حديث: لَنْ يَزَالَ المُؤْمِنُ فِي فُسْحَةٍ مِنْ دِينِهِ، مَا لَمْ يُصِبْ دَمًا حَرَامًا». «مؤمن در وسعت دین خود باقی می‌ماند، تا اینکه خون حرام را بریزد

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«لَنْ يَزَالَ المُؤْمِنُ فِي فُسْحَةٍ مِنْ دِينِهِ، مَا لَمْ يُصِبْ دَمًا حَرَامًا».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 6862]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابن عمر رضی الله عنما روایت است گفت که:رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«لَنْ يَزَالَ المُؤْمِنُ فِي فُسْحَةٍ مِنْ دِينِهِ، مَا لَمْ يُصِبْ دَمًا حَرَامًا». «مؤمن در وسعت دین خود باقی می‌ماند، تا اینکه خون حرام را بریزد».
[صحیح] - [بخاری روایت کرده] - [صحیح بخاری - 6862]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که مؤمن همچنان در فراخی ووسعت اعمال نیک خود می باشد، و امیدوار رحمت و مغفرت و بخشش الله متعال می باشد، تا زمانی که انسانی را قتل نماید که قتل او حرام باشد، در این صورت اعمال او برایش تنگ می شود؛ زیرا بار قتل و گناه بزرگ آن را بر آورده نمی تواند.

از فوائد حدیث

1. بزرگی گناه قتل بغیر حق و قتل عمد، چون مؤمن را از فراخی دین به پریشانی سوق می دهد.
2. خون های حرام چهار قسم است: 1- خون مسلمان، که بزرگ ترین آنهاست. 2- خون ذمی، یهودیان و مسیحیانی که در سرزمین اسلام با دین خود زیست می کنند با پرداخت جزیه، با انفاذ احکام اسلام بر آنان. 3- خون معاهد، آنعده غیر مسلمانانی که در سرزمین خود می باشند و میان ما و آنان پیمان می باشد که با آنان نمی جنگیم و آنان با ما نمی جنگند. 4- خون مستأمن، و آن کافر جنگجو هست که میان ما و آنان ذمه و پیمان نمی باشد، ولی ما آنان را تا وقت معین امان داده ایم، با فرمان ولی امر و یا کسی از معاونین او که صلاحیت این کار را دارد به سرزمین مسلمانان داخل می شود.