عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضيَ اللهُ عنهُ قَالَ:
قَالَ لِي النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «اقْرَأْ عَلَيَّ»، قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَأَقْرَأُ عَلَيْكَ، وَعَلَيْكَ أُنْزِلَ؟ قَالَ: «نَعَمْ» فَقَرَأْتُ سُورَةَ النِّسَاءِ حَتَّى أَتَيْتُ إِلَى هَذِهِ الآيَةِ: {فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ، وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلاَءِ شَهِيدًا} [النساء: 41]، قَالَ: «حَسْبُكَ الآنَ» فَالْتَفَتُّ إِلَيْهِ، فَإِذَا عَيْنَاهُ تَذْرِفَانِ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 5050]
المزيــد ...
ਅਬਦੁੱਲਾ ਬਿਨ ਮਸਉਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ:
ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਪੜ੍ਹੋ।”ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ: “ਏ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ, ਕੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਪੜ੍ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਵਹੀ ਆਈ ਹੈ?”
ਉਸ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: “ਹਾਂ।”ਫਿਰ ਮੈਂ ਸੂਰਤ ਨਿਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹੀ, ਜਦ ਤੱਕ ਕਿ ਇਸ ਆਯਤ ਤੱਕ ਆਇਆ:{ਫ਼ਕੈਫਾ ਇਜ਼ਾ ਜ਼ੀਨਾ ਮਿੰ ਕੁੱਲਿ ਉਮੱਤਿਨ ਬਿਸ਼ਹੀਦੀ, ਵਜੀਨਾ ਬਿਕਾ ਅਲੈਹਾ ਆਲੈਹਾ ਸ਼ਹੀਦਾ} [ਨਿਸ਼ਾ: 41]
ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: “ਹੁਣ ਤੇਰੇ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ।”
ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰੋਂਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ।
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 5050]
ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਨੁ ਮਸੂਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨ੍ਹਾ ਤੋਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਕੁਰਆਨ ਦੇ ਕੁਝ ਅੰਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪੜ੍ਹੇ। ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ: “ਏ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪੜ੍ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਵਹੀ ਆਈ ਹੈ?” ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: “ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਹ ਬਾਹਰਲੇ ਤੋਂ ਸੁਣਾਂ।”ਫਿਰ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਨੁ ਮਸੂਦ ਨੇ ਸੂਰਤ ਨਿਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਯਤ ਤੇ ਆਇਆ:{ਫ਼ਕੈਫਾ ਇਜ਼ਾ ਜ਼ੀਨਾ ਮਿੰ ਕੁੱਲਿ ਉਮੱਤਿਨ ਬਿਸ਼ਹੀਦੀ, ਵਜੀਨਾ ਬਿਕਾ ਅਲੈਹਾ ਆਲੈਹਾ ਸ਼ਹੀਦਾ} [ਨਿਸ਼ਾ: 41] ਤਦ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ। ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ: “ਤੁਹਾਡਾ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉਮਤ ਦਾ ਹਾਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਗਵਾਹ ਬਣਾਵਾਂਗੇ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ।”ਫਿਰ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਹੁਣ ਪੜ੍ਹਾਈ ਰੋਕ ਦਿਓ।”ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਨੁ ਮਸੂਦ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨ੍ਹਾ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਡਰ ਅਤੇ ਉਮਤ ਲਈ ਦਇਆ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ।”