หะดีษ: ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม จะเริ่มการละหมาดด้วยการตักบีรและการอ่าน ความว่า: “มวลการสรรเสริญที่สมบูรณ์ยิ่งทั้งหลายเป็นสิทธิของอัลลอฮ์ พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก”

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المُؤْمِنين رَضيَ اللهُ عنها قَالَتْ:
كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَسْتَفْتِحُ الصَّلَاةَ بِالتَّكْبِيرِ، وَالقِرَاءَةِ، بِـ الحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمِينَ، وَكَانَ إِذَا رَكَعَ لَمْ يُشْخِصْ رَأْسَهُ وَلَمْ يُصَوِّبْهُ، وَلَكِنْ بَيْنَ ذَلِكَ، وَكَانَ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ لَمْ يَسْجُدْ حَتَّى يَسْتَوِيَ قَائِمًا، وَكَانَ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السَّجْدَةِ لَمْ يَسْجُدْ حَتَّى يَسْتَوِيَ جَالِسًا، وَكَانَ يَقُولُ فِي كُلِّ رَكْعَتَيْنِ التَّحِيَّةَ، وَكَانَ يَفْرِشُ رِجْلَهُ اليُسْرَى وَيَنْصِبُ رِجْلَهُ اليُمْنَى، وَكَانَ يَنْهَى عَنْ عُقْبَةِ الشَّيْطَانِ، وَيَنْهَى أَنْ يَفْتَرِشَ الرَّجُلُ ذِرَاعَيْهِ افْتِرَاشَ السَّبُعِ، وَكَانَ يَخْتِمُ الصَّلَاةَ بِالتَّسْلِيمِ.
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 498]

จากอาอิชะฮ์ มารดาแห่งศรัทธาชน เราะฎิยัลลอฮุอันฮา กล่าวว่า:
ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม จะเริ่มการละหมาดด้วยการตักบีรและการอ่าน ความว่า: “มวลการสรรเสริญที่สมบูรณ์ยิ่งทั้งหลายเป็นสิทธิของอัลลอฮ์ พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก” เมื่อท่านก้มศีรษะ ท่านไม่ได้เงยหน้าขึ้นหรือเหยียดตรง แต่กลับอยู่ตรงกลางระหว่างนั้น และเมื่อท่านเงยหน้าขึ้นจากการก้มศีรษะ ท่านก็ไม่ได้กราบสุญูดลงจนกว่าจะยืนตรง เมื่อท่านยกศีรษะขึ้นจากการสุญูด ท่านจะไม่สุญูดจนกว่าจะนั่งตัวตรง ท่านมักจะกล่าว "อัตตะหิยะฮ์" ในทุกๆ สองร็อกอะฮ์ และท่านจะแผ่ขาซ้ายและจะยกขาขวาขึ้น ท่านจะห้ามจากการนั่งบนส้นเท้าเหมือนชัยฏอน และท่านจะห้ามไม่ให้ผู้คนแผ่แขนเหมือนสัตว์ป่า และท่านจะจบการละหมาดด้วยการให้สลาม
[เศาะฮีห์] - [รายงานโดย มุสลิม] - [เศาะฮีห์มุสลิม - 498]

คำอธิบาย​

มารดาแห่งผู้ศรัทธา ท่านหญิงอาอิชะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุ อันฮา กล่าวว่า: ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม จะเริ่มการละหมาดของท่านด้วยการตักบีรตอนต้น โดยกล่าวว่า ความว่า“อัลลอฮ์ทรงยิ่งใหญ่ที่สุด” และจะเริ่มการอ่านของท่านด้วยซูเราะฮ์อัลฟาติฮะห์: "มวลการสรรเสริญที่สมบูรณ์ยิ่งทั้งหลายเป็นสิทธิของอัลลอฮ์ พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก....." เมื่อท่านก้มศีรษะหลังจากยืน ท่านจะไม่ยกศีรษะขึ้นหรือก้มศีรษะลงขณะก้มศีรษะ แต่จะทำให้ศีรษะตั้งตรงและราบเรียบ เมื่อท่านเงยศีรษะขึ้นหลังจากก้มศีรษะ ท่านยืนตัวตรงก่อนจะกราบสุญูด เมื่อท่านเงยศีรษะขึ้นหลังจากกราบสุญูดครั้งแรก ท่านจะไม่กราบสุญูดครั้งที่สองจนกว่าจะนั่งนิ่งอยู่ ท่านจะนั่งหลังจากละหมาด 2 ร็อกอะฮ์เพื่อทำการตะชะฮุด และกล่าวว่า ความว่า“คำสรรเสริญ การแซ่ซ้องสดุดี และสิ่งดีๆ ทั้งหมดเป็นของอัลลอฮ์...” และหากท่านนั่งระหว่างการกราบสุญูด 2 ร็อกอะฮ์ หรือ เพื่อการตะชะฮุด ท่านจะแผ่เท้าซ้ายและนั่งบนเท้าซ้ายนั้น และวางเท้าขวาให้ตั้งตรง และเป็นที่ต้องห้ามมิให้ผู้ทำการละหมาดโดยนั่งในลักษณะเดียวกับที่ชัยฏอนนั่ง เช่น นั่งแผ่ขาบนพื้น นั่งบนส้นเท้า หรือเอาก้นแนบพื้น เอาขาตั้งตรง การวางมือบนพื้นเหมือนสุนัขแผ่ขา หรือให้ผู้ทำการละหมาดโดยแผ่แขน ในลักษณะหมอบราบเหมือนกับการแผ่แขนของสัตว์ป่า ท่านจะจบการละหมาดของท่านด้วยการกล่าวคำสดุดีและให้สลาม ความว่า “สันติสุขและความเมตตาของอัลลอฮ์จงมีแด่พวกเจ้าทั้งหลาย” หนึ่งครั้งทางขวา และหนึ่งครั้งทางซ้าย

บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ

1. อธิบายลักษณะบางประการของการละหมาดของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม
2. การตักบีร อัล-อิห์รอม เป็นวาญิบ ซึ่งห้ามมิให้พูดหรือกระทำการใดๆ ที่ขัดแย้งกับคำพูดและการกระทำในการละหมาด ถ้อยคำอื่นใดไม่อาจทดแทนการละหมาดได้
3. จำเป็น(วาญิบ)จะต้องอ่านอัลฟาติฮะห์
4. จำเป็น(วาญิบ)การโค้งคำนับ และควรตั้งตรง ไม่ยกขึ้นหรือลดลง
5. จำเป็น(วาญิบ)ในการลุกขึ้นจากการโค้งคำนับ และวาญิบในการยืนนิ่งหลังจากนั้น
6. จำเป็น(วาญิบ)การกราบสุญูด และวาญิบการขึ้นจากการกราบสุญูด และนั่งตัวตรงหลังจากนั้น
7. เป็นที่บัญญัติไว้แก่ผู้ละหมาดแผ่ขาซ้ายและยกขาขวาขึ้นได้ขณะนั่งละหมาด อย่างไรก็ตาม ในตะชะฮุดครั้งสุดท้ายในละหมาดที่มีการตะชะฮุดสองครั้ง เช่น ตะชะฮุดมัฆริบ และตะชะฮุดอิชาอ์ อนุญาตให้นั่งตะวัรรุกได้ เพราะมีรายงานฮะดีษอื่นๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้
8. ห้ามเลียนแบบชัยฏอนในการนั่ง เช่น นั่งบนส้นเท้าแล้ววางเท้าลงบนพื้น หรือยกเท้าขึ้นแล้วนั่งระหว่างเท้าบนพื้น
9. ห้ามเลียนแบบสัตว์ป่าขณะนอนราบกับพื้น โดยผู้ละหมาดกางแขนออกบนพื้น เพราะถือเป็นการแสดงถึงความขี้เกียจและอ่อนแอ
10. ห้ามเลียนแบบชัยฏอนและสัตว์ต่างๆ ในการกระทำนั้นๆ
11. จำเป็น(วาญิบ)จบการละหมาดด้วยการกล่าวสลาม ซึ่งเป็นการวิงวอนขอต่อผู้ละหมาดที่ชอบธรรมทั้งที่อยู่และที่ไม่อยู่ด้วย ให้ปลอดภัยจากความชั่วร้าย และความบกพร่องทั้งหลาย
12. จำเป็น(วาญิบ)ต้องให้มีความสงบนิ่งในการละหมาด