Hadis: U ime Allaha, prašinom naše zemlje, s pljuvačkom jednog od nas, biva izliječen naš bolesnik dozvolom Gospodara našeg.

عن عائشة رضي الله عنها : أنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ إِذَا اشْتَكى الإنْسَانُ الشَّيْءَ مِنْهُ، أَوْ كَانَتْ بِهِ قَرْحَةٌ أَوْ جُرْح، قالَ النبيُّ صلى الله عليه وسلم بأُصبعِهِ هكذا - ووضع سفيان بن عيينة الراوي سبابته بالأرض ثم رفعها- وقالَ: «بِسمِ اللهِ، تُرْبَةُ أرْضِنَا، بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفَى بِهِ سَقِيمُنَا، بإذْنِ رَبِّنَا».
[صحيح] - [متفق عليه]

Prenosi se od Aiše, radijallahu da bi Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, kada se neko razboli ili se povrijedi stavljao prst na zemlju i učio: „Bismillah, prašinom naše zemlje, s pljuvačkom jednog od nas, biva izliječen naš bolesnik dozvolom Gospodara našeg.“
[Vjerodostojan] - [Muttefekun alejh]

Objašnjenje

Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, bi, kada se neko razboli ili povrijedi, pokvasio pljuvačkom kažiprst, stavio bi ga u zemlju, a potom bi potirao po povrijeđenom mjestu i govorio: “U ime Allaha, prašina s ove zemlje s pljuvačkom nekih od nas, s dozvolom našeg Gospodara, iscijelit će našeg bolesnika.”