Hadith: Wie ons gebed verricht, zich richt naar onze gebedsrichting (de Qibla) en eet van onze geslachte dieren, die behoort tot de gemeenschap van de moslims. Voor hem geldt de bescherming van Allah en de bescherming van Zijn Boodschapper. Schend daarom niet de verbondsbescherming van Allah

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَنْ صَلَّى صَلاَتَنَا وَاسْتَقْبَلَ قِبْلَتَنَا وَأَكَلَ ذَبِيحَتَنَا فَذَلِكَ المُسْلِمُ الَّذِي لَهُ ذِمَّةُ اللَّهِ وَذِمَّةُ رَسُولِهِ، فَلاَ تُخْفِرُوا اللَّهَ فِي ذِمَّتِهِ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 391]

Anas ibn Malik (moge Allah tevreden met hem zijn) rapporteerde: De Boodschapper van Allah (moge Allah's vrede en zegeningen op hem zijn) zei:
"Wie ons gebed verricht, zich richt naar onze gebedsrichting (de Qibla) en eet van onze geslachte dieren, die behoort tot de gemeenschap van de moslims. Voor hem geldt de bescherming van Allah en de bescherming van Zijn Boodschapper. Schend daarom niet de verbondsbescherming van Allah."
[Authentiek] - [Overgeleverd door Al-Boekhari] - [Sahih al-Boekhari - 391]

Uitleg

De Profeet (vrede zij met hem) heeft meegedeeld dat wie zich houdt aan de zichtbare religieuze rituelen, door te bidden zoals wij bidden, zich te richten naar de Kaba, onze gebedsrichting en te eten van onze geslachte dieren, deze als toegestaan beschouwend dat diegene behoort tot de gemeenschap van de moslims. Voor zo iemand geldt de bescherming, het verbond en de garantie van Allah en van Zijn Boodschapper. Schend daarom de bescherming en het verbond van Allah ten aanzien van hem niet.

De voordelen van de overlevering

1. Ibn Rajab zei: “Deze overlevering maakt duidelijk dat het uitspreken van de twee geloofsgetuigenissen op zichzelf het bloed (het leven en de onaantastbaarheid van de persoon) niet onschendbaar maakt, tenzij men ook daadwerkelijk de rechten en plichten die eruit voortvloeien nakomt. De meest gewichtige van deze rechten is het gebed, daarom werd dit in de overlevering uitdrukkelijk vermeld. In een andere overlevering werd, naast het gebed, ook de zakaat toegevoegd.”
2. “De aangelegenheden van de mensen worden beoordeeld naar het uiterlijke, niet naar het innerlijke. Daarom wordt op degene die de zichtbare rituelen van de religie verricht, de wetgeving van de gemeenschap toegepast, tenzij hij iets van het tegendeel openlijk tentoonspreidt.”
3. Ibn Rajab zei: “Het benoemen van het zich richten naar de Qibla wijst erop dat het noodzakelijk is de wettige gebeden van de moslims te verrichten, zoals deze zijn vastgelegd in het Boek dat aan hun Profeet is neergezonden en deze gebeden te richten naar de Kaba. Wie daarentegen bidt naar Bait al-Maqdis nadat deze verordening is vastgesteld, zoals de joden deden of naar het oosten, zoals de christenen doen, behoort niet tot de moslims, zelfs indien hij de getuigenis van de eenheid van Allah uitspreekt.”
4. Hierin ligt een bewijs voor de grote betekenis van het zich richten naar de Qibla binnen het gebed, aangezien geen van de andere voorwaarden van het gebed, zoals reinheid of andere vereisten, hier werd genoemd.
5. Ibn Rajab zei: “Het noemen van het eten van de geslachte dieren van de moslims wijst erop dat het noodzakelijk is zich te houden aan alle zichtbare geboden van de islam, waarvan een van de grootste het eten van de geslachte dieren van de moslims is en het overeenstemmen met hen in hun slachtingen. Wie zich hieraan onthoudt, behoort niet tot de moslims.”