فَرَضَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ زَكَاةَ الفِطْرِ صَاعًا مِنْ تَمْرٍ، أَوْ صَاعًا مِنْ شَعِيرٍ، عَلَى العَبْدِ وَالحُرِّ، وَالذَّكَرِ وَالأُنْثَى، وَالصَّغِيرِ وَالكَبِيرِ مِنَ المُسْلِمِينَ، وَأَمَرَ بِهَا أَنْ تُؤَدَّى قَبْلَ خُرُوجِ النَّاسِ إِلَى الصَّلاَةِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1503]
المزيــد ...
از عبدالله بن عمر رضى الله عنهما روایت است که می گوید: رسول الله صلى الله عليه و سلم زکات فطر - يا زکات رمضان - را بر مرد و زن، آزاد و برده به ازای هر نفر يک صاع خرما يا جو واجب نمود.
عبدالله بن عمر رضى الله عنهما می گوید: وقتی گندم از سرزمين شام وارد مدينه شد به جای يک صاع خرما يا جو، نصف صاع گندم به عنوان زکات فطر از عوض بزرگ و کوچک پرداخت می کردند.
و در روايتی آمده است: بايد قبل از رفتن مردم برای ادای نماز عيد پرداخت شود.
[صحیح است] - [متفق علیه]
رسول الله صلى الله عليه و سلم زکات فطر را بر همه ی مسلمانان واجب نمود؛ بر کسانی که در روز عید به مقدار یک صاع افزون بر قوت روزمره ی خود مالک هستند. و بر بزرگ و کوچک و مرد و زن و آزاد و برده واجب نمود تا به ازای هر نفر، یک صاع خرما یا یک صاع جو پرداخت کنند. تا دلیلی باشد بر بخشش و همدلی مسلمانان ثروتمند با فقرا و مساکین. و پرداخت آن را به عهده ی سرپرست خانواده گذاشت تا از جانب همسران و کودکان و بردگانش پرداخت نماید.