ჰადისი: ჭეშმარიტად, ყურანის მატარებელი ჰგავს პატრონს აქლემებისა, რომლებსაც ფეხებზე თოკები აქვთ შეკრული: თუ იგი გააგრძელებს მათ ამ მდგომარეობაში დაჭერას — შეინარჩუნებს მათ; ხოლო თუ თოკებს გაუშვებს — ისინი გაიქცევიან

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«إِنَّمَا مَثَلُ صَاحِبِ القُرْآنِ كَمَثَلِ صَاحِبِ الإِبِلِ المُعَقَّلَةِ، إِنْ عَاهَدَ عَلَيْهَا أَمْسَكَهَا، وَإِنْ أَطْلَقَهَا ذَهَبَتْ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 5031]

გადმოცემულია იბნ უმარისგან (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი), რომ ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«ჭეშმარიტად, ყურანის მატარებელი ჰგავს პატრონს აქლემებისა, რომლებსაც ფეხებზე თოკები აქვთ შეკრული: თუ იგი გააგრძელებს მათ ამ მდგომარეობაში დაჭერას — შეინარჩუნებს მათ; ხოლო თუ თოკებს გაუშვებს — ისინი გაიქცევიან».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 5031]

განმარტება

მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) შეადარა ადამიანი, რომელიც სწავლობს ყურანს და მიჩვეულია მის წაკითხვას — იქნება ეს წიგნიდან თუ ზეპირად — პატრონს აქლემებისა, რომლებსაც თოკი აქვთ მუხლზე მიბმული. თუ ის ყურადღებას აქცევს მათ, აქლემები მის კონტროლქვეშ რჩებიან; ხოლო თუ მათ გაუშვებს, ისინი გაიქცევიან და გათავისუფლდებიან. იგივე ეხება ყურანსაც: თუ ყურანის მატარებელი მტკიცედ განაგრძობს მის წაკითხვასა და გამეორებას, ის ახსენებს მას და ინარჩუნებს; ხოლო თუ ამას არ აკეთებს — ივიწყებს. შესაბამისად, სანამ არსებობს მუდმივი ზრუნვა ყურანზე, შენარჩუნებულია მისი ცოდნაც და დამახსოვრებაც.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. წახალისება ყურანის კითხვის და დაზეპირების, გაფრთხილება მისგან ზურგის ქცევის და დავიწყებისგან.
2. ყურანის მუდმივი წაკითხვა ენისთვის ბუნებრივს ხდის მის წარმოთქმას და ამარტივებს მის წაკითხვას. თუმცა, თუ ადამიანი მიატოვებს ყურანს, მისთვის კითხვა რთული და დამტვირთველი ხდება.
3. ალ-ყადიმ თქვა: «"ყურანის მატარებელში" იგულისხმება ის, ვინც მუდმივად დაკავშირებულია მასთან და მიჩვეულია მას. თვით ეს 'თანმხლები კავშირი' გულისხმობს სიახლოვესა და უწყვეტ ურთიერთობას. აქედან მომდინარეობს ასეთი გამონათქვამები: 'ვინმე ვინმეს მეგობარია', 'სამოთხის მკვიდრნი' და 'ჯოჯოხეთის მკვიდრნი'».
4. მოწოდების ერთ-ერთი მეთოდია იგავებისა და მაგალითების გამოყენება.
5. იბნ ჰაჯარმა თქვა: «განსაკუთრებით აქლემის ხსენება მოხდა იმიტომ, რომ შინაური ცხოველებიდან ყველაზე ხშირად ადამიანისგან აქლემი გარბის და მისი გაქცევის შემდეგ მისი დაჭერა ძალიან რთულია».