ჰადისი: მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) არ იცნობდა სურის (ყურანის თავის) დასასრულს მანამ, სანამ მას არ გამოეცხადებოდა სიტყვები " სახელითა ალლაჰისა მოწყალისა შემწყალებლისა''/ბისმილლაჰი-რრაჰმანი-რრაჰიიმ/

عَنِ ‌ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ:
كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَليهِ وَسَلَّمَ لا يَعْرِفُ فَصْلَ السُّورةِ حَتَّى تَنْزِلَ عَليْهِ {بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}.
[صحيح] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود: 788]

გადმოცემულია იბნ აბბასისგან (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი), რომ მან თქვა:
"მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) არ იცნობდა სურის (ყურანის თავის) დასასრულს მანამ, სანამ მას არ გამოეცხადებოდა სიტყვები " სახელითა ალლაჰისა მოწყალისა შემწყალებლისა''/ბისმილლაჰი-რრაჰმანი-რრაჰიიმ/."
[სანდო (საჰიჰ)] - [გადმოსცა აბუ დაუდმა] - [სუნან აბი დაუდ - 788]

განმარტება

იბნ აბბასი (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) განმარტავს, რომ წმინდა ყურანის სურები (თავები) ალლაჰის მოციქულზე (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გარდმოევლინებოდა, და ის არ იცნობდა მათი დასრულებისა და ერთმანეთისგან განცალკევების შესახებ, სანამ მასზე არ გარდმოევლინებოდა: "სახელითა ალლაჰისა მოწყალისა შემწყალებლისა". ეს ნიშნავდა, რომ წინა სურა დასრულდა და იწყებოდა ახალი სურა.