ჰადისი: თუნდაც თქვენგან ვინმემ აიღოს თავისი თოკი, მოიტანოს შეშის კონა ზურგით, გაყიდოს იგი და ამით ალლაჰმა მისი სახე (სიღატაკისგან) დაიცვას – ეს მისთვის უკეთესია, ვიდრე ის, რომ ხალხს სთხოვოს, მისცენ თუ არა

عَنِ الزُّبَيْرِ بْنِ العَوَّامِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لَأَنْ يَأْخُذَ أَحَدُكُمْ حَبْلَهُ، فَيَأْتِيَ بِحُزْمَةِ الحَطَبِ عَلَى ظَهْرِهِ، فَيَبِيعَهَا، فَيَكُفَّ اللَّهُ بِهَا وَجْهَهُ خَيْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ يَسْأَلَ النَّاسَ أَعْطَوْهُ أَوْ مَنَعُوهُ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 1471]

აზზუბეირ იბნ ალ 'ავვაამ(ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გადმოსცემს, რომ შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«თუნდაც თქვენგან ვინმემ აიღოს თავისი თოკი, მოიტანოს შეშის კონა ზურგით, გაყიდოს იგი და ამით ალლაჰმა მისი სახე (სიღატაკისგან) დაიცვას – ეს მისთვის უკეთესია, ვიდრე ის, რომ ხალხს სთხოვოს, მისცენ თუ არა».
[სანდო (საჰიჰ)] - [გადმოსცა ალ-ბუხარიმ] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 1471]

განმარტება

ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) განმარტა, რომ ადამიანისთვის უკეთესია ნებისმიერი შრომით დაკავდეს, თუნდაც თოკი აიღოს, შეშა მოაგროვოს, ზურგით ატაროს, გაყიდოს და ამით ირჩინოს თავი, ან დაახარჯოს ქველმოქმედებას, რათა არ გახდეს სხვაზე დამოკიდებული და არ დამცირდეს თხოვნით, ეს მისთვის უკეთესია, ვიდრე ხალხისგან თხოვნა, მისცემენ თუ არა. რადგან ადამიანებისგან მუდარა დამცირებაა, ხოლო მორწმუნე პატივდებულია და არა დამცირებული.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. მოწოდება თავშეკავებისა და ღირსეულად თავის არიდება ადამიანებისგან თხოვნისგან.
2. მოწოდება შრომისკენ საარსებო საშუალების მოსაპოვებლად, თუნდაც ეს იყოს ისეთი ხელობა, რომელიც ადამიანთა თვალში უმნიშვნელო ან ნაკლებად პატივსაცემად ითვლებოდეს.
3. ისლამი ებრძვის მათხოვრობასა და უმუშევრობას, ამიტომ მან სავალდებულოდ აქცია შრომა და მცდელობა საარსებო საშუალებების მოსაპოვებლად, თუნდაც ეს იყოს რთული საქმე, როგორიცაა შეშის ზურგით ზიდვა.
4. თხოვნა (მათხოვრობა) არ არის დაშვებული იმ პირისთვის, ვინც შრომისა და საარსებო საშუალების მოპოვების უნარს ფლობს.
5. საჭიროების შემთხვევაში მმართველისგან დახმარების თხოვნა დაშვებულია. უზენაესი ალლაჰი ბრძანებს: {და არც იმათ ედებათ ცოდვა, რომლებიც, როცა მოვიდნენ შენთან, რომ თან
6. წაგეყვანა, უთხარი: არ მომეძებნება ის, რაზე ამხედრებულსაც წაგიყვანთო. უკან გაბრუნდნენ და თვალები ცრემლით ავსებოდათ მწუხარებისაგან, რომ არ ებადათ ის, რასაც გაიღებდნენ} [ათ-თავბა: 92]
7. ვისაც გადაუდებელი საჭიროება აქვს და ვერ ახერხებს შრომით ან შეშის შეგროვებით საარსებო საშუალების მოპოვებას, მისთვის დაშვებულია თხოვნა, თუმცა არ უნდა იყოს დაჟინებული თხოვნა. ალლაჰი უზენაესი ამბობს: {ისინი არ სთხოვენ ხალხს დაჟინებული თხოვნით}. (ალ-ბაყარა: 273).
8. იმამ ან-ნავავიმ თქვა: «ამაში არის მოწოდება ქველმოქმედებისკენ, შრომით გამომუშავებული სახსრებით კვებისკენ და ნებადართული საშუალებებით საარსებო წყაროს მოპოვებისკენ».