Хадис: Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, нѐ поучуваше на истихара во сите работи – исто како што нѐ поучуваше на некоја сура од Куранот

عن جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، قَالَ:
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُعَلِّمُنَا الِاسْتِخَارَةَ فِي الْأُمُورِ كَمَا يُعَلِّمُنَا السُّورَةَ مِنَ الْقُرْآنِ، يَقُولُ: «إِذَا هَمَّ أَحَدُكُمْ بِالْأَمْرِ فَلْيَرْكَعْ رَكْعَتَيْنِ مِنْ غَيْرِ الْفَرِيضَةِ، ثُمَّ لِيَقُلِ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلَا أَقْدِرُ، وَتَعْلَمُ وَلَا أَعْلَمُ، وَأَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي، وَمَعَاشِي، وَعَاقِبَةِ أَمْرِي» أَوْ قَالَ: «عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ، فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الْأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي» أَوْ قَالَ: «فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ، فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِي الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ، ثُمَّ أَرْضِنِي» قَالَ: «وَيُسَمِّي حَاجَتَه».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 1162]

Џабир бин Абдулах, Аллах нека е задоволен со него и со неговиот татко, раскажува:
Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, нѐ поучуваше на истихара во сите работи – исто како што нѐ поучуваше на некоја сура од Куранот. Тој велеше: „Кога некој од вас се двоуми за некоја работа, нека клања два реката доброволен намаз, па потоа нека се помоли: Аллаху, дај ми да изберам преку Твоето знаење и овозможи ми го истото со Твојата моќ. Барам од Твојата неизмерна добрина, Ти си моќен а јас сум немоќен, Ти знаеш а јас не знам. Аллаху, доколку оваа работа (ја именува) е добра за мојата вера, живот и неговиот завршеток, близок или подалечен, овозможи ми ја, олесни ми ја и дај ми бериќет во неа. Аллаху, доколку оваа работа (ја именува) е лоша за мојата вера, живот и неговиот завршеток, близок или далечен, оддалечи ме од неа и неа оддалечи ја од мене и одреди го за мене тоа што е подобро каде и да е, и дај ми да бидам задоволен со истата. Потоа рече: „И ќе ја спомне својата потреба.“
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري - 1162]

Објаснување

Кога муслиманот ќе се најде пред некоја работа за која не знае како да постапи, дали е исправна или не, пропишано му е да клања истихара, бидејќи Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ги поучувал своите асхаби на овој намаз исто како што ги поучувал на некоја сура од Куранот. Нека клања два реката, кои не се од задолжителниот намаз, а потоа нека се помоли изговарајќи: „Аллаху, дај ми да изберам“ – барајќи успех во она што е подобро од двете работи. „преку Твоето знаење“ – кое е совршено и сеопфатно. „И овозможи ми го истото“ – да бидам способен да го остварам тоа, бидејќи немам сила и моќ освен Тебе. „Со Твојата моќ“ – која е апсолутна и ништо не Ти е тешко. „барам од Твојата неизмерна добрина“ – од Твојата голема милост и дарежливост. „неизмерна“ – бидејќи Твојот дар е чиста добрина од Тебе, а никој нема право кај Тебе за да заслужи некоја благодат. „Ти си моќен“ – над сè, а јас сум слаб и немоќен, „а јас сум немоќен“ – освен со Твоја помош. „Ти знаеш“ – со Твоето сеопфатно знаење што го опфаќа и видливото и скриеното, и доброто и злото. „А јас не знам“ – ништо, освен со Твоето упатство и помош. „Ти ги знаеш тајните“ – Тебе Ти припаѓа апсолутното знаење и совршената моќ, а никој освен Тебе не ги поседува тие особини – освен оној кому Ти ќе му ги доделиш. Потоа муслиманот му се обраќа на својот Господар со дова, по име спомнувајќи ја својата потреба, велејќи: „Аллаху“ – ја препуштам оваа работа на Тебе. „доколку оваа работа“ – според Твоето совршено знаење (а потоа ја именува својата потреба, како на пример: купување на оваа куќа, или овој автомобил, или стапување во брак, или нешто слично...) ... доколку, според Твоето знаење, оваа работа: „е добра за мојата вера“ – која е моја заштита, „живот“ – односно во моите животни околности, „и неговиот завршеток“ – односно во исходот од работите, или ако рече: „близок или подалечен“ – односно на дуњалукот и на Ахиретот, „овозможи ми ја“ – направи да се оствари, „олесни ми ја и дај ми бериќет во неа“ – направи да ми донесе многу добро.
А ако Ти знаеш, о Аллаху, „,дека оваа работа“ – за која барам истихара, „е лоша за мојата вера, живот и неговиот завршеток, близок или далечен“ – тогаш оддалечи ја од мене, и мене оддалечи ме од неа. И одреди го за мене доброто, каде и да се наоѓа, и направи да бидам задоволен со тоа.

من فوائد الحديث

1. Големата грижа и посветеност на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, да ги поучи своите асхаби на овој намаз – поради големото добро и корист што ги носи тој намаз.
2. Препорачливоста на истихарата, заедно со довата што е пренесена по неа.
3. Истихара се препорачува за дозволени (мубах) работи за кои човекот се двоуми. Не се прави за обврзувачки (ваџиб) или препорачани (мустахаб) дела, бидејќи нивното извршување е по правило задолжително или препорачано – но може да се бара истихара во она што е поврзано со нив, како на пример: изборот на друштво за умра или аџилак.
4. За обврзувачки и препорачани дела не се бара истихара за самото нивно извршување, а за забранетите (харам) и непожелните (мекрух) не се бара истихара за нивното оставање.
5. Довата се изговара по завршувањето на намазот, поради зборовите на Пратеникот: „Потоа нека каже...“, но ако се изговори пред завршувањето – тоа не е спорно.
6. Робот Аллахов, треба секогаш да ги препушта своите работи на Аллах и да се откаже од потпирање на сопствената сила – бидејќи нема апсолутна моќ ниту сила никој освен Аллах.