Hadith: “ចូរអ្នកទៅដោយនាំយកស្បែកជើងទាំងពីររបស់ខ្ញុំនេះទៅជាមួយ។ ជនណាក៏ដោយនៅពីក្រោយរបងនេះដែលអ្នកបានជួបដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត ចូរអ្នកផ្តល់ដំណឹងរីករាយដល់គេនូវឋានសួគ៌

عَن أبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ:
كُنَّا قُعُودًا حَوْلَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، مَعَنَا أَبُو بَكْرٍ، وَعُمَرُ فِي نَفَرٍ، فَقَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ بَيْنِ أَظْهُرِنَا، فَأَبْطَأَ عَلَيْنَا، وَخَشِينَا أَنْ يُقْتَطَعَ دُونَنَا، وَفَزِعْنَا، فَقُمْنَا، فَكُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَزِعَ، فَخَرَجْتُ أَبْتَغِي رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى أَتَيْتُ حَائِطًا لِلْأَنْصَارِ لِبَنِي النَّجَّارِ، فَدُرْتُ بِهِ هَلْ أَجِدُ لَهُ بَابًا؟ فَلَمْ أَجِدْ، فَإِذَا رَبِيعٌ يَدْخُلُ فِي جَوْفِ حَائِطٍ مِنْ بِئْرٍ خَارِجَةٍ - وَالرَّبِيعُ الْجَدْوَلُ - فَاحْتَفَزْتُ، فَدَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: «أَبُو هُرَيْرَةَ» فَقُلْتُ: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «مَا شَأْنُكَ؟» قُلْتُ: كُنْتَ بَيْنَ أَظْهُرِنَا، فَقُمْتَ فَأَبْطَأْتَ عَلَيْنَا، فَخَشِينَا أَنْ تُقْتَطَعَ دُونَنَا، فَفَزِعْنَا، فَكُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَزِعَ، فَأَتَيْتُ هَذَا الْحَائِطَ، فَاحْتَفَزْتُ كَمَا يَحْتَفِزُ الثَّعْلَبُ، وَهَؤُلَاءِ النَّاسُ وَرَائِي، فَقَالَ: «يَا أَبَا هُرَيْرَةَ» وَأَعْطَانِي نَعْلَيْهِ، قَالَ: «اذْهَبْ بِنَعْلَيَّ هَاتَيْنِ، فَمَنْ لَقِيتَ مِنْ وَرَاءِ هَذَا الْحَائِطَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ، فَبَشِّرْهُ بِالْجَنَّةِ»، فَكَانَ أَوَّلَ مَنْ لَقِيتُ عُمَرُ، فَقَالَ: مَا هَاتَانِ النَّعْلَانِ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟ فَقُلْتُ: هَاتَانِ نَعْلَا رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، بَعَثَنِي بِهِمَا مَنْ لَقِيتُ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ، بَشَّرْتُهُ بِالْجَنَّةِ، فَضَرَبَ عُمَرُ بِيَدِهِ بَيْنَ ثَدْيَيَّ فَخَرَرْتُ لِاسْتِي، فَقَالَ: ارْجِعْ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ، فَرَجَعْتُ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَجْهَشْتُ بُكَاءً، وَرَكِبَنِي عُمَرُ، فَإِذَا هُوَ عَلَى أَثَرِي، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَا لَكَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قُلْتُ: لَقِيتُ عُمَرَ، فَأَخْبَرْتُهُ بِالَّذِي بَعَثْتَنِي بِهِ، فَضَرَبَ بَيْنَ ثَدْيَيَّ ضَرْبَةً خَرَرْتُ لِاسْتِي، قَالَ: ارْجِعْ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يَا عُمَرُ، مَا حَمَلَكَ عَلَى مَا فَعَلْتَ؟» قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، بِأَبِي أَنْتَ، وَأُمِّي، أَبَعَثْتَ أَبَا هُرَيْرَةَ بِنَعْلَيْكَ، مَنْ لَقِيَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ بَشَّرَهُ بِالْجَنَّةِ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قَالَ: فَلَا تَفْعَلْ، فَإِنِّي أَخْشَى أَنْ يَتَّكِلَ النَّاسُ عَلَيْهَا، فَخَلِّهِمْ يَعْمَلُونَ، قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «فَخَلِّهِمْ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 31]

អំពី អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖
ពួកយើងធ្លាប់បានអង្គុយនៅក្នុងក្រុមមួយជាមួយនឹងរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ហើយនៅជាមួយពួកយើងក៏មានអាពូហ្ពាកើរ និងអ៊ូមើរផងដែរ។ ពេលនោះ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ក៏បានក្រោកដើរចេញពីពួកយើង។ លោកបានចាកចេញពីពួកយើងយ៉ាងយូរ។ ហើយពួកយើងបារម្ភខ្លាចមានអ្វីកើតឡើងចំពោះលោក។ ពួកយើងមានការភ័យខ្លាច ហើយពួកយើងក៏បានក្រោកឡើងទៅរកលោក។ រូបខ្ញុំ គឺជាអ្នកដំបូងគេដែលភ័យខ្លាច។ ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំក៏បានចេញទៅស្វែងរករ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ រហូតដល់ខ្ញុំបានទៅដល់ចម្ការមួយរបស់ពួកអាន់សរដែលមានរបងព័ទ្ធជុំវិញដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អម្បូរអាន់ណាច់ជើរ។ ខ្ញុំបានដើរជុំវិញរបង ដោយសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងអាចរកឃើញទ្វារចូល ប៉ុន្តែខ្ញុំរកមិនឃើញ។ វាមានតែប្រឡាយតូចចង្អៀត(ប្រឡាយទឹកតូចមួយ)ដែលចូលទៅក្នុងចម្ការតាមអណ្តូងខាងក្រៅ។ ខ្ញុំបានចូលទៅជួបរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ។ លោកបានសួរថា៖ “អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ”? ខ្ញុំបានឆ្លើយថា៖ បាទ រ៉ស៊ូលុលឡោះ។ លោកបានសួរថា៖ “តើអ្នកមានបញ្ហាអ្វី”? គាត់បានឆ្លើយថា៖ លោកបានអង្គុយជាមួយនឹងពួកយើង។ ក្រោយមក លោកបានក្រោកចេញ និងបានចាកចេញពីពួកយើងយ៉ាងយូរ ហើយពួកយើងបារម្ភខ្លាចមានអ្វីកើតឡើងចំពោះលោក។ ពួកយើងមានការភ័យខ្លាច ហើយពួកយើងក៏បានក្រោកឡើងទៅរកលោក។ រូបខ្ញុំ គឺជាអ្នកដំបូងគេដែលភ័យខ្លាច ហើយខ្ញុំក៏បានមកដល់របងនេះ ហើយព្យាយាមលួចចូលដូចចចក ខណៈដែលមនុស្សទាំងនោះនៅពីក្រោយខ្ញុំ។ ពេលនោះ លោកបានមានប្រសាសន័ថា៖ “ឱអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ” ហើយលោកក៏បានឲ្យស្បែកជើងទាំងពីររបស់លោកមកខ្ញុំ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ចូរអ្នកទៅដោយនាំយកស្បែកជើងទាំងពីររបស់ខ្ញុំនេះទៅជាមួយ។ ជនណាក៏ដោយនៅពីក្រោយរបងនេះដែលអ្នកបានជួបដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត ចូរអ្នកផ្តល់ដំណឹងរីករាយដល់គេនូវឋានសួគ៌”។ អ្នកដែលខ្ញុំបានជួបមុនគេ គឺអ៊ូមើរ។ គាត់បានសួរថា៖ តើស្បែកជើងទាំងពីរនេះជាអ្វី? ខ្ញុំបានឆ្លើយថា៖ ទាំងពីរនេះ ជាស្បែកជើងរបស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ។ លោកចាត់តាំងខ្ញុំឲ្យនាំយកស្បែកជើងទាំងពីរនេះប្រាប់ដល់អ្នកដែលខ្ញុំបានជួបថា ជនណាដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត គឺខ្ញុំត្រូវផ្តល់ដំណឹងរីករាយដល់គេនូវឋានសួគ៌។ វាយដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំទាំងពីរដោយដៃរបស់គាត់រហូតដល់ខ្ញុំដួលទៅក្រោយ ហើយគាត់ក៏បាននិយាយថា៖ ឱអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ! ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅវិញ។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានត្រឡប់ទៅជួបរ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ វិញដោយទឹកមុខត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីយំខណៈពេលដែលអ៊ូមើរដើរតាមខ្ញុំពីក្រោយ។ នៅពេលនោះ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានសួរថា៖ “ឱអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ! តើអ្នកមានរឿងអ្វី”? ខ្ញុំបានឆ្លើយថា៖ ខ្ញុំបានជួបអ៊ូមើរ ហើយខ្ញុំបានប្រាប់គាត់នូវរឿងដែលលោកចាត់តាំងខ្ញុំទៅ។ ពេលនោះ អ៊ូមើរបានវាយដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំទាំងពីរដោយដៃរបស់គាត់រហូតដល់ខ្ញុំដួលទៅក្រោយ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅវិញ។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ឱអ៊ូមើរ! តើអ្វីដែលនាំឲ្យអ្នកធ្វើបែបនេះ”? គាត់បានឆ្លើយថា៖ ឱរ៉ស៊ូលុលឡោះ សូម្បីឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំត្រូវលះបង់សម្រាប់អ្នក! ។ តើលោកចាត់តាំងអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះដោយនាំទៅជាមួយនូវស្បែកជើងទាំងពីររបស់លោកឲ្យប្រាប់អ្នកដែលគេបានជួបថា ជនណាដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត គឺគេត្រូវផ្តល់ដំណឹងរីករាយដល់ជននោះនូវឋានសួគ៌ឬ? លោកបានឆ្លើយថា៖ “បាទ(ពិតមែនហើយ)”។ អ៊ូមើរបាននិយាយថា៖ ដូច្នេះ សូមលោកកុំធ្វើ(បែបនេះ) ពីព្រោះខ្ញុំបារម្ភខ្លាចមនុស្សផ្តេកផ្តួលលើវា។ ហេតុនេះ សូមលោកបណ្តោយពួកគេឲ្យសាងកុសលចុះ។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ដូច្នេះ បណ្តោយពួកគេចុះ”។
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 31]

Explanation

ណាពី ﷺ លោកបានអង្គុយជាមួយសហាហ្ពាត់របស់លោកមួយក្រុម ក្នុងចំណោមនោះ ក៏មានអាពូហ្ពាកើរ និងអ៊ូមើរផងដែរ។ ពេលនោះ ណាពី ﷺ ក៏បានក្រោកចេញ ហើយបានចាកចេញពីពួកគេយ៉ាងយូរ។ បណ្តាសហាហ្ពាត់មានការបារម្ភខ្លាចលោកជួបរឿងមិនល្អណាមួយពីសំណាក់សត្រូវ មិនថាជាការជាប់ឃុំឃាំង ឬផ្សេងទៀតនោះឡើយ។ ពេលនោះ សហាហ្ពាត់ رضي الله عنه បានក្រោកឈរដោយភាពភ័យខ្លាច ហើយអ្នកដំបូងគេដែលភ័យខ្លាចនោះ គឺអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ رضي الله عنه។ គាត់ក៏បានចេញទៅស្វែងរករ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ រហូតដល់គាត់បានទៅដល់ចម្ការមួយរបស់អម្បូរអាន់ណាច់ជើរ។ គាត់ក៏បានដើរជុំវិញចម្ការនោះក្រែងលោប្រទះឃើញទ្វារណាមួយចំហ តែគាត់មិនឃើញសោះ។ ក៏ប៉ុន្តែគាត់បានឃើញប្រឡាយតូចមួយនៅឯរបងនៃដែលទឹកចូលតាមនោះបាន។ គាត់ក៏បានបង្រួមខ្លួនឲ្យតូច រហូតដល់គាត់បានចូលទៅជួបនឹងណាពី ﷺ។ ពេលនោះ លោកបានសួរទៅកាន់គាត់ថា៖ អ្នកជាអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះឬ? គាត់បានឆ្លើយថា៖ បាទ។ លោកបានសួរថា៖ តើអ្នកមានបញ្ហាអ្វី? អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះបានឆ្លើយថា៖ លោកបានអង្គុយជាមួយនឹងពួកយើង។ ក្រោយមក លោកបានក្រោកចេញ និងបានចាកចេញពីពួកយើងយ៉ាងយូរ ហើយពួកយើងបារម្ភខ្លាចលោកត្រូវបានអ្នកផ្សេងក្រៅពីពួកយើងគ្រប់គ្រង។ ពួកយើងមានការភ័យខ្លាច ហើយរូបខ្ញុំ គឺជាអ្នកដំបូងគេដែលភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំក៏បានមកដល់របងនេះ ហើយចូលដូចចចកលួចចូល ខណៈមនុស្សទាំងនោះនៅពីក្រោយខ្ញុំ។ ពេលនោះ ណាពី ﷺ ក៏បានឲ្យស្បែកជើងទាំងពីររបស់លោកទៅអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ ជាសញ្ញាសម្គាល់ថា គាត់ជាមនុស្សសច្ចៈ ហើយលោកបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់គាត់ថា៖ ចូរអ្នកទៅដោយនាំយកស្បែកជើងទាំងពីររបស់ខ្ញុំនេះទៅជាមួយ។ ជនណាក៏ដោយនៅពីក្រោយរបងនេះដែលអ្នកបានជួបដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត ជនណាហើយដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិបែបនេះ គឺរូបគេស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកឋានសួគ៌។ អ្នកដែលអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះបានជួបមុនគេ គឺអ៊ូមើរ។ គាត់បានសួរថា៖ ឱអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ! តើស្បែកជើងទាំងពីរនេះជាអ្វី? គាត់បានឆ្លើយថា៖ ទាំងពីរនេះ ជាស្បែកជើងរបស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ។ លោកចាត់តាំងខ្ញុំឲ្យនាំយកស្បែកជើងទាំងពីរនេះប្រាប់ដល់អ្នកដែលខ្ញុំបានជួបថា ជនណាដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត គឺខ្ញុំត្រូវផ្តល់ដំណឹងរីករាយដល់គេនូវឋានសួគ៌។ ពេលនោះ អ៊ូមើរបានរុញទ្រូងអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះដោយដៃរបស់គាត់ ដូច្នេះគាត់បានដួលទៅក្រោយ។ហើយគាត់បាននិយាយថា៖ ឱអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ! ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅវិញ។ ពេលនោះ អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះក៏បានត្រឡប់ទៅជួបណាពី ﷺ វិញដោយភាពភ័យខ្លាច ប្រែទឹកមុខចង់យំ ហើយអ៊ូមើរក៏បានដើរតាមពីក្រោយគាត់ផងដែរ។ នៅពេលនោះ ណាពី ﷺ លោកបានសួរថា៖ ឱអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ! តើអ្នកមានរឿងអ្វី? គាត់បានឆ្លើយថា៖ ខ្ញុំបានជួបនឹងអ៊ូមើរ ហើយខ្ញុំបានប្រាប់គាត់នូវរឿងដែលលោកចាត់តាំងខ្ញុំទៅ។ ពេលនោះ អ៊ូមើរបានវាយខ្ញុំរហូតដួលទៅក្រោយ ហើយបាននិយាយថា៖ ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅវិញ។ ណាពី ﷺ ក៏បានសួរថា៖ ឱអ៊ូមើរ! តើអ្វីដែលនាំឲ្យអ្នកធ្វើបែបនេះ? អ៊ូមើរបានឆ្លើយថា៖ ឱរ៉ស៊ូលុលឡោះ សូម្បីឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំត្រូវលះបង់សម្រាប់អ្នក!។ តើលោកចាត់តាំងអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះដោយនាំទៅជាមួយនូវស្បែកជើងទាំងពីររបស់លោកឲ្យប្រាប់អ្នកដែលគេបានជួបថា ជនណាដែលបានធ្វើសាក្សីថា “لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ” (គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ)ដោយជឿប្រាកដក្នុងចិត្ត គឺគេត្រូវផ្តល់ដំណឹងរីករាយដល់ជននោះនូវឋានសួគ៌ឬ? លោកបានឆ្លើយថា៖ បាទ ពិតមែនហើយ។ អ៊ូមើរបាននិយាយថា៖ ដូច្នេះ សូមលោកកុំធ្វើបែបនេះ ពីព្រោះខ្ញុំបារម្ភខ្លាចមនុស្សផ្តេកផ្តួលតែទៅលើការពោលពាក្យនេះ ហើយមិនសាងកុសល។ ហេតុនេះ សូមលោកបណ្តោយពួកគេឲ្យសាងកុសលចុះ។ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ បើអ៊ីចឹង ចូរបណ្តោយពួកគេចុះ។

Benefits from the Hadith

1. ក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងធំធេងរបស់សហាហ្ពាត់ رضي الله عنهم និងការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគាត់ចំពោះសុវត្ថិភាពរបស់រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ពីរាល់ប្រការមិនល្អទាំងឡាយ។
2. បង្គាប់ប្រើឲ្យផ្តល់ដំណឹងរីករាយ ឬដំណឹងល្អដល់គ្នា។
3. ជំនឿ គឺមានទាំងពាក្យសម្តី ទង្វើ និងគោលជំនឿ(ជឿនៅក្នុងចិត្ត)។
4. អាល់កទី អ៊ីយ៉ាត និងអ្នកផ្សេងទៀតបាននិយាយ៖ ទង្វើរបស់អ៊ូមើរ និងការឲ្យយោបល់របស់គាត់ទៅកាន់រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ពុំមែនជាការប្រឆាំងនឹងរ៉ស៊ូលុលឡោះ និងបដិសេធចំពោះបទបញ្ជារបស់លោកនោះឡើយ ព្រោះថា អ្វីដែលលោកបញ្ជូនអាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះឲ្យទៅប្រាប់គេនោះ គ្មានអ្វីក្រៅពីការផ្គាប់ចិត្តរបស់អ្នកមូស្លីម និងធ្វើឲ្យពួកគេរីករាយនោះឡើយ។ គ្រាន់តែអ៊ូមើរយល់ឃើញថា ការលាក់បាំងរឿងនេះ គឺវាប្រសើរជាងសម្រាប់ពួកគេ និងសមស្របជាង ដើម្បីកុំឱ្យពួកគេអង្គុយនៅស្ងៀម វាក៏នាំឲ្យខិតខំធ្វើនូវរឿងដែលមានប្រយោជន៍ច្រើនសម្រាប់ពួកគេ ជាជាងការពន្លឿនដំណឹងរីករាយ។ នៅពេលដែលគាត់ផ្តល់យោបល់នេះដល់ណាពី ﷺ លោកក៏យល់ថា អ្វីដែលអ៊ូមើរបានលើកឡើង គឺត្រឹមត្រូវ។
5. អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ហាទីស្ហនេះបញ្ជាក់ថា អ្នកដឹកនាំ និងឥស្សរិយជនទូទៅ នៅពេលដែលពួកគេយល់ឃើញនូវគំនិតអ្វីមួយ ហើយអ្នកមួយចំនួនដែលនៅក្រោមបង្គាប់យល់ឃើញផ្សេងពីនេះ គឺគប្បីលើអ្នកក្រោមបង្គាប់ត្រូវបង្ហាញគំនិត ឬការយល់ឃើញនោះដល់អ្នកដឹកនាំដើម្បីឲ្យអ្នកដឹកនាំធ្វើការពិនិត្យលើមតិយោបល់ និងការយល់ឃើញនោះ។ ប្រសិនបើអ្វីដែលអ្នកក្រោមបង្គាប់យល់ឃើញត្រឹមត្រូវ គឺត្រូវត្រឡប់ទៅកាន់ការយល់ឃើញនោះ។ តែបើមិនដូច្នោះទេ គឺគេត្រូវបញ្ជាក់ដល់អ្នកក្រោមបង្គាប់ឆ្លើយតបទៅនឹងភាពមិនច្បាស់លាស់ដែលគេបានលើកឡើងនោះ។
6. អនុញ្ញាតឲ្យលាក់បាំងចំណេះដឹងមួយចំនួនដែលមិនចាំបាច់ដើម្បីផលប្រយោជន៍ ឬខ្លាចមានបញ្ហា។
7. ដំណឹងរីករាយយ៉ាងធំធេងសម្រាប់អ្នកដែលមានគោលជំនឿឯកទេពនិយម(តាវហេទ)។ ពិតណាស់ ជនណាដែលបានធ្វើសាក្សីថា គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដ លើកលែងតែអល់ឡោះ ដោយភាពជ្រះថ្លាចេញពីចិត្តរបស់ខ្លួន នឹងបានចូលឋានសួគ៌។
8. ភាពខ្លាំងរបស់អ៊ូមើរ رضي الله عنه គតិបណ្ឌិតរបស់គាត់ និងការយល់ដឹងដ៏ទូលំទូលាយរបស់គាត់។
9. អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ហាទីស្ហនេះបញ្ជាក់ថា អនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សចូលក្នុងរបងរបស់អ្នកដទៃដោយគ្មានការអនុញ្ញាត ប្រសិនបើគេដឹងថា ម្ចាស់របស់វាអនុញ្ញាត ព្រោះអាស្រ័យសេចក្តីស្រឡាញ់រាប់អានគ្នារវាងពួកគេ ឬផ្សេងៗទៀត។