فەرموودە: نزای: ( بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا )

عن عائشة رضي الله عنها : أنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ إِذَا اشْتَكى الإنْسَانُ الشَّيْءَ مِنْهُ، أَوْ كَانَتْ بِهِ قَرْحَةٌ أَوْ جُرْح، قالَ النبيُّ صلى الله عليه وسلم بأُصبعِهِ هكذا - ووضع سفيان بن عيينة الراوي سبابته بالأرض ثم رفعها- وقالَ: «بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا».
[صحيح] - [متفق عليه]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە عائیشەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: «ئەگەر مرۆڤێک نەخۆش بووایە، یان تووشی هەوکردن وئازار بووایە؛ پێغەمبەر -صلى الله عليه وسلم- پەنجەى ئاوا لێدەکرد -گێڕەرەوەى فەرموودەکە (سوفیانی کوڕی عویەینە) پەنجەى شایەتمانی لەسەر زەوی دانا وبەرزی کردەوە- وپاشان -صلى الله عليه وسلم- دەیفەرموو: «(بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا)*». *(واتە: بەناوى خودا، خاکی زەوییەکەمان لەگەڵ لیکی هەندێکمان، نەخۆشەکەمان شیفا دەدرێت، بە ئیزنی پەروەردگارمان)
[صەحیحە] - [بوخاری و موسلیم هاوڕان لەسەری]

شیکردنەوە

ئەگەر مرۆڤێک نەخۆش بووایە، یان تووشی هەوکردن وئازار بووایە؛ پێغەمبەر -صلى الله عليه وسلم- هەندێکی لیکی دەخستە سەر پەنجەی شایەتمانى، وپاشان دەیخستە سەر خۆڵی خاکەکە بۆئەوەى هەندێک خۆڵی پێوە بلکێت، ومەسحی دەکرد بەسەر شوێنی برین وئازاری نەخۆشەکە ودەیفەرموو: «(بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا)*». *(واتە: بەناوى خودا، خاکی زەوییەکەمان لەگەڵ لیکی هەندێکمان، نەخۆشەکەمان شیفا دەدرێت، بە ئیزنی پەروەردگارمان)