Хадис: Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, кога го испратил во Јемен, му наредил да земе од секои триесет говеда – по едно младо теле, машко или женско;

عَنْ مُعَاذٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَمَّا وَجَّهَهُ إِلَى الْيَمَنِ أَمَرَهُ أَنْ يَأْخُذَ مِنَ الْبَقَرِ مِنْ كُلِّ ثَلَاثِينَ تَبِيعًا أَوْ تَبِيعَةً، وَمِنْ كُلِّ أَرْبَعِينَ مُسِنَّةً، وَمِنْ كُلِّ حَالِمٍ -يَعْنِي مُحْتَلِمًا- دِينَارًا أَوْ عَدْلَهُ مِنَ المَعَافِرِ، ثِيَابٌ تَكُونُ بِالْيَمَنِ.
[صحيح بشواهده] - [رواه أبو داود والترمذي والنسائي وابن ماجه وأحمد] - [سنن أبي داود: 1576]

Муаз, Аллах нека е задоволен со него, раскажува дека
Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, кога го испратил во Јемен, му наредил да земе од секои триесет говеда – по едно младо теле, машко или женско; од секои четириесет – по едно возрасно (мусинна). А од секој што достигнал полова зрелост – по еден динар или неговата противвредност во облека од Мафир, што се изработува во Јемен.
[صحيح بشواهده] - [رواه أبو داود والترمذي والنسائي وابن ماجه وأحمد] - [سنن أبي داود - 1576]

Објаснување

Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, го испратил Муаз бин Џебел, Аллах нека е задоволен со него, во Јемен за да ги поучува луѓето и да ги повикува во верата. Меѓу другото, му наредил да зема зекат од муслиманите за нивните говеда – од секои триесет говеда да земе теле, машко или женско, на возраст од една година, а од секои четириесет говеда да земе крава (мусинна) од две години. Исто така, да зема џизија од следбениците на Книгата – евреите и христијаните – по еден динар од секој полнолетен маж, или противвредноста на еден динар во јеменска облека наречена „Мафири“.

من فوائد الحديث

1. Џизијата се зема само од оние што ја достигнале половата зрелост; бидејќи мерилото за оној од кого не се зема е тоа дека не смее да биде убиен ако биде заробен – како детето, жената и слично.
2. Одредувањето на висината на џизијата се враќа на иџтихадот (мислењето) на имамот (владетелот), затоа што таа се разликува во зависност од местото и времето, како и од богатството или сиромаштијата на луѓето. Доказ за тоа е што Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, ја одредил на жителите на Јемен, па му рекол на Муаз: „Земи од секој што го достигнал полнолетството по еден динар.“ Додека пак, Омер, Аллах нека е задоволен со него, ја зголемил џизијата кога ја одредувал за жителите на Шам.
3. Важноста на собирањето на зекатот, а задачата на собирањето е доверена на оној што го назначува владетелот.
4. „Тебиʿ“ е говедо што наполнило една година и влегло во втората. Така е наречено бидејќи сè уште ја следи својата мајка.
5. „Динар“ е златна парична единица. Исламскиот динар тежи четири грама и една четвртина грам (4,25 g) злато.