Pagpapanibago: Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako."}

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المُؤْمِنينَ رَضِيَ اللهُ عَنْها قَالَتْ:
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا أَمَرَهُمْ أَمَرَهُمْ مِنَ الأَعْمَالِ بِمَا يُطِيقُونَ، قَالُوا: إِنَّا لَسْنَا كَهَيْئَتِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ قَدْ غَفَرَ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ، فَيَغْضَبُ حَتَّى يُعْرَفَ الغَضَبُ فِي وَجْهِهِ، ثُمَّ يَقُولُ: «إِنَّ أَتْقَاكُمْ وَأَعْلَمَكُمْ بِاللَّهِ أَنَا».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 20]

Ang saling ito ay nangangaiangan ng daddag na pagrerepaso at pagtutumpak..

Ayon kay `Ā'ishah na Ina ng mga Mananampalataya (malugod si Allāh sa kanya) na nagsabi:
{Ang Sugo ni Allah (s), kapag nag-utos siya sa kanila, ay nag-uutos sa kanila ng mga gawaing ayon sa nakakaya nila. Nagsabi sila: "Tunay na kami ay hindi gaya ng lagay mo, O Sugo ni Allah. Tunay na si Allah ay nagpatawad na sa iyo ng anumang naunan sa pagkakasala mo at anumang nahuli." Kaya nagagalit siya hanggang sa makilala ang galit sa mukha niya. Pagkatapos nagsasabi siya: "Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako."}
[Tumpak] - [Isinaysay ito ni Imām Al-Bukhārīy] - [صحيح البخاري - 20]

Ang pagpapaliwanag

Nagpapabatid ang Ina ng mga Mananampalataya na si `Ā'ishah (malugod si Allāh sa kanya) na ang Propeta (s), kapag nag-utos siya sa mga tao ng isang gawain kabilang sa mga gawain, ay nag-uutos ng anumang dumadali sa kanila, hindi ng anumang humihirap, dala ng takot na mawalang-kakayahan sila sa pamamalagi roon at ng gawaing ayon sa katapat ng ipinag-uutos niya sa kanila na pagpapagaan subalit hiniling nila sa kanya ang pag-aatang ng anumang humihirap dahil sa paniniwala nila sa pangangailagan nila sa pagpapalabis sa gawain para sa pag-angat ng mga antas. Nagsabi sila: "Tunay na kami ay walang kalagayang gaya ng kalagayan mo, O Sugo ni Allah. Tunay na si Allah ay nagpatawad na sa iyo ng anumang naunan sa pagkakasala mo at anumang nahuli." Kaya nagagalit siya hanggang sa makilala ang galit sa mukha niya. Pagkatapos nagsasabi siya: "Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako kayo gawin ninyo ang ipinag-utos ko sa inyo."

من فوائد الحديث

1. Nagsabi si Ibnu Ḥajar: Nag-utos lamang siya sa kanila ng dumadali sa kanila upang mamalagi sila roon gaya ng sinabi niya sa ibang hadith: "Ang pinakakaibig-ibig sa gawain kay Allah ay ang pinakamapamalagi."
2. Ang maaayos na tao ay nararapat na hindi mag-iwan sa pagsusumikap sa gawain dala ng pagsalig sa kaayusan niya.
3. Ang pagpayag sa pagsasalita ng tao ng taglay niya na kainaman alinsunod sa pangangailangan doon sa sandali ng pagkatiwasay laban sa pagyayabang at pagmamalakihan.
4. Ang pinakamarapat sa pagsamba ay ang pagkakatamtaman at ang pamamalagi, hindi ang pagpapakalabis na humahantong sa pag-iwan.
5. Nagsabi si Ibnu Ḥajar: Kapag ang tao ay umabot sa tugatog sa pagsamba at mga bunga nito, iyon ay higit na mapag-anyaya sa kanya sa pagtitiyaga rito bilang pagpapanatili sa biyaya at bilang pagpapadagdag dito sa pamamagitan ng pagpapasalamat dahil dito.
6. Ang pagkaisinasabatas ng pagkagalit sa sandali ng pagkasalungat ng utos na pangkapahayagan at pagtutol sa dalubhasang kuwalipikado sa pag-intindi ng kahulugan kapag nagkulang ito sa pag-intindi, bilang isang pag-uudyok sa kanya sa pagkamulat.
7. Ang kalumayan ng Propeta (s) sa Kalipunan niya at na ang Relihiyon ay kaginhawahan at na ang Palabatasang Islamiko ay makatotoong maluwag.
8. Ang katindihan ng pagkaibig na mga Kasamahan sa pagsamba at ang paghiling nila ng pagkadagdag ng kabutihan.
9. Ang paghinto sa anumang nilimitahan ng Tagapagbatas na determinasyon at permiso at ang paniniwala na ang paggamit ng pinakamalumanay na sumasang-ayon sa Batas ay higit na marapat kaysa sa pinakamahirap na sumasalungat sa Batas.