حديث: بِسْمِ الله أرْقِيكَ، مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ، مِنْ شَرِّ كُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَيْنِ حَاسِدٍ، اللهُ يَشْفِيكَ، بِسمِ اللهِ أُرقِيكَ». «به نامِ الله بر تو دعای شفا می خوانم (و از او می خواهم) که تو را از آنچه آزارت می دهد و از هر شخص يا چشمِ حسودی در پناه خويش قرار دهد؛ الله تو را شِفا بخشد که به نامِ او، برای تو دعای شِفا و بهبودی می کنم

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ رَضيَ اللهُ عنه:
أَنَّ جِبْرِيلَ أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ اشْتَكَيْتَ؟ فَقَالَ: «نَعَمْ» قَالَ: «بِاسْمِ اللهِ أَرْقِيكَ، مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ، مِنْ شَرِّ كُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَيْنِ حَاسِدٍ، اللهُ يَشْفِيكَ بِاسْمِ اللهِ أَرْقِيكَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2186]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابوسعید رضی الله عنه روایت است:
جبریل نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و گفت: ای محمد، بیمار شده ای؟ فرمود: «بله». جبریل گفت: «بِسْمِ الله أرْقِيكَ، مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يُؤْذِيكَ، مِنْ شَرِّ كُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَيْنِ حَاسِدٍ، اللهُ يَشْفِيكَ، بِسمِ اللهِ أُرقِيكَ». «به نامِ الله بر تو دعای شفا می خوانم (و از او می خواهم) که تو را از آنچه آزارت می دهد و از هر شخص يا چشمِ حسودی در پناه خويش قرار دهد؛ الله تو را شِفا بخشد که به نامِ او، برای تو دعای شِفا و بهبودی می کنم».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 2186]

توضیح

جبریل نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و از ایشان می پرسد: ای محمد، آیا بیمار شده ای؟ رسول الله در پاسخ می گوید: بله. پس جبریل علیه السلام برای پیامبر صلی الله علیه وسلم دعای شفا می خواند و می گوید: «بنام الله» از او یاری می‌خواهم، «بر تو دعا شفا می خوانم» و برای تو پناه می‌خواهم «از هر چیزی که به تو زیان می‌رساند»، کوچک باشد و یا بزرگ، «از شر هر نفسی» بدخواهانه، «یا»، چشم حسود» که ممکن است به تو برسد، پس الله «تو را شفا می دهد» و از همه بیماری ها حفظ کند، «بنام الله بر تو دعای شفا می خوانم» این را برای مبالغه تکرار نمود، به آن شروع نموده و به پایان رسانید، تا این که نشان دهد هیچ کس جز او سبحانه و تعالی نفع نمی رساند.

از فوائد حدیث

1. اطلاع دهی از بیماری به عنوان بیان واقعیت وضعیت جایز است، نه به عنوان ابراز ناراحتی یا بی حوصلگی.
2. خواندن دعای شفا با شرط های زیر جایز است: 1- با قرآن یا با ذکر الله متعال و با دعای شرعی باشد. 2- باید به زبان عربی یا به زبان های دیگر با معنی معلوم باشد. 3- اعتقاد به اینکه خواندن دعا شفا در ذات خود اثر ندارد؛ تنها سببی از اسبابی است که اثری ندارد مگر به اذن الله متعال. 4- از شرک و حرام و بدعت و هر چیزی که به آنها منتهی می شود مبرا باشد.
3. اثبات ضرر چشم بد، و این که آن حق است، پس باید در صدد مصئون ماندن از آن بود.
4. مستحب بودن خواندن دعای شفا همانطور که در حدیث آمده است.
5. پیامبر صلی الله علیه وسلم نیز مانند هر انسان دیگری، به بیماری هایی مبتلا می شود که دیگران به آن گرفتار می شوند.
6. عنایت الله متعال به پیامبرش و محافظت او، و سپردن این امر به فرشتگانش.