عن عائشة رضي الله عنها : أنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ إِذَا اشْتَكى الإنْسَانُ الشَّيْءَ مِنْهُ، أَوْ كَانَتْ بِهِ قَرْحَةٌ أَوْ جُرْح، قالَ النبيُّ صلى الله عليه وسلم بأُصبعِهِ هكذا - ووضع سفيان بن عيينة الراوي سبابته بالأرض ثم رفعها- وقالَ: «بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
Âişe -radıyallahu anhâ-’dan rivayet edildiğine göre, bir kimsenin herhangi bir yeri ağrıdığında veya yara bere olduğunda Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- parmağıyla şöyle yapar- râvi Süfyân b. Uyeyne, şehâdet parmağını yere değdirip kaldırarak (Peygamber’in nasıl yaptığını gösterdi) ve: “Bismillah, bu tükürüğümüzle karışmış bizim yurdumuzun toprağıdır, Rabbimizin izniyle hastalarımıza şifa olur.” buyururdu.
[Sahih Hadis] - [Muttefekun Aleyh]
Bir kimse hastalandığında yahut yaralandığında Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- şehâdet parmağına tükürüğünü sürer, ardından toprağa değdirirdi. Parmağına topraktan bir kısım yapışır ve bunu yara yahut hasta olan yere koyarak şöyle dua ederdi: "Bismillah, bu tükürüğümüzle karışmış bizim yurdumuzun toprağıdır, Rabbimizin izniyle hastalarımıza şifa olur.”