Hadis: Allahov Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, bi otpočinjao namaz tekbirom i učenjem: "El-Hamdu lillahi Rabbil-alemin/Hvala Allahu, Gospodaru svjetova." Kada bi išao na ruku, ne bi previše dizao glavu niti bi je previše spuštao, nego između toga.

عن عائشة رضي الله عنها قالت: كان رسول الله صلى الله عليه وسلم «يَسْتَفْتِح الصلاة بالتَّكبير، والقِراءةَ بـ {الحَمْدُ لله ربِّ العَالمين}، وكان إذا ركع لم يُشْخِص رأسه، ولم يُصَوِّبْه ولكن بَيْنَ ذلك، وكان إذا رفع رأَسه من الرُّكوع لم يَسجد، حتى يَسْتَوِيَ قائما، وكان إذا رفع رأسه من السَّجْدَة، لم يَسجد حتى يَسْتَوِيَ جالسا، وكان يقول في كل ركعتين التَّحِيَّةَ، وكان يَفْرِش رِجْلَه اليُسْرَى وَيَنْصِبُ رِجْلَهُ اليُمْنَى، وكان يَنْهَى عن عُقْبَةِ الشَّيطان، ويَنْهَى أن يَفْتَرِشَ الرَّجل ذِرَاعَيْهِ افْتِرَاشَ السَّبُعِ، وكان يَخْتِم الصلاة بالتَّسْلِيم».
[صحيح] - [رواه مسلم]

Prenosi se da je Aiša, radijallahu anha, kazala: "Allahov Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, bi otpočinjao namaz tekbirom i učenjem: "El-Hamdu lillahi Rabbil-alemin/Hvala Allahu, Gospodaru svjetova." Kada bi išao na ruku, ne bi previše dizao glavu niti bi je previše spuštao, nego između toga. Kada bi se podigao s rukua, ne bi išao na sedždu dok se u potpunosti ne bi ispravio. Kada bi se digao sa (prve) sedžde, ne bi išao na drugu dok ne bi u potpunosti uspravno sjeo. Nakon svaka dva rekata učio je Et-Tehijjatu. Kada bi sjedao, ispružio bi lijevo stopalo, a podvio desno. Zabranjivao je sjedenje na petama kao što sjedi šejtan i pružanje podlaktica po zemlji (na sedždi) kao što ih pruža zvijer. Namaz bi završavao selamom."
[Vjerodostojan] - [Hadis bilježi imam Muslim]

Objašnjenje

Prenosi se da je Aiša, radijallahu anha, opisivala namaz Allahovog Poslanika, sallallahu 'alejhi ve sellem, prenoseći tako Sunnet i dostavljajući znanje. On bi otpočinjao namaz tekbirom, izgovarajući riječi Allahu ekber (Allah je najveći). Zatim bi učenje počinjao riječima: "El-Hamdu lillahi Rabbil-alemin/Hvala Allahu, Gospodaru svjetova." Kada bi išao na ruku' (pregibanje u namazu), ne bi previše dizao glavu niti bi je previše spuštao, nego između toga. Kada bi se podigao s rukua, ne bi išao na sedždu dok se u potpunosti ne bi ispravio. A kada bi se digao sa prve sedžde, ne bi išao na drugu dok ne bi u potpunosti uspravno sjeo. Nakon svaka dva rekata učio je "Et-Tehijjatu lillahi ves-salavatu..." Kada bi sjedao, ispružio bi lijevu nogu, i na nju bi sjeo, a podvio bi desno stopalo. Zabranjivao je sjedenje na petama kao što sjedi šejtan, na način da se stopala ispruže i da se sjedne između njih, a također je zabranjivao i pružanje podlaktica po zemlji (na sedždi) kao što ih pruža zvijer. Kao što je namaz počinjao veličanjem Allaha završavao bi ga selamom na prisutne meleke i klanjače, a onda na ostale dobre Allahove robove, prve i potonje. Klanjač bi trebao da obrati pažnju na ovu općenitost u svojoj dovi.