عَنْ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ:
بَعَثَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَرِيَّةً فَاسْتَعْمَلَ رَجُلًا مِنَ الأَنْصَارِ، وَأَمَرَهُمْ أَنْ يُطِيعُوهُ، فَغَضِبَ، فَقَالَ: أَلَيْسَ أَمَرَكُمُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ تُطِيعُونِي؟ قَالُوا: بَلَى، قَالَ: فَاجْمَعُوا لِي حَطَبًا، فَجَمَعُوا، فَقَالَ: أَوْقِدُوا نَارًا، فَأَوْقَدُوهَا، فَقَالَ: ادْخُلُوهَا، فَهَمُّوا، وَجَعَلَ بَعْضُهُمْ يُمْسِكُ بَعْضًا، وَيَقُولُونَ: فَرَرْنَا إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنَ النَّارِ، فَمَا زَالُوا حَتَّى خَمَدَتِ النَّارُ، فَسَكَنَ غَضَبُهُ، فَبَلَغَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: «لَوْ دَخَلُوهَا مَا خَرَجُوا مِنْهَا إِلَى يَوْمِ القِيَامَةِ؛ الطَّاعَةُ فِي المَعْرُوفِ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4340]
المزيــد ...
អំពី អាលី رضي الله عنه បាននិយាយថា៖
ណាពី ﷺ បានបញ្ជូនកងទ័ពមួយក្រុម ហើយលោកបានតែងតាំងបុរសម្នាក់នៃពួកអាន់សរ(ធ្វើជាមេទ័ព) និងបានប្រើពួកគេឲ្យប្រតិបត្តិតាមបុរសនោះ។ ពេលមួយ បុរសនោះមានការខឹងសម្បា។ គាត់ក៏និយាយថា៖ តើណាពី ﷺ មិនបានប្រើពួកអ្នកឲ្យប្រតិបត្តិតាមខ្ញុំទេឬ? ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ ពិតមែនហើយ។ បុរសនោះក៏បានបន្តថា៖ ដូចនេះ ចូរពួកអ្នកប្រមូលអុសឲ្យខ្ញុំ។ ពួកគេក៏នាំគ្នាប្រមូលអុស។ បុរសនោះនិយាយថា៖ ចូរពួកអ្នកបង្កាត់ភ្លើង។ ពួកគេក៏បង្កាត់ភ្លើង។ បុរសនោះក៏និយាយទៀតថា៖ ចូរពួកអ្នកចូលទៅក្នុងភ្លើងនេះ។ ពេលនោះ ពួកគេពួកគេហៀបនឹងលោតចូល ប៉ុន្តែមានអ្នកខ្លះបានរារាំងអ្នកផ្សេងទៀត ដោយនិយាយថា៖ ការដែលពួកយើងដើរតាមណាពី ﷺ គឺដើម្បីគេចអំពីភ្លើងនេះឯង។ ពួកគេនៅតែជជែកគ្នាបែបនេះ រហូតដល់ភ្លើងបានរលត់ ហើយបុរសនោះក៏បានរសាយកំហឹង។ ពេលណាពី ﷺ លោកបានទទួលព័ត៌មាននេះ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ប្រសិនបើពួកគេចូលទៅក្នុងភ្លើងនោះ ពួកគេនឹងមិនអាចចេញពីវាបានឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃបរលោក។ ការគោរពប្រតិបត្តិ(ចំពោះនរណាម្នាក់) គឺចំពោះតែប្រការល្អប៉ុណ្ណោះ”។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 4340]
ណាពី ﷺ លោកបានបញ្ជូនកងទ័ពមួយក្រុម ហើយលោកបានតែងតាំងបុរសម្នាក់នៃពួកអាន់សរឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំគ្រប់គ្រងលើពួកគេ ហើយលោកបានប្រើពួកគេឲ្យប្រតិបត្តិតាមបុរសនោះ។ ពេលមួយ បុរសដែលជាមេដឹកនាំនោះបានខឹងចំពោះពួកគេ ហើយបុរសនោះក៏បាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ តើណាពី ﷺ មិនបានប្រើពួកអ្នកឲ្យប្រតិបត្តិតាមខ្ញុំទេឬ? ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ ពិតមែនហើយ។ បុរសនោះបានបន្តថា៖ បើដូចនេះ ខ្ញុំប្រើពួកអ្នកឲ្យប្រមូលអុស ហើយបង្កាត់ភ្លើង រួចចូរពួកអ្នកចូលទៅក្នុងភ្លើងនោះ។ ពេលនោះ ពួកគេក៏នាំគ្នាប្រមូលអុស រួចក៏បង្កាត់ភ្លើង។ នៅពេលដែលពួកគេមានបំណងនឹងចូលទៅក្នុងភ្លើងនោះ ពួកគេបានសម្លឹងមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកគេបាននិយាយថា៖ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងមិនបានដើរតាមណាពី ﷺ ឡើយ លើកលែងតែដើម្បីគេចអំពីភ្លើង(នរក)នេះឯង។ ដូចនេះ តើពួកយើងត្រូវចូលទៅក្នុងភ្លើងនេះដែរឬ? ក្នុងពេលដែលពួកគេស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ អណ្តាតភ្លើងក៏បានរលត់ ហើយបុរសដែលជាមេដឹកនាំនោះក៏បានរសាយកំហឹង។ ក្រោយមក មានគេប្រាប់ណាពី ﷺ ពីរឿងនេះ។ ពេលនោះ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើពួកគេស្តាប់បង្គាប់បុរសនោះ ហើយចូលទៅក្នុងភ្លើងដែលពួកគេបានដុតនោះ ពួកគេប្រាកដជានឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មនៅក្នុងនោះ ហើយនឹងមិនអាចចេញមកបានឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃអវសាននៃលោកិយ(ថ្ងៃបរលោក)។ មិនមានការស្តាប់បង្គាប់ចំពោះភាវៈដែលត្រូវបានគេបង្កើត(ម៉ាខ្លូក)ចំពោះប្រការដែលជាអំពើល្មើសនឹងអ្នកដែលបង្កើត(អល់ឡោះ)ឡើយ។ តាមពិត ការស្តាប់បង្គាប់ គឺតម្រូវឱ្យធ្វើចំពោះតែប្រការត្រឹមត្រូវប៉ុណ្ណោះ ពុំមែនចំពោះប្រការណាដែលជាអំពើបាបឡើយ។