Hadith: अबू हुरैरा, हे दो चप्पल घेऊन जा, जो कोणी या भिंतीच्या मागे सापडेल आणि मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, त्याला जन्नतची शुभवार्ता दे

عَن أبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ:
كُنَّا قُعُودًا حَوْلَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، مَعَنَا أَبُو بَكْرٍ، وَعُمَرُ فِي نَفَرٍ، فَقَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ بَيْنِ أَظْهُرِنَا، فَأَبْطَأَ عَلَيْنَا، وَخَشِينَا أَنْ يُقْتَطَعَ دُونَنَا، وَفَزِعْنَا، فَقُمْنَا، فَكُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَزِعَ، فَخَرَجْتُ أَبْتَغِي رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى أَتَيْتُ حَائِطًا لِلْأَنْصَارِ لِبَنِي النَّجَّارِ، فَدُرْتُ بِهِ هَلْ أَجِدُ لَهُ بَابًا؟ فَلَمْ أَجِدْ، فَإِذَا رَبِيعٌ يَدْخُلُ فِي جَوْفِ حَائِطٍ مِنْ بِئْرٍ خَارِجَةٍ - وَالرَّبِيعُ الْجَدْوَلُ - فَاحْتَفَزْتُ، فَدَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: «أَبُو هُرَيْرَةَ» فَقُلْتُ: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «مَا شَأْنُكَ؟» قُلْتُ: كُنْتَ بَيْنَ أَظْهُرِنَا، فَقُمْتَ فَأَبْطَأْتَ عَلَيْنَا، فَخَشِينَا أَنْ تُقْتَطَعَ دُونَنَا، فَفَزِعْنَا، فَكُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَزِعَ، فَأَتَيْتُ هَذَا الْحَائِطَ، فَاحْتَفَزْتُ كَمَا يَحْتَفِزُ الثَّعْلَبُ، وَهَؤُلَاءِ النَّاسُ وَرَائِي، فَقَالَ: «يَا أَبَا هُرَيْرَةَ» وَأَعْطَانِي نَعْلَيْهِ، قَالَ: «اذْهَبْ بِنَعْلَيَّ هَاتَيْنِ، فَمَنْ لَقِيتَ مِنْ وَرَاءِ هَذَا الْحَائِطَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ، فَبَشِّرْهُ بِالْجَنَّةِ»، فَكَانَ أَوَّلَ مَنْ لَقِيتُ عُمَرُ، فَقَالَ: مَا هَاتَانِ النَّعْلَانِ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟ فَقُلْتُ: هَاتَانِ نَعْلَا رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، بَعَثَنِي بِهِمَا مَنْ لَقِيتُ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ، بَشَّرْتُهُ بِالْجَنَّةِ، فَضَرَبَ عُمَرُ بِيَدِهِ بَيْنَ ثَدْيَيَّ فَخَرَرْتُ لِاسْتِي، فَقَالَ: ارْجِعْ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ، فَرَجَعْتُ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَجْهَشْتُ بُكَاءً، وَرَكِبَنِي عُمَرُ، فَإِذَا هُوَ عَلَى أَثَرِي، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَا لَكَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قُلْتُ: لَقِيتُ عُمَرَ، فَأَخْبَرْتُهُ بِالَّذِي بَعَثْتَنِي بِهِ، فَضَرَبَ بَيْنَ ثَدْيَيَّ ضَرْبَةً خَرَرْتُ لِاسْتِي، قَالَ: ارْجِعْ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يَا عُمَرُ، مَا حَمَلَكَ عَلَى مَا فَعَلْتَ؟» قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، بِأَبِي أَنْتَ، وَأُمِّي، أَبَعَثْتَ أَبَا هُرَيْرَةَ بِنَعْلَيْكَ، مَنْ لَقِيَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ بَشَّرَهُ بِالْجَنَّةِ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قَالَ: فَلَا تَفْعَلْ، فَإِنِّي أَخْشَى أَنْ يَتَّكِلَ النَّاسُ عَلَيْهَا، فَخَلِّهِمْ يَعْمَلُونَ، قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «فَخَلِّهِمْ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 31]

Translation Needs More Review.

अबू हुरैराहच्या अधिकारावर, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न होऊ, तो म्हणाला:
आम्ही पैगंबर ﷺ यांच्या आजूबाजूला बसलो होतो, आमच्यासोबत अबू बकर आणि उमर काही अंतरावर होते. पैगंबर ﷺ आमच्या मध्येून उठले, आणि आमच्याकडे हळूहळू आले, त्यामुळे आम्हाला भीती वाटली की कदाचित ते आमच्यापासून दूर जाऊ शकतात, आणि आम्ही घाबरलो. आम्ही उभे झालो, आणि मी सगळ्यात आधी घाबरलो. मी पैगंबर ﷺ यांचा शोध घेण्यासाठी बाहेर पडलो, जोपर्यंत मी एका भिंतीपर्यंत पोहोचलो जी अंसारच्या बनी अल-नज्जारसाठी होती. मी त्याच्याभोवती फिरलो की कदाचित काही दरवाजा सापडेल, पण काहीही सापडले नाही. अचानक मी पाहिले की रबीय (नहर) भिंतीच्या आतून बाहेर येत आहे, त्यामुळे मी घाबरलो. मी पैगंबर ﷺ यांच्या जवळ प्रवेश केला, त्यांनी म्हटले: "अबू हुरैरा!" मी म्हणालो: "हो, हे पैगंबर ﷺ!" ते म्हणाले: "काय झाले?" मी म्हणालो: "आपण आमच्या मध्ये होते, नंतर आपण उठले आणि आमच्या मध्ये हळूहळू गेला, त्यामुळे आम्हाला भीती वाटली की कदाचित आपण आमच्यापासून दूर जाल, आम्ही सगळे घाबरलो, आणि मी सगळ्यात आधी घाबरलो. मी त्या भिंतीपर्यंत आलो, आणि जसे कोल्हा घाबरतो, मीही तसे घाबरलो, आणि हे लोक माझ्या मागे होते. मग आपण ﷺ म्हणालात: 'अरे अबू हुरैरा!' आणि आपले चप्पल मला दिले." आप ﷺ म्हणाले: "अबू हुरैरा, हे दो चप्पल घेऊन जा, जो कोणी या भिंतीच्या मागे सापडेल आणि मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, त्याला जन्नतची शुभवार्ता दे ", मी सगळ्यात आधी उमर यांच्याशी भेटलो. त्यांनी विचारले: "अबू हुरैरा, ही दो चप्पल काय आहेत?" मी म्हणालो: "ही पैगंबर ﷺ यांची चप्पल आहेत. आपण मला पाठवले की जो कोणी मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, त्याला जन्नतची शुभवार्ता दे." उमर यांनी आपला हात माझ्या छात्यावर ठोकला, मी बेहोश झालो. मग त्यांनी म्हणाले: "पुढे जा, अबू हुरैरा!" मी परत पैगंबर ﷺ जवळ आलो आणि रडायला लागलो. उमर यांनी मला उचलले आणि माझ्यावर बसवले, आणि मी त्यांचा मागे होतो. पैगंबर ﷺ म्हणाले: "अबू हुरैरा, तुला काय झाले?" मी म्हणालो: "मी उमर यांच्याशी भेटलो, आणि आपण मला पाठवलेली गोष्ट त्यांना सांगितली." उमर यांनी माझ्या छात्यावर पुन्हा ठोकले, आणि मी पुन्हा बेहोश झालो. मग म्हणाले: "पुढे जा!" पैगंबर ﷺ यांनी उमर यांना विचारले: "उमर, तुला असे करण्यास काय भाग पाडले?" उमर म्हणाले: "हे पैगंबर ﷺ! आपण अबू हुरैरा यांना आपले चप्पल पाठवले, जो कोणी मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, त्याला जन्नतची शुभवार्ता द्या." पैगंबर ﷺ म्हणाले: "हो." उमर म्हणाले: "मला नाही वाटत की लोक त्यावर अवलंबून राहतील, फक्त त्यांना काम करण्य द्या." पैगंबर ﷺ म्हणाले: "ठीक आहे, त्यांना करायला द्या."
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 31]

Explanation

पैगंबर ﷺ काही साथीदार सोबत बसले होते, ज्यात अबू बकर आणि उमर यांचा समावेश होता. आपण ﷺ उठले, पण आमच्या मध्ये हळूहळू चालले. आम्हाला भीती वाटली की कदाचित शत्रूच्या ताब्यात जाऊ शकतात, किव्हा पकडले जाऊ शकतात, किंवा इतर कोणत्याही प्रकारच्या अपायाचा सामना करावा लागू शकतो. सहाबा घाबरून उभे राहिले. सर्वात आधी अबू हुरैरा घाबरले आणि बनी अल-नज्जारच्या एका बागेत पोहोचले. त्यांनी त्याच्या भोवती फेरफार करायला सुरुवात केली की कदाचित कोणताही उघडा दरवाजा मिळेल, पण काहीही सापडले नाही. मग त्यांना भिंतीत एक छोटा बुरुज सापडला ज्यातून पाणी येत होते. त्यांनी आपले शरीर घट्ट करून त्या बुरुजात प्रवेश केला. तिथे त्यांनी पैगंबर ﷺ यांना पाहिले. पैगंबर ﷺ म्हणाले: "तू अबू हुरैरा आहेस का?" तो म्हणाला: होय. पैगंबर ﷺ म्हणाले: "काय झाले?" अबू हुरैरा म्हणाले: "मी तुमच्या मध्ये होतो, जेव्हा तुम्ही उभे राहिलात आणि आमच्या मध्ये हळूहळू चालू लागलात, तेव्हा आम्हाला भीती वाटली की कदाचित तुम्ही आमच्यापासून दूर जाल, आणि आम्ही सर्व घाबरलो. मी सगळ्यात आधी घाबरलो. मी त्या भिंतीजवळ पोहोचलो आणि जसे कोल्हा घाबरतो तसे मी घाबरलो, आणि हे लोक माझ्या मागे होते." मग पैगंबर ﷺ यांनी त्यांना आपले चप्पल दिले, हे चिन्ह आणि निशाणी म्हणून की ते सत्य आहेत, आणि म्हणाले: "हे दो चप्पल घेऊन जा, जो कोणी या भिंतीच्या मागे सापडेल आणि मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, आणि त्याचा मन हे सत्य मानते; अशा व्यक्तीस जन्नतची शुभवार्ता दे. जो या वर्णनास पात्र असेल, तो जन्नतवाल्यांमध्ये समाविष्ट आहे." सर्वात आधी उमर यांना भेटले, तेव्हा त्यांनी विचारले: "अबू हुरैरा, ही दो चप्पल काय आहेत?" अबू हुरैरा म्हणाले: "ही पैगंबर ﷺ यांची चप्पल आहेत. आपण मला पाठवले की जो कोणी सापडेल आणि मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, त्याला जन्नतची शुभवार्ता दे." उमर यांनी आपला हात अबू हुरैरा यांच्या छात्यावर मारला, त्यामुळे ते त्यांच्या पाठीवर कोसळले. मग म्हणाले: "पुढे जा, अबू हुरैरा!" अबू हुरैरा परत पैगंबर ﷺ यांच्याकडे आले, घाबरलेले आणि चेहरा बदललेला, रडायला तयार, आणि उमर त्यांचा मागे चालले. तो, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, म्हणाला: अबू हुरैरा, तुला काय झाले आहे? मी म्हणालो: मी उमरला भेटलो, मग मी त्याला सांगितले की तू मला काय घेऊन पाठवले आहे, आणि त्याने मला इतका जोरात मारले की मी माझ्या पाठीवर पडलो आणि म्हणाला: परत जा. तो, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, म्हणाला: ओ उमर, तू जे केलेस ते तुला कशासाठी केले? "हे पैगंबर ﷺ! आपल्या वडिलांवर आणि आईवर शपथ, आपण अबू हुरैरा यांना आपली चप्पल पाठवली, जे कोणी अल्लाहशी भेटेल आणि मनापासून विश्वास करेल की अल्लाह व्यतिरिक्त कोणतेही दैवत नाही, त्याला जन्नतची शुभवार्ता द्यायला?" तो म्हणाला: होय. तो म्हणाला: हे करू नका, कारण मला भीती वाटते की लोक ते न करता फक्त म्हणण्यावर अवलंबून राहतील, म्हणून ते ते करतील. मग तो, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, म्हणाला: तर त्यांना असू द्या.

Benefits from the Hadith

1. सहाबा रजिअल्लाहु अन्हु यांची पैगंबर ﷺ यांच्यावर प्रखर प्रेम आणि कोणत्याही प्रकारच्या संकट किंवा हानीपासून त्यांची सुरक्षा करण्याची तत्परता.
2. सुखद बात सांगण्याची धार्मिक वैधता.
3. विश्वास हे शब्द, कृती आणि विश्वास यांचे नाव आहे.
4. काजी अय्याज आणि इतर म्हणाले:
5. उमर रजिअल्लाहु अन्हु यांचे कार्य आणि पैगंबर ﷺ कडे परत जाणे हे त्यांच्या विरोध किंवा आदेश नाकारण्यासाठी नव्हते. कारण अबू हुरैरा यांना पाठवण्याचा उद्देश फक्त मुस्लिमांची मने आनंदी करणे आणि त्यांना शुभवार्ता देणे होते. उमर रजिअल्लाहु अन्हु यांनी पाहिले की ही शुभवार्ता लपवणे त्यांच्यासाठी अधिक योग्य आहे जेणेकरून लोक त्यावर अवलंबून राहणार नाहीत, आणि ही त्वरित शुभवार्ता देण्यापेक्षा त्यांना जास्त चांगले ठरेल. जेव्हा त्यांनी ही गोष्ट पैगंबर ﷺ समोर मांडली, तेव्हा पैगंबर ﷺ यांनी त्याची योग्यतेची मान्यता दिली.
6. अन-नवावी म्हणाले:
7. या हदीसापासून असे लक्षात येते की, इमाम किंवा मोठा व्यक्ती, सामान्यतः, जर त्यांनी काही पाहिले आणि त्यांचे काही अनुयायी त्याविरुद्ध काही बोलले; तर अनुयायीसाठी आवश्यक आहे की तो आपली मते किंवा प्रश्न मोठ्या व्यक्ती किंवा इमामसमोर मांडेल जेणेकरून ते त्यावर विचार करतील. जर इमामाला दिसले की अनुयायीचे मत योग्य आहे, तर तो त्याकडे वळेल; अन्यथा, तो अनुयायीला त्या शंका किंवा विषयाचे उत्तर देईल.
8. काही ज्ञान पसरवणे टाळण्याची परवानगी, जेव्हा त्या ज्ञानाचा प्रसार करण्याची आवश्यकता नसते किंवा त्यातून हानी किंवा गडबड होण्याची शक्यता असते.
9. एकेश्वरवादाच्या लोकांसाठी एक चांगली बातमी आहे आणि जो कोणी मरण पावतो तो साक्ष देतो की अल्लाहशिवाय कोणीही नाही, त्याच्या अंतःकरणातून स्वर्ग मिळेल.
10. ओमरची शक्ती, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न व्हावा, त्याचे शहाणपण आणि त्याच्या न्यायशास्त्राची व्याप्ती.
11. अन-नवावी म्हणाले:
12. यामध्ये असे परवानगी आहे की जर एखाद्याला माहित असेल की दुसऱ्याला त्याने आनंद होईल, जसे की प्रेमामुळे किंवा इतर काही कारणास्तव, तर तो दुसऱ्याच्या मालमत्तेत परवानगी न घेता प्रवेश करू शकतो.