بروز رسانی: هرکس به عيادتِ بيماری برود که زمانِ مرگش نرسيده باشد و هفت بار نزدِ او بگويد: «أسْأَلُ اللهَ العَظيمَ، رَبَّ العَرْشِ العَظيمِ، أنْ يَشْفِيَكَ»: «از اللهِ بزرگ، پروردگارِ عرشِ بزرگ می خواهم که تو را شِفا دهد» قطعا الله متعال مريض مذکور را از آن بيماری بهبود می بخشد.

عن عبدالله بن عباس رضي الله عنهما مرفوعاً: «مَن عادَ مَريضا لم يحضُرهُ أجلُه، فقال عنده سَبعَ مراتٍ: أسأل الله العظيم، ربَّ العرشِ العظيم، أن يَشفيك، إلا عافاه الله من ذلك المرض».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وأحمد]

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مَنْ عَادَ مَرِيضاً لَمْ يَحْضُرْهُ أجَلُهُ، فقالَ عِنْدَهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ: أسْأَلُ اللهَ العَظيمَ، رَبَّ العَرْشِ العَظيمِ، أنْ يَشْفِيَكَ، إِلا عَافَاهُ اللهُ مِنْ ذَلِكَ المَرَضِ»: «هرکس به عيادتِ بيماری برود که زمانِ مرگش نرسيده باشد و هفت بار نزدِ او بگويد: «أسْأَلُ اللهَ العَظيمَ، رَبَّ العَرْشِ العَظيمِ، أنْ يَشْفِيَكَ»: «از اللهِ بزرگ، پروردگارِ عرشِ بزرگ می خواهم که تو را شِفا دهد» قطعا الله متعال مريض مذکور را از آن بيماری بهبود می بخشد».
صحیح است - به روایت ترمذی

شرح

حدیث ابن عباس رضی الله عنهما به این معناست که اگر کسی به عیادت بیماری برود که اجلش فرانرسیده و در بیماری وفات نیست و هفت بار این ذکر و دعا را بخواند: «أسْأَلُ اللهَ العَظيمَ، رَبَّ العَرْشِ العَظيمِ، أنْ يَشْفِيَكَ» الله متعال او را از این بیماری شفا می دهد. و این در صورتی است که اجل وی در این بیماری نبوده باشد؛ اما اگر اجل وی فرا رسیده باشد هیچ دارو و درمان و رقیه شرعی سودی به حال وی ندارد چنانکه الله متعال می فرماید: «وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ يَسْتَقْدِمُونَ» [اعراف: 34] «هر امتی اَجَلی دارد؛ و هنگامی که اجل شان به سر آید، نه لحظه ای [از آن] تأخیر می کنند و نه [بر آن] پیشی می گیرند».