روقاکان وتەمیمەکان وتیوەلەکان شیركن لە لای سەعیدی کوڕی جوبەیر بووم، ووتی: کام لە ئێوە دوێنی ئەو ئەستێرەی بینی کە شیهابێکی لێوە کەوتە خوارەوە؟ ووتم: من، پاشان ووتم: من لە ناو نوێژدا نەبووم، بەڵام پێمەوە درا سبەینێ ئاڵاکە دەدەمە دەستی پیاوێک کە خوای گەورە وپێغەمبەری خۆش دەوێت، وخوای گەورە وپێغەمبەریش ئەویان خۆش دەوێت، وخوای گەورە لە سەر دەستی ئەو فەتح وڕزگارکردن بەرپا دەکات دەستت لەسەر ئەو شوێنەى لاشەت دابنێ کە ئازاری هەیە هەرکەسێک سەردانی نەخۆشێک بکات کە هێشتا کاتی سەرەمەرگی نەهاتبێت، ولە لای نەخۆشەکە بڵێت: ( أسأل الله العظيم، ربَّ العرشِ العظيم، أن يَشفيك )، ئەوا خواى گەورە شیفای دەدات لەو نەخۆشییە لە دەروازەکانى مەدیندا هەندێک فریشتە هەن، بۆیە نە تاعون ونە دەجال ناتوانن ڕووی تێبکەن پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- پرسیاری لێکرا سەبارەت بە ئارەق (ئەلکهول)، نەهی لێکرد لەوەى کە دروست وئامادەی بکات، ووتی: بۆ چارەسەر دروستی دەکەم، فەرمووی: ئەوە چارەسەر نییە بەڵکو ئەوە نەخۆشی ودەردە عبدالرحمانی کوڕی عەوف وزوبێری کوڕی عەوام -ڕەزاى خوایان لێبێت-، سکاڵای هەبوونی (ئەسپێ) لە لاشەیان بۆ لای پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- هێنا ئەگەر دەتەوێت ئارام بگریت؛ ئەوا دەچیتە بەهەشتەوە، وئەگەر دەتەوێت نزات بۆ دەکەم دەکەم بۆ ئەوەى خوای گەورە شیفات بۆ بنێرێت نزای : ( اللهم رب الناس، أذهب البأس اشف أنت الشافي ) نزای ڕوقیە کردن: ( بِسْمِ الله أرْقِيكَ، مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ، مِنْ شَرِّ كُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَيْنِ حَاسِد، اللهُ يَشْفِيك، بِسمِ اللهِ أُرقِيك ) چووین بۆ لای خەبابی کوڕی ئەرەت -ڕەزای خواى لێبێت- بۆئەوەى سەردانی بکەین (بەهۆی نەخۆشبوونی)؛ وحەوت شوێنی داخ کردبوو نزای: ( بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا ) پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- پەنای بە خودا دەگرت لە جنۆکەکان، وچاولێدانی مرۆڤەکان خودا ڕاستی فەرموو، وسکی براکەت درۆی کرد، هەنگوینی پێبدە با بیخواتەوە تا لە تین وگەرمی دۆزەخەوەیە، بۆیە بە ئاو ساردی بکەنەوە