَ، والوَاشِمَةَ والمُسْتَوشِمَةَ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 5947]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که می گوید:
رسول الله صلى الله عليه وسلم پيوند زننده و زنی که درخواست پيوند مو می کند و نيز زنی که خالکوبی می نمايد و زنی که درخواست خالکوبی می کند، لعنت نمود.
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 5947]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم بر علیه چهار گروه به نفرین و راندن و دور بودن از رحمت الله متعال دعا نمودند: اول: زنی موی خود را به موی دیگری پیوند بزند. دوم: و زنی که درخواست پيوند موهایش را به موی دیگری می کند. سوم: خالکوبی که سوزن را در جایی از بدن مانند صورت و کف دست یا سینه تزریق می کنند، و سرمه یا مانند آن را در آن می گذراند، تا اثر آن کبود یا سبز شود؛ برای زینت و زیبایی. چهارم: زنی که درخواست خالکوبی می کند. این همه اعمال از جمله گناهان کبیره است.

از فوائد حدیث

1. ابن حجر گفته است: از پیوستن مو به مو منع شده است، ولی اگر موی خود را با چیزی غیر از مو، مانند پارچۀ یا چیز دیگر، وصل کند، شامل نهی نمی شود.
2. تحریم همکاری در گناه.
3. نهی در تغیر خلقت الله متعال؛ چون این کار جَعل و تقلب است.
4. جواز نفرین کسی که الله و رسولش او را نفرین کرده باشند.
5. در زمان ما این پیوند دادن حرام مو شامل گذاشتن کلاه گیس می شود، چون این کار حرام و تشبیه با کافران و یک نوع فریب کاری و جَعل است.
6. الخطابی گفت: هشدار شدیدی که در مورد این موارد ذکر شده؛ به دلیل تقلب و فریب است که در آن وجود دارد، و اگر در چیز از آن ترخیص داده می‌شد، وسیله جواز برای انواع دیگر فریب قرار می گرفت، و چون در این کار تغییر آفرینش است، و در حدیث ابن مسعود به این امر اشاره شده است که می فرماید: "المُغيِّرات خلق الله"، « زنانی که آفرینش الله را تغییر می دهند»، و الله أعلم.
7. نووی می گوید: برای انجام دهنده و انجام شونده حرام است، و جایی که خالکوبی شده نجس می باشد، و اگر از بین بردن آن با دارو ممکن باشد باید انجام شود و الا توسط عمل جراحی باید از بین برده شود، ولی اگر ترس ضرر و زیان آن یا از بین رفتن عضو یا منفعت آن یا چیز زشت در عضو نمایان گردد از بین بردن آن واجب نیست، و اگر توبه کند گناهش باقی نمی ماند، و اگر از موارد یاد شده بیم وجود نداشت، باید آن را از بین ببرد و برای تأخیر در محو آن گنهکار پنداشته می شود. سخنانش پایان یافت.