عنْ ابنِ مَسْعُودٍ رَضيَ اللهُ عنهُ قَالَ:
كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي سَفَرٍ، فَانْطَلَقَ لِحَاجَتِهِ، فَرَأَيْنَا حُمَّرَةً مَعَهَا فَرْخَانِ، فَأَخَذْنَا فَرْخَيْهَا، فَجَاءَتِ الْحُمَرَةُ فَجَعَلَتْ تَفْرِشُ، فَجَاءَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: «مَنْ فَجَعَ هَذِهِ بِوَلَدِهَا؟ رُدُّوا وَلَدَهَا إِلَيْهَا»، وَرَأَى قَرْيَةَ نَمْلٍ قَدْ حَرَّقْنَاهَا، فَقَالَ: «مَنْ حَرَّقَ هَذِهِ؟» قُلْنَا: نَحْنُ. قَالَ: «إِنَّهُ لَا يَنْبَغِي أَنْ يُعَذِّبَ بِالنَّارِ إِلَّا رَبُّ النَّارِ».
[صحيح] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود: 2675]
المزيــد ...
ਇਬਨ ਮਸਊਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਨੇ ਕਿਹਾ:
ਅਸੀਂ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸਫਰ ‘ਤੇ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਲਈ ਅੱਗੇ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਮਦਰ ਭੈਸ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਲਿਆ। ਮਦਰ ਭੈਸ ਆਈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੋਜਣ ਲੱਗੀ। ਫਿਰ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਆਏ ਅਤੇ ਕਿਹਾ: «ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਤੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਇਹਦੇ ਬੱਚੇ ਉਸਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿਓ।»ਫਿਰ ਉਹ ਇੱਕ ਪੀਲੀ ਮੀਠੀ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਸਾਡੇ ਨੇ ਜ਼ਲ੍ਹਮ ਕਰਕੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ: «ਇਹ ਕੌਣ ਸਾੜਿਆ?» ਅਸੀਂ ਕਿਹਾ: ਸਾਨੂੰ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ: «ਅੱਗ ਨਾਲ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ ਸਿਰਫ ਅੱਗ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਹੀ ਕਰੇ, ਇਹ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ।»
[صحيح] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود - 2675]
ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਿਨ ਮਸਊਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸਫਰ ‘ਤੇ ਸਨ। ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਗਏ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲਾਲ ਪੰਛੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਖੇਡਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ। ਮਦਰ ਭੈਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇ ਪੰਛਿਆਂ ਨੂੰ ਖੋਇਆ ਹੋਇਆ ਵੇਖ ਕੇ ਪੰਖ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਦਿੱਖਾਇਆ। ਫਿਰ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਆਏ ਅਤੇ ਕਿਹਾ: "ਇਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਕੌਣ ਉਦਾਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਲੈ ਜਾਣ ਨਾਲ ਡਰਾਇਆ?!" ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਬੱਚੇ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿਓ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਨਮਲਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਅੱਗ ਨਾਲ ਸਾੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ: "ਇਹ ਕੌਣ ਸਾੜਿਆ?" ਉਸਦੇ ਕੁਝ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਅਸੀਂ।" ਉਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: "ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਜੀਵੰਤ ਸਿਰਿਆਂ ਨਾਲ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ ਜਾਇਜ ਨਹੀਂ; ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ, ਜਿਸਨੇ ਅੱਗ ਬਣਾਈ ਹੈ, ਹੀ ਇਸ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ।"