Ҳадис: Паёмбари Худо (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) ҷудоӣ миёни сураҳоро намедонист магар дар ҳоле, ки (Бисмиллоҳир-раҳмонир-раҳим) нозил мешуд

عَنِ ‌ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ:
كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَليهِ وَسَلَّمَ لا يَعْرِفُ فَصْلَ السُّورةِ حَتَّى تَنْزِلَ عَليْهِ {بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}.
[صحيح] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود: 788]

Аз ибни Аббос (Худованд аз он ду розӣ бод) ривоят аст, ки гуфт:
Паёмбари Худо (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) ҷудоӣ миёни сураҳоро намедонист магар дар ҳоле, ки (Бисмиллоҳир-раҳмонир-раҳим) нозил мешуд.
[صحيح] - [رواه أبو داود] - [Сунани Абудовуд - 788]

Шарҳ

Ибни Аббос (Худованд аз он ду розӣ бод) баён мекунад, ки сураҳои Қуръони карим бар Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) нозил мешуд ва фосила байни сураҳо ва поёни онҳоро намедонист, то инки (Бисмиллоҳир-раҳмонир-раҳим) нозил мешуд ва онгоҳ медонист, ки поёни сураи қаблӣ ва оғози сураи нав аст.