ჰადისი: თუ ვინმე თავის ძმას ეტყვის: 'ჰეი, ურწმუნო!' – მაშინ ეს სიტყვა ერთ-ერთ მათგანს დაუბრუნდება: თუ ეს სიმართლეა, მაშინ იმაზე, ვისზეც ითქვა; ხოლო თუ არ არის სიმართლე, მაშინ დაბრუნდება თავად მასზე

عن ابْنِ عُمَرَ رَضيَ اللهُ عنهُما قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«أَيُّمَا امْرِئٍ قَالَ لِأَخِيهِ: يَا كَافِرُ، فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا، إِنْ كَانَ كَمَا قَالَ، وَإِلَّا رَجَعَتْ عَلَيْهِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 60]

გადმოცემულია იბნ უმარისგან (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი), რომ მან თქვა: შუამავალმა (ალლაჰმა დალოცოს და მიესალმოს მას) თქვა:
«თუ ვინმე თავის ძმას ეტყვის: 'ჰეი, ურწმუნო!' – მაშინ ეს სიტყვა ერთ-ერთ მათგანს დაუბრუნდება: თუ ეს სიმართლეა, მაშინ იმაზე, ვისზეც ითქვა; ხოლო თუ არ არის სიმართლე, მაშინ დაბრუნდება თავად მასზე».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 60]

განმარტება

მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გააფრთხილა მორწმუნეები, რომ არ უნდა უწოდონ თავიანთ მუსლიმ ძმას "ურწმუნო", რადგან ამ სიტყვით ერთ-ერთი მათგანი ურწმუნოების ღირსი ხდება – თუ ნათქვამი სიმართლეა, მაშინ ის, ვისზეც ითქვა, ხოლო თუ ეს ტყუილია, მაშინ ეს ურწმუნოება უკან უბრუნდება თავად მას, ვინც ეს სიტყვა თქვა თავის ძმაზე.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. მუსლიმი გაფრთხილებულია, რომ არ უნდა მიაწეროს თავის მუსლიმ ძმას ისეთი თვისებები, რაც მას არ გააჩნია, მაგალითად, ცოდვილობა ან ურწმუნოება.
2. გაფრთხილებაა ამ ცუდი სიტყვებისგან, რადგან მისი მთქმელი დიდ საფრთხეში ვარდება, თუ თავის მუსლიმ ძმას ასე მიმართავს. ამიტომ, საჭიროა ენის დაცვა და საუბარი მხოლოდ ცოდნისა და გამჭრიახობის საფუძველზე.