بروز رسانی: زنان زيادی نزد خانواده ی محمد آمده اند و از شوهران خود شکايت دارند؛ چنين مردانی بهترين های شما نيستند.

عن إياس بن عبد الله بن أبي ذباب رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «لا تضربوا إِمَاءَ الله» فجاء عمر رضي الله عنه إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال: ذَئِرْنَ النساءُ على أزواجهن، فَرَخَّصَ في ضربهن، فَأَطَافَ بآل رسول الله صلى الله عليه وسلم نساءٌ كثيرٌ يَشْكُونَ أزواجهن، فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «لقد أَطَافَ بآل بيت محمد نساءٌ كثيرٌ يَشْكُونَ أزواجهن، ليس أولئك بِخِيَارِكُمْ».
[صحيح] - [رواه أبو داود وابن ماجه والدارمي]

از اِياس بن عبدالله بن ابی ذباب رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «لاَ تَضْربُوا إِمَاءَ اللَّهِ»: «کنيزان الله (يعنی همسران خود) را نزنيد». پس از چندی عمر رضی الله عنه نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: زنان در برابر شوهران خود گستاخ شده اند. لذا رسول الله صلى الله عليه وسلم درباره ی تنبيه زنان اجازه داد. ديری نپاييد که زنان زيادی به خانه های همسران رسول الله صلى الله عليه وسلم آمدند و از شوهران خود شکايت داشتند که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «لَقَدْ أَطَافَ بآلِ بَيْت مُحمَّدٍ نِساءٌ كَثيرِ يشْكُونَ أَزْوَاجَهُنَّ، لَيْسَ أُولِئك بخيارِكُمْ»: «زنان زيادی نزد خانواده ی محمد آمده اند و از شوهران خود شکايت دارند؛ چنين مردانی بهترين های شما نيستند».
[صحیح است] - [به روایت ابن ماجه - به روایت ابوداوود - به روایت دارمی]

شرح

رسول الله صلی الله علیه وسلم از اینکه مردی همسرش را بزند نهی می کند؛ پس از مدتی عمر رضی الله عنه آمده و به رسول الله صلی الله علیه وسلم می گوید: زنان نسبت به شوهران شان گستاخ شده و جرات پیدا کرده و نافرمانی می کنند. این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم به زدن آنان در صورت نیاز و وجود سبب آن از قبیل نافرمانی و موارد مشابه، اجازه داد به شرطی که نه چندان سخت باشد. روز بعد زنانی به همسران رسول الله صلی الله علیه وسلم مراجعه نموده و از زدن سخت شوهران شان و سوء استفاده از این رخصت شکایت نمودند؛ لذا رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: مردانی که زنان شان را به سختی می زنند، بهترین شما نیستند. و به همین دلیل الله متعال زدن را آخرین مراحل درمان نشوز و نافرمانی قرار داده است: «وَاللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ»: «و [ای شوهران،] به زنانی که از نافرمانی شان بیم دارید، پند و اندرز دهید؛ [اگر فرمانبردار نشدند،] در بستر از آنان دوری کنید [و اگر تأثیر نکرد،] آنان را [چنانکه سخت نباشد] بزنید». و این سه مرحله به ترتیب می باشند نه اینکه هر سه باهم به کار گرفته شوند؛ بنابراین ابتدا نصیحت و پند و اندرز و یادآوری مورد استفاده قرار می گیرد، اگر مفید بود که الحمدلله؛ اما اگر فایده ای نداشت، گزینه ی بعدی جدا کردن بستر خواب می باشد؛ و اگر این مورد هم سودی نداشت، گزینه ی تنبیه بدنی جهت ادب نمودن وی و نه تنبیه بدنی از روی انتقام، می باشد.