عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«إِنَّمَا مَثَلُ صَاحِبِ القُرْآنِ كَمَثَلِ صَاحِبِ الإِبِلِ المُعَقَّلَةِ، إِنْ عَاهَدَ عَلَيْهَا أَمْسَكَهَا، وَإِنْ أَطْلَقَهَا ذَهَبَتْ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 5031]
المزيــد ...
გადმოცემულია იბნ უმარისგან (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი), რომ ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«ჭეშმარიტად, ყურანის მატარებელი ჰგავს პატრონს აქლემებისა, რომლებსაც ფეხებზე თოკები აქვთ შეკრული: თუ იგი გააგრძელებს მათ ამ მდგომარეობაში დაჭერას — შეინარჩუნებს მათ; ხოლო თუ თოკებს გაუშვებს — ისინი გაიქცევიან».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 5031]
მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) შეადარა ადამიანი, რომელიც სწავლობს ყურანს და მიჩვეულია მის წაკითხვას — იქნება ეს წიგნიდან თუ ზეპირად — პატრონს აქლემებისა, რომლებსაც თოკი აქვთ მუხლზე მიბმული. თუ ის ყურადღებას აქცევს მათ, აქლემები მის კონტროლქვეშ რჩებიან; ხოლო თუ მათ გაუშვებს, ისინი გაიქცევიან და გათავისუფლდებიან. იგივე ეხება ყურანსაც: თუ ყურანის მატარებელი მტკიცედ განაგრძობს მის წაკითხვასა და გამეორებას, ის ახსენებს მას და ინარჩუნებს; ხოლო თუ ამას არ აკეთებს — ივიწყებს. შესაბამისად, სანამ არსებობს მუდმივი ზრუნვა ყურანზე, შენარჩუნებულია მისი ცოდნაც და დამახსოვრებაც.