Hadis: «Bazı kimselere ne oluyor ki, namazlarında gözlerini semaya dikiyorlar?» Sonra sözünü daha da şiddetlendirdi ve; «Ya bundan vazgeçerler, ya da gözlerinin nuru alınır da kör olurlar.» buyurdu.

عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال: قال النبي صلى الله عليه وسلم : «ما بَال أقْوَام يَرفعون أبْصَارَهم إلى السَّماء في صَلاتهم»، فاشْتَدَّ قوله في ذلك، حتى قال: «لَيَنْتَهُنَّ عن ذلك، أو لَتُخْطَفَنَّ أبْصَارُهم».
[صحيح] - [متفق عليه]

Enes b. Malik –radıyallahu anh-’dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah –sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu ki: «Bazı kimselere ne oluyor ki, namazlarında gözlerini semaya dikiyorlar?» Sonra sözünü daha da şiddetlendirdi ve; «Ya bundan vazgeçerler, ya da gözlerinin nuru alınır da kör olurlar.»
[Sahih Hadis] - [Muttefekun Aleyh]

Şerh

Bu hadisin bize verdiği fayda namaz kılan kimsenin namazda olması gereken sessizlik ve huşunun nasıl olacağıdır. Kalbin huşusunun işaretlerinden biri uzuvların sakin durmasıdır. Bunun için Nebi –sallallahu aleyhi ve sellem- ümmetini namazda boş şeyler ile uğraşmamaları ve gözlerini gökyüzüne kaldırmamaları konusunda uyarmıştır. Çünkü bu, namazın edebine ve makamına uygun olmayan bir iştir. Namaz kılan kimse Rabbi Teâlâ’ya seslenir durumdadır. Ve O ona doğru kıblesi yönündedir. Bu makamda gözün kaldırılması Allah’a karşı edepsizliktir. Bunun için Nebi –sallallahu aleyhi ve sellem- namaz esnasında gözlerini gökyüzüne kaldıranları aşırı bir şekilde tehditle uyarıda bulunmuş ve şöyle buyurmuştur: «Ya bundan vazgeçerler, ya da gözlerinin nuru alınır da kör olurlar.» Çabucak alınır. Onlar hissetmeden bir bakmışlar ki namazı hafife/basite almaları sebebiyle ceza olarak görme nimeti onlardan alınmıştır.