عَنْ عَبْدِ اللهِ بنِ مَسْعُودٍ رَضيَ اللهُ عنهُ قَالَ: نَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى حَصِيرٍ، فَقَامَ وَقَدْ أَثَّرَ فِي جَنْبِهِ، فَقُلْنَا: يَا رَسُولَ اللهِ، لَوِ اتَّخَذْنَا لَكَ وِطَاءً، فَقَالَ:
«مَا لِي وَلِلدُّنْيَا، مَا أَنَا فِي الدُّنْيَا إِلاَّ كَرَاكِبٍ اسْتَظَلَّ تَحْتَ شَجَرَةٍ ثُمَّ رَاحَ وَتَرَكَهَا».  
                        
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه] - [سنن الترمذي: 2377]
                        
 المزيــد ... 
                    
ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਇਬਨ ਮਸਊਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ ਨੇ ਚਟਾਈ ਉੱਤੇ ਸੁੱਤੇ, ਫਿਰ ਉਠੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸੇ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਪੁੱਛਿਆ: “ਏ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ! ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੱਪੜਾ ਲੈ ਲੈਂਦੇ।” ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
“ਮੇਰਾ ਦੁਨਿਆ ਨਾਲ ਕੋਈ ਤਾਅੱਲੁਕ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਦੁਨਿਆ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸਵਾਰ ਵਾਂਗ ਹਾਂ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਦਰਖ਼ਤ ਹੇਠਾਂ ਛਾਂ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਚਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।” 
                                                     
                                                                                                    
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه] - [سنن الترمذي - 2377]                                            
ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਇਬਨ ਮਸਊਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਨੇ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਕਿ ਰਸੂਲ ﷺ ਨੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ, ਬਨਾਟੀ ਚਟਾਈ ਉੱਤੇ ਸੁੱਤੇ, ਫਿਰ ਉਠੇ ਅਤੇ ਚਟਾਈ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਆਪਣੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਚਮੜੇ ‘ਤੇ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਪੁੱਛਿਆ: “ਏ ਰਸੂਲੁੱਲਾਹ ﷺ! ਜੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਨਰਮ ਪਾਲੰਗ ਲੈ ਆਉਂਦੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਰੂਖੀ ਚਟਾਈ ‘ਤੇ ਸੁੱਤਣ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦਾ।”ਤਾਂ ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: “ਮੇਰਾ ਦੁਨਿਆ ਨਾਲ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਜਾਂ ਲਗਾਵ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਵੱਲ ਰੁਝਾਣ ਕਰਾਂ; ਮੇਰਾ ਦੁਨਿਆ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਤਾਂ ਉਸ ਸਵਾਰ ਵਾਂਗ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦਰੱਖਤ ਹੇਠ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਆਰਾਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਚਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।”