ჰადისი: შვიდი ადამიანი, რომელთაც ალლაჰი დაჩრდილავს თავისი ჩრდილით იმ დღეს, როცა არ იქნება სხვა ჩრდილი, გარდა მისი ჩრდილისა

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«سَبْعَةٌ يُظِلُّهُمُ اللَّهُ تَعَالَى فِي ظِلِّهِ يَوْمَ لاَ ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ: إِمَامٌ عَدْلٌ، وَشَابٌّ نَشَأَ فِي عِبَادَةِ اللَّهِ، وَرَجُلٌ قَلْبُهُ مُعَلَّقٌ فِي المَسَاجِدِ، وَرَجُلاَنِ تَحَابَّا فِي اللَّهِ، اجْتَمَعَا عَلَيْهِ وَتَفَرَّقَا عَلَيْهِ، وَرَجُلٌ دَعَتْهُ امْرَأَةٌ ذَاتُ مَنْصِبٍ وَجَمَالٍ فَقَالَ: إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ، وَرَجُلٌ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ فَأَخْفَاهَا حَتَّى لاَ تَعْلَمَ شِمَالُهُ مَا تُنْفِقُ يَمِينُهُ، وَرَجُلٌ ذَكَرَ اللَّهَ خَالِيًا، فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1423]

გადმოცემულია აბუ ჰურაირასგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), რომ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«შვიდი ადამიანი, რომელთაც ალლაჰი დაჩრდილავს თავისი ჩრდილით იმ დღეს, როცა არ იქნება სხვა ჩრდილი, გარდა მისი ჩრდილისა: სამართლიანი იმამი (მმართველი). ახალგაზრდა, რომელიც ალლაჰის თაყვანისცემაში გაიზარდა, კაცი, რომლის გული მიჯაჭვულია მეჩეთზე, ორი ადამიანი, რომლებმაც ალლაჰისთვის შეიყვარეს ერთმანეთი – შეიკრიბნენ ალლაჰის გულისთვის და დაშორდნენ ალლაჰის გულისთვის, კაცი, რომელსაც მაღალსტატუსიანი და მშვენიერი ქალი შეეცადა შეცდენას, მაგრამ მან უთხრა: "ჭეშმარიტად, მე ალლაჰის მეშინია", კაცი, რომელმაც გაიღო ქველმოქმედება და ისე დამალა, რომ მარცხენა ხელი ვერ გაიგებდა, რას გასცემდა მარჯვენა, კაცი, რომელმაც ალლაჰი გაიხსენა მარტოობაში და ცრემლები ჩამოუგორდა თვალებიდან».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 1423]

განმარტება

ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ახარა შვიდი სახეობის მორწმუნეს, რომ ალლაჰი მათ თავის ტახტის ჩრდილში შეიფარებს იმ დღეს, როცა სხვა ჩრდილი არ იქნება, გარდა მისი ჩრდილისა: პირველი: სამართლიანი იმამი, რომელიც თავად არ არის ცოდვილი და რომელიც სამართლიანად ექცევა თავის ქვეშევრდომებს, უსამართლობას არ აყენებს მათ. ეს არის უმაღლესი მმართველობის მქონე პირი, და მას უერთდებიან ისინიც, ვინც პასუხისმგებლობას იღებენ მუსლიმთა საქმეებზე და სამართლიანად ასრულებენ მათ. მეორე: ახალგაზრდა, რომელიც ალლაჰის მსახურებაში გაიზარდა, თავისი ახალგაზრდობა და ენერგია ამაში დახარჯა და სიცოცხლე ამ გზაზე დაასრულა. მესამე: კაცი, რომლის გულიც მეჩეთთან არის დაკავშირებული. როცა მეჩეთიდან გადის, მისი სურვილი და გულწრფელი სწრაფვა კვლავ იქ დაბრუნებაა სიყვარულისა და მეჩეთში ხშირი ყოფნის გამო. მისი გული ყოველთვის მეჩეთშია, თუნდაც სხეული დროებით გარეთ იმყოფებოდეს სხვადასხვა მიზეზის გამო. მეოთხე: ორი კაცი, რომლებიც ერთმანეთის მიმართ ალლაჰის გულწრფელი სიყვარულით იყვნენ დაკავშირებულნი. ისინი ამ რელიგიურ სიყვარულზე მტკიცედ იდგნენ და არ გაუწყვეტიათ იგი არცერთი ამქვეყნიური მიზეზის გამო, იქნება ეს მათი რეალური შეხვედრა თუ არა, ვიდრე ისინი სიკვდილმა არ დააშორა ერთმანეთს. მეხუთე: კაცი, რომელსაც ქალი მოუწოდებდა ცოდვის ჩადენისკენ, მრუშობისკენ მაშინ, როდესაც ის იყო მაღალი წარმომავლობის, პატივისცემის, კეთილშობილების, გავლენის, სიმდიდრისა და სილამაზის მქონე, მაგრამ ამ კაცმა უარი განაცხადა და უთხრა: მე ალლაჰის მეშინია. მეექვსე: კაცი, რომელმაც გაიღო ქველმოქმედება, იქნება ეს მცირე თუ დიდი, მაგრამ ეს არ გააკეთა მოხვეჭის ან ჩვენების მიზნით, არამედ ისე დამალა, რომ მისმა მარცხენა ხელმაც არ იცოდა, რას გასცემდა მისი მარჯვენა. მეშვიდე: კაცი, რომელმაც გაიხსენა ალლაჰი გულით, ჭეშმარიტი გაფიქრებით, ან ენით ხსენებით, როდესაც მარტო იმყოფებოდა, და მისი თვალებიდან ცრემლები გადმოდინდა უზენაესი ალლაჰის შიშითა და მისი სიდიადის შეგნებით.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. შვიდი ხსენებული კატეგორიის ღირსება და მათზე მიბაძვის წახალისება.
2. იბნ ჰაჯარმა ამ ჰადისის ფრაზაზე (მის ჩრდილში) თქვა: «ითქვა, რომ აქ იგულისხმება ალლაჰის ტახტის ჩრდილი, და ამას მტკიცებულებად ადასტურებს სალმან ალ-ფარისის ჰადისი, რომელიც საიდ ალ- მანსურის მიერ არის კარგი ჯაჭვით გადმოცემული: "შვიდი პიროვნება, რომლებსაც ალლაჰი შეიფარებს ჩრდილში მისი ტახტის ჩრდილით"».
3. იბნ ჰაჯარმა თქვა: «საუკეთესო განმარტება სამართლიანი მმართველისა ის არის, რომ იგი ალლაჰის ბრძანებას მისდევს და ყოველივეს თავის ადგილას აყენებს, ზედმეტობის ან ნაკლოვანების გარეშე, ასევე, მისი ხსენება სიაში პირველ ადგილზე არის დაყენებული, რადგან მის სამართლიანობას დიდი სარგებლიანობა მოაქვს საზოგადოებისთვის».
4. შემდეგი ლოცვის მოლოდინის ღირსება მას შემდეგ, რაც შესრულებულია წინა ლოცვა.
5. იმამ ან-ნავავიმ თქვა: «ამ ჰადისში არის წახალისება ალლაჰის გულისთვის ურთიერთმოყვარეობისა და მისი უდიდესი ღირსების განმარტება».
6. მაღალი მდგომარეობა და სილამაზე განსაკუთრებით არის აღნიშნული, რადგან ეს ორი თვისება ადამიანებისთვის მეტად მიმზიდველია, მათთვის სასურველია და მათი მოპოვება რთულია.
7. უკეთესია ქველმოქმედების (სადაყის) ფარული გაღება და ამ გზით თავის არიდება ხალხის დასანახად მის გაღებას, თუმცა რელიგიაში დაშვებულია ქველმოქმედების გაღება და ზაქათის საჯაროდ გადახდა იმ შემთხვევაში, თუ ადამიანი ამას არ აკეთებს ხალხისთვის საჩვენებლად, არამედ მისი მიზანია სხვების წახალისება ხარჯვისკენ, მათთვის კეთილი მაგალითის მიცემა და ისლამის მნიშვნელოვან, სიმბოლურ დადგენილებათა შესრულების დემონსტრირება.
8. ამ შვიდი კატეგორიის ადამიანმა ალლაჰის წინაშე ეს უდიდესი ნეტარება მიიღო გულწრფელი ერთგულებით და საკუთარი სურვილების წინააღმდეგ მოქმედებით.
9. მის სიტყვებში: "შვიდი ადამიანი, რომელთაც ალლაჰი თავის ჩრდილში შეაფარებს", ამ რიცხვში შეზღუდვა არ იგულისხმება. არამედ, ჰადისის გარეთ სხვა კატეგორიებიც გვხვდება, რომლებიც უზენაესი ალლაჰი თავისი ტახტრევანის ჩრდილში შეაფარებს.
10. იბნ ჰაჯარი ამბობს: «ამ ჰადისში მამაკაცების ხსენება არ ნიშნავს, რომ ეს მხოლოდ მათ ეხებათ; არამედ, ქალებიც იზიარებენ ამ საქმეებს მამაკაცებთან ერთად, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა იგულისხმება უმაღლესი მმართველობა, რომელიც კონკრეტულად მამაკაცებს ეკუთვნით, თუმცა, ქალმა ამ ღირსებას შეიძლება მიაღწიოს, როცა შვილებზე სამართლიანად ზრუნავს. ასევე, მეჩეთში ხშირი ყოფნა ქალებზე არ ვრცელდება, რადგან ქალისთვის საკუთარი სახლში ლოცვა მეჩეთზე უკეთესია, რაც შეეხება მამაკაცს, რომელსაც ქალი ცოდვისკენ მოუწოდებს, მსგავსი რამ ქალსაც შეიძლება დაემართოს, თუ, მაგალითად, ლამაზმა და ძლევამოსილმა მეფემ მას ცოდვისკენ მოუწოდა, მაგრამ მან ალლაჰის შიშით უარი თქვა, მიუხედავად იმისა, რომ ამისი საჭიროება ჰქონდა».