Hadis: “Kada biste se oslanjali na Allaha istinskim osloncem, On bi vas zasigurno opskrbio kao što neprestano opskrbljuje ptice: one polijeću ujutro praznih stomaka, a navečer se vraćaju punih.”

عَنْ عُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَوَكَّلُونَ عَلَى اللهِ حَقَّ تَوَكُّلِهِ لَرَزَقَكُمْ كَمَا يَرْزَقُ الطَّيْرَ تَغْدُو خِمَاصًا وَتَرُوحُ بِطَانًا».
[صحيح] - [رواه الإمام أحمد، والترمذي، والنسائي، وابن ماجه، وابن حبان في صحيحه، والحاكم] - [الأربعون النووية: 49]

Od Enesa b. Malika se prenosi da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao:
“Kada biste se oslanjali na Allaha istinskim osloncem, On bi vas zasigurno opskrbio kao što neprestano opskrbljuje ptice: one polijeću ujutro praznih stomaka, a navečer se vraćaju punih.”
[Vjerodostojan] - [رواه الإمام أحمد والترمذي والنسائي وابن ماجه وابن حبان في صحيحه والحاكم] - [الأربعون النووية - 49]

Objašnjenje

Allahov Poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, nas podstiče da se oslanjamo na Allaha kada želimo pribaviti korist i otkloniti štetu po pitanju ovosvjetskih i vjerskih stvari. Niko ne može da podari i da uskrati, da našteti i da dadne korist izuzev Njega Uzvišenog. Potrebno je i da poduzmemo korake koji su u okvirima naših mogućnosti kako bismo pribavili koristi i otklonili štetu, a usto se trebamo iskreno osloniti na Uzvišenog Allaha. Kada tako postupimo, On će nas opskrbiti kao što ptice opskrbljava. U rano jutro one kreću u potragu za opskrbom gladne, a navečer se vraćaju punih stomaka. I ptice, dakle, čine ono što je do njih u traženju opskrbe bez ljenosti i čekanja da to neko drugi uradi za njih.

Koristi hadisa

1. Vrijednost oslanjanja na Allaha. Ono je, naime, jedan od najvećih uzroka pribavljanja opskrbe.
2. Oslanjanje na Allaha nije u suprotnosti sa činjenjem onoga što čovjek može da uradi. U hadisu se, naime, na to skreće pažnja budući da istinsko oslanjanje na Allaha nije u suprotnosti sa jutarnjim izlaskom u potragu za opskrbom.
3. Šerijat posvećuje pažnju djelima srca budući da je oslanjanje na Allaha jedno od tih djela.
4. Kada bi se čovjek prepustio samo činjenju onoga što je do njega, to bi bio propust u vjeri; a ako bi se samo oslanjao na Allaha bez činjenja konkretnih radnji, to bi predstavljalo manjkavost u razumu.