عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَنْ سَبَّحَ اللهَ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَحَمِدَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَكَبَّرَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، فَتْلِكَ تِسْعَةٌ وَتِسْعُونَ، وَقَالَ: تَمَامَ الْمِائَةِ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ غُفِرَتْ خَطَايَاهُ وَإِنْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 597]
المزيــد ...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«مَنْ سَبَّحَ اللهَ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَحَمِدَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، وَكَبَّرَ اللهَ ثَلَاثًا وَثَلَاثِينَ، فَتْلِكَ تِسْعَةٌ وَتِسْعُونَ، وَقَالَ: تَمَامَ الْمِائَةِ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، غُفِرَتْ خَطَايَاهُ وَإِنْ كَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ»: «هرکس پس از هر نمازی، سی و سه بار سبحان الله، سی و سه بار الحمدلله و سی و سه بار الله اکبر بگويد، که اینها نود ونه می شود، و برای تکمیل شدن صد "لا إلهَ إِلا اللهُ وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ" بگويد، گناهانش آمرزيده می شود، اگرچه مانند کف دريا (فراوان) باشد».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 597]
رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید، هر که بعد از تمام شدن نماز فرض بگوید:
سی و سه مرتبه: «سبحان الله» که آن منزه بودن الله متعال از هر نقص و عیب است.
سی و سه مرتبه: «الحمدلله» که آن حمد و ستایش، با صفات کمال، محبت و تعظیم او تعالی است.
و سی و سه مرتبه: «الله اکبر» تکبیر بگوید که آن توصیف الله متعال به این صورت است که او از هر چیزی بزرگ تر بوده.
و شمارۀ صد با این جمله تکمیل می شود: "لا إله إلا الله وحده لا شريك له، له الملك، وله الحمد، وهو على كل شيء قدير"،
معنایش این است: جز الله یگانه معبود واقعی نیست و او شریک ندارد، و ملک کامل ویژۀ او تعالی است، و او شایستۀ ستایش و مدح همراه با محبت و تعظیم است بغیر از دیگران، و اینکه او قادر مطلق است و هیچ چیز بر او غیر ممکن نیست.
پس هر که چنین بگوید، گناهانش محو و آمرزیده می شود، هر چند زیاد باشد، مانند کف سفیدی که بر سطح دریا هنگام موج زدن و هیجان بر می خیزد.