فەرموودە: پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- هاتە ژوورەوە بۆ لامان کاتێک کچەکەى کۆچی دوایی کرد، وفەرمووی: سێ یان پێنج جار یان زیاتر بیشۆن -ئەگەر پێتان باش بوو- بە ئاو وگڵای کنار، وبۆ شۆردنی کۆتا جار هەندێک کافور بۆ ئاوەکە زیاد بکەن (تێکەڵی بکەن)؛ ئەگەر تەواو بوون (لە شۆردنی) ئاگادارم بکەنەوە

عن أُمّ عَطِيَّةَ الأنصارية رضي الله عنها قالت: «دخل علينا رسول الله صلى الله عليه وسلم حين تُوُفِّيَتْ ابنته، فقال: اغْسِلْنَهَا ثلاثا، أو خمسا، أو أكثر من ذلك -إن رَأَيْتُنَّ ذلك- بماء وَسِدْرٍ، واجْعَلْنَ في الأخيرة كافُورا -أو شيئا من كافور- فإذا فَرَغْتُنَّ فَآذِنَّنِي ». فلما فَرَغْنَا آذَنَّاهُ، فأعطانا حَقْوَهُ، وقال: أَشْعِرْنَهَا بِهِ -تعني إزاره-. وفي رواية «أو سَبْعا»، وقال: « ابْدَأْنَ بِمَيَامِنِهَا ومَواضِعِ الوُضوء منها» وإن أُمّ عَطِيَّةَ قالت: وجعلنا رأسها ثلاثة قُرُون».
[صحيح] - [متفق عليه]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە ئوم عەتیەی ئەنساڕیەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: «پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- هاتە ژوورەوە بۆ لامان کاتێک کچەکەى کۆچی دوایی کرد، وفەرمووی: سێ یان پێنج جار یان زیاتر بیشۆن -ئەگەر پێتان باش بوو- بە ئاو وگڵای کنار، وبۆ شۆردنی کۆتا جار هەندێک کافور بۆ ئاوەکە زیاد بکەن (تێکەڵی بکەن)؛ ئەگەر تەواو بوون (لە شۆردنی) ئاگادارم بکەنەوە». کاتێک تەواو بووین لە شۆردنی ئاگادارمان کردەوە، جلێکی پێداین کە لە بەشی نیوەی خوارەوەى لاشەی دەیپۆشی وفەرمووی: «با ئەم جلە یەکەم کفنی بێت». ولە گێڕانەوەیەکدا: «یان حەوت جار (بیشۆن)»، وفەرمووی: «سەرەتا بە شۆردنی لای ڕاست وئەندامەکانى دەستنوێژگرتن دەستپێبکەن»و وئوم عەتیە دەڵێت: «قژیمان دابەشکرد بۆ سەر سێ پەلک».
[صەحیحە] - [بوخاری و موسلیم هاوڕان لەسەری]

شیکردنەوە

کاتێک زەینەب -ڕەزای خوای لێبێت- کە کچی پێغەمبەرە -صلى اللە علیە وسلم- کۆچی دوایی کرد، پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم-هات بۆ لای ئەو ئافرەتانەى کە بە تەما بوون بیشۆن، ولە نێوانیاندا ئوم عەتیەی ئەنساڕی بوو کە سیفەتی شۆردنی مردووی فێریان دەکرد، بۆ ئەوە بە جوانی بیشۆن ولەم دونیایە بە پاکیەوە دەربچێت بۆ لای پەروەردگاری؛ پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- پێیانی فەرموو: سێ یان پێنج جار یان زیاتر بیشۆن ئەگەر پێویستی کرد، وباشتر وایە ژمارەی شۆردنەکان تاک بێت. وبۆ ئەوەى لاشەی پاکتر بێت، گڵای کنار تێکەڵ بە ئاوەکە بکەن، ولە کۆتا جاری شۆردندا کافور تێکەڵ بە ئاوەکە بکەن بۆ ئەوەى بۆنی خۆش بێت وشتی زیانبەخش لێی دوور بکەوێتەوە، وئامۆژگاریانی کرد کە وشۆردنی ئەندامەکانى دەستنوێژ لە پێش ئەوانى تر بێت، وشۆردنی لای ڕاست لە پێش شۆردنی لای چەپ بێت، وفەرمانى پێیان کرد ئەگەر تەواو بوون لە شۆردنی بەم شێوەیە ئەوا ئاگاداری بکەنەوە. وکاتێک تەواو بوون لە شۆردنی وپێیان ووت، وجلێکی خۆی پێیاندا کە لە خوارەوە لەبەر دەکرێت -پێی دەووترێت: ئیزار- کە ڕاستەوخۆ لە ژێر پێستەوە لەبەری دەکرد؛ بۆیە ئەوانیش وەکو کفنی یەکەم بەشێکی لاشەیان داپۆشی، ئەمیش بۆ ئەوەى ببێتە هۆی پیرۆزی وبەرەکەت بۆی لە گۆڕەکەیدا چونکە جلی پێغەمبەری خودایە -صلى اللە علیە وسلم-، وئەو ئافرەتانەى قژی زەینەبیان دەشۆرد؛ قژیان کردە سێ بەشەوە (سێ پەلکەوە) پەلکێک بۆ پێشەوە وهەردوو پەلکەکانى تەنیشتەکان بەرەو پشتیەوە.