بروز رسانی: هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، به جبريل ندا می دهد که الله متعال فلانی را دوست دارد، تو نيز او را دوست بدار. پس جبريل او را دوست می دارد و به اهل آسمان اعلام می کند که الله فلانی را دوست دارد؛ شما هم دوستش بداريد. پس اهل آسمان نيز او را دوست می دارند و بدين ترتيب مقبول و محبوبِ اهل زمين هم می گردد.

عن أبي هريرة رضي الله عنه مرفوعًا: «إذا أحب الله تعالى العبد، نادى جبريل: إن الله تعالى يحب فلانا، فأحْبِبْهُ، فيحبه جبريل، فينادي في أهل السماء: إن الله يحب فلاناً، فأحبوه، فيحبه أهل السماء، ثم يوضع له القَبُولُ في الأرضِ». وفي رواية لمسلم: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «إنَّ اللهَ تعالى إذا أحب عبدًا دعا جبريل، فقال: إني أحب فلانا فَأَحْبِبْهُ، فيحبه جبريل، ثم ينادي في السماء، فيقول: إن الله يحب فلاناً فأحبوه، فيحبه أهل السماء، ثم يوضع له القَبُولُ في الأرضِ، وإذا أبغض عبدا دعا جبريل، فيقول: إني أبغض فلاناً فأبغضه. فيبغضه جبريل، ثم ينادي في أهل السماء: إن الله يبغض فلاناً فأبغضوه، ثم تُوضَعُ له البَغْضَاءُ في الأرض».
[صحيح] - [متفق عليه]

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا أَحَبَّ اللهُ تَعَالَى العَبْدَ، نَادَى جِبْريلَ: إنَّ الله تَعَالَى يُحِبُّ فُلاناً، فَأَحْبِبْهُ، فَيُحِبُّهُ جِبريلُ، فَيُنَادِي في أَهْلِ السَّمَاءِ: إنَّ اللهَ يُحِبُّ فُلاناً، فَأحِبُّوهُ، فَيُحِبُّهُ أهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ القَبُولُ في الأرْضِ»: «هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، به جبريل ندا می دهد که الله متعال فلانی را دوست دارد، تو نيز او را دوست بدار. پس جبريل او را دوست می دارد و به اهل آسمان اعلام می کند که الله فلانی را دوست دارد؛ شما هم دوستش بداريد. پس اهل آسمان نيز او را دوست می دارند و بدين ترتيب مقبول و محبوبِ اهل زمين هم می گردد». و در روایتی از مسلم آمده که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تعالی إِذَا أَحَبَّ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ، فَقَالَ: إِنِّي أُحِبُّ فُلَانًا فَأَحْبِبْهُ، فَيُحِبُّهُ جِبْرِيلُ، ثُمَّ يُنَادِي فِي السَّمَاءِ، فَيَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ فُلَانًا فَأَحِبُّوهُ، فَيُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ، ثُمَّ يُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِي الْأَرْضِ، وَإِذَا أَبْغَضَ عَبْدًا دَعَا جِبْرِيلَ، فَيَقُولُ: إِنِّي أُبْغِضُ فُلَانًا فَأَبْغِضْهُ، فَيُبْغِضُهُ جِبْرِيلُ، ثُمَّ يُنَادِي فِي أَهْلِ السَّمَاءِ: إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ فُلَانًا فَأَبْغِضُوهُ، ثُمَّ تُوضَعُ لَهُ الْبَغْضَاءُ فِي الْأَرْضِ»: «هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، جبريل را فرا می خواند و می گويد: من فلانی را دوست دارم، تو نيز او را دوست بدار. پس جبريل او را دوست می دارد؛ سپس در میان اهل آسمان ندا می دهد و می گوید: الله فلانی را دوست دارد، شما هم دوستش بداريد. پس اهل آسمان نيز او را دوست می دارند و آنگاه مقبول و محبوب اهل زمين هم می گردد. و چون الله بنده ای را دشمن بدارد، جبريل را فرا می خواند و می گويد: من از فلان بنده بيزارم، تو نيز از او بيزار باش؛ پس جبريل از او بيزار می شود و در میان اهل آسمان ندا می دهد که الله از فلان بنده بيزار است، شما هم از او بيزار باشيد؛ و آنگاه منفورِ اهل زمين می گردد».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

هرگاه الله متعال بنده ای را دوست بدارد، به جبریل ندا می دهد - و این بخاطر برتری او بر سایر ملائکه می باشد - و می گوید: من فلانی را دوست دارم، تو نیز او را دوست بدار؛ پس جبریل نیز او را دوست می دارد، سپس جبریل در میان اهل آسمان ندا می دهد که الله فلانی را دوست دارد، شما نیز او را دوست بدارید، پس اهل آسمان یعنی ملائکه او را دوست می دارند؛ سپس در زمین مقبول و محبوب اهل دین و اهل ایمان قرار می گیرد. و هرگاه الله متعال بنده ای را دشمن بدارد، او را دوست نداشته و از او خشمگین باشد، جبریل را ندا می دهد که: من از فلان بنده بیزارم و با او دشمنم، تو نیز از او بیزار باش و او را دشمن بدار، در نتیجه جبریل نیز به پیروی از دشمنی الله با آن شخص، او را دشمن می دارد، آنگاه جبریل در میان اهل آسمان ندا می دهد که:الله از فلانی بیزار است، شما نیز از او بیزار باشید، پس اهل آسمان نیز از او بیزار می شوند، سپس در زمین نیز نسبت به او کینه و دشمنی قرار داده می شود و اهل زمین نیز او را دشمن داشته و از او بیزار می شوند.