حديث: او را لعنت نکنید، به الله قسم! من نمی‌دانم [که چنین است] مگر اینکه او الله و رسولش را دوست می‌دارد

عَنْ عُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:
أَنَّ رَجُلًا عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ اسْمُهُ عَبْدَ اللَّهِ، وَكَانَ يُلَقَّبُ حِمَارًا، وَكَانَ يُضْحِكُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَكَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدْ جَلَدَهُ فِي الشَّرَابِ، فَأُتِيَ بِهِ يَوْمًا فَأَمَرَ بِهِ فَجُلِدَ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ القَوْمِ: اللَّهُمَّ الْعَنْهُ، مَا أَكْثَرَ مَا يُؤْتَى بِهِ؟ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لاَ تَلْعَنُوهُ، فَوَاللَّهِ مَا عَلِمْتُ أَنَّهُ يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 6780]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت است که می گوید:
که مردی در زمان پیامبر (صلی الله علیه وسلم) بود که نامش «عبدالله» و لقبش «حمار» بود و [گاهی] رسول الله (ص) را می‌خندانْد، پیامبر (صلی الله علیه وسلم) او را به دلیل نوشیدن شراب تازیانه زده بود، روزی [باز] او را آوردند و حضرت دستور داد تا تازیانه بخورد، مردی از جمعیت گفت: «الهی! او را لعنت کن، چه بسیار که [به خاطر این گناه] آورده می‌شود!» پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: «او را لعنت نکنید، به الله قسم! من نمی‌دانم [که چنین است] مگر اینکه او الله و رسولش را دوست می‌دارد».
[صحیح] - [بخاری روایت کرده] - [صحیح بخاری - 6780]

توضیح

در عصر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) مردی بود به نام «عبدالله» که به «حمار» ملقّب بود، او گاهی با برخی سخنانش پیامبر (صلی الله علیه وسلم) را می‌خندانْد و پیامبر (صلی الله علیه وسلم) او را به دلیل نوشیدن شراب تازیانه زده بود، روزی او را در حالی که شراب نوشیده بود آوردند و پیامبر (صلی الله علیه وسلم) دستور داد تا تازیانه زده شود. یکی از حاضران وی را دشنام داد و گفت: «الله او را لعنت کند! چه بسیار که [به سبب شرابخواری] آورده می‌شود؟! پس پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) فرمودند: بر او دعا مکنید که از رحمت الله رانده گردد، که به الله قسم من جز این نمی‌دانم که او الله و پیامبرش را دوست می‌دارد.

از فوائد حدیث

1. هیچ منافاتی بین ارتکاب عمل حرام و ثبوت محبت الله و رسولش در قلب مرتکب آن نیست؛ زیرا پیامبر (صلی الله علیه وسلم) خبر داد که آن شخص با وجود آنچه از او سر زده، الله و رسولش را دوست می‌دارد.
2. مرتکب گناه کبیره اگر در حالی بمیرد که بر انجام آن اصرار دارد، تحت مشیت [و اراده] الله متعال است، اگر الله بخواهد او را می‌آمرزد و اگر بخواهد عذابش می‌کند، و هیچ یک از اهل اسلام در آتش جاودان نمی‌ماند.
3. کراهت لعن فرد معین (مشخص) که شراب می‌نوشد، به دلیل احتمال وجود مانعی که باعث می‌شود لعن به او نرسد، و زیرا لعن فرد مشخص و دعای بد او ممکن است او را به اصرار بر گناه وادارد، یا او را از قبول توبه ناامید کند.
4. لعنت کردن فرد نامشخصی که دارای صفت گناه (مانند شرابخواری) است، جايز می‌باشد.