ჰადისი: შეეშვით ამ ყველაფერს, უთუოდ ეს ამაზრზენი რამეა

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ:
كُنَّا فِي غَزَاةٍ فَكَسَعَ رَجُلٌ مِنَ المُهَاجِرِينَ رَجُلًا مِنَ الأَنْصَارِ، فَقَالَ الأَنْصَارِيُّ: يَا لَلْأَنْصَارِ، وَقَالَ المُهَاجِرِيُّ: يَا لَلْمُهَاجِرِينَ، فَسَمَّعَهَا اللَّهُ رَسُولَهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَا هَذَا؟» فَقَالُوا: كَسَعَ رَجُلٌ مِنَ المُهَاجِرِينَ رَجُلًا مِنَ الأَنْصَارِ، فَقَالَ الأَنْصَارِيُّ: يَا لَلْأَنْصَارِ، وَقَالَ المُهَاجِرِيُّ: يَا لَلْمُهَاجِرِينَ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «دَعُوهَا فَإِنَّهَا مُنْتِنَةٌ» قَالَ جَابِرٌ: وَكَانَتِ الأَنْصَارُ حِينَ قَدِمَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَكْثَرَ، ثُمَّ كَثُرَ المُهَاجِرُونَ بَعْدُ، فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أُبَيٍّ: أَوَقَدْ فَعَلُوا، وَاللَّهِ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى المَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الأَعَزُّ مِنْهَا الأَذَلَّ، فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: دَعْنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ أَضْرِبُ عُنُقَ هَذَا المُنَافِقِ، قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «دَعْهُ، لاَ يَتَحَدَّثُ النَّاسُ أَنَّ مُحَمَّدًا يَقْتُلُ أَصْحَابَهُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4907]

ჯააბირ იბნ აბდულლაჰი (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი) გადმოსცემს:
ჩვენ ვიყავით ერთ-ერთ ლაშქრობაში, მუჰაჯირთაგან ერთ-ერთმა დაარტყა ანსარს საჯდომზე დაარტყა, ანსარმა თქვა: შეეწიეთ ანსარს, მუჰაჯირმა თქვა: შეეწიეთ მუჰაჯირს, ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ეს გაიგო და იკითხა: «რა ხდება»? მას უთხრეს: ერთ-ერთმა მუჰაჯირმა ერთ-ერთ ანსარს საჯდომზე დაარტყა, და ანსარმა თქვა: შეეწიეთ ანსარს, მუჰაჯირმა კი თქვა: შეეწიეთ მუჰაჯირს, შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა: «შეეშვით ამ ყველაფერს, უთუოდ ეს ამაზრზენი რამეა». ჯაბირმა თქვა: როდესაც შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ჩამოვიდა ანსარები ბევრნი იყვნენ, შემდეგ კი მუჰაჯირების რიცხვმა იმატა, აბდულლაჰ ბინ უბაიმ თქვა: ეს ყველაფერიც გააკეთეს, ვფიცავ ალლაჰს, როცა დავბრუნდებით მედინაში, დიდებულები გაყრიან იქიდან დამცირებულებს, უმარ ბინ ალ-ხატტაბმა თქვა: ო, ალლაჰის შუამავალო, ნება მომეცი კისერი წავაგდებინო ამ ორპირს, შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა: «დაანებე თავი, რომ ადამიანებმა საუბარი არ დაიწყონ მუჰამმედი თავის მიმდევრებს ხოცავსო».
-

განმარტება

შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სალაშქროდ იმყოფებოდა, მას თან ახლდნენ თავისი საჰაბები, მუჰაჯირები და ანსარები (ალლაჰი იყოს მათგან კმაყოფილი), ერთმა მუჰაჯირმა ერთ ანსარს საჯდომზე ხელი დაარტყა. ანსარმა თქვა: ო, ანსარებო დამეხმარეთ, მუჰაჯირმა თქვა: ო, მუჰაჯირებო დამეხმარეთ, ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ეს გაიგო და იკითხა: რა ხდება? მას უთხრეს: ერთ-ერთმა მუჰაჯირმა ანსარს საჯდომზე ხელი დაარტყა, და ანსარმა თქვა: ო, ანსარებო დამეხმარეთ, მუჰაჯირმა თქვა: ო, მუჰაჯირებო, დამეხმარეთ. შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა: შეეშვით უმეცრების დროიდან დარჩენილ ამაზრზენ და შემაწუხებელ ქმედებას; როდესაც მამაკაცი მარცხდება თავის მოწინააღმდეგესთან, ის მოუხმობს თავის ხალხს დასახმარებლად, ისინიც აჩქარებით ეხმარებიან მას არ კითხულობენ მჩაგვრელია, ჩაგრულია გაურკვევლად და ძალმომრეობით. ჯააბირმა თქვა: როდესაც შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ჩამოვიდა ანსარები ბლომად იყვნენ, შემდეგ კი მუჰაჯირების რიცხვმა იმატა. ორპირთა ლიდერმა აბდულლაჰ ბინ უბაიმ ბინ სალულმა თქვა: საქმე ამ მდგომარეობამდე მივიდა?! ვფიცავ ალლაჰს, როცა დავბრუნდებით მედინაში, დიდებულები - გულისხმობდა საკუთარ თავს და მის კომპანიონებს - გაყრიან იქიდან დამცირებულებს, - გულისხმობდა მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) და მასთან ერთად მყოფნს. უმარ ბინ ალ-ხატტაბმა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) თქვა: ო, ალლაჰის შუამავალო, კისერს წავაგდებინებ ამ ორპირს, შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა: დაანებე თავი, ადამიანებმა საუბარი არ დაიწყონ მუჰამმედი თავის მიმდევრებს ხოცავსო, თუნდაც ორპირებს.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. უმეცრების პერიოდის წესების და ჩვევების აკრძალვა, სიტყვიერი თუ ქმედითი, ისლამი ამ ყველაფრისგან ადამიანების ჩამოსაშორებლად მოვიდა, მათი სწორ გზაზე წასაყვანად, რაც არის სწორი და ჭეშმარიტება.
2. არასწორი დაყოფისგან შორს ყოფნა და სიფრთხილე ისე, როგორც მოუწონარი ამაზრზენი რამისგან სიფრთხილე.
3. ყველაფრის აკრძალვა, რაც იწვევს სიძულვილს და მტრობას.
4. იმამ ან-ნავავიმ თქვა: «მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ამ ქმედებას უმეცრების იმიტომ უწოდა, რომ მას ის არ მოსწონდა, ეს იყო უმეცრების პერიოდში ტომებს შორის ამქვეყნიურ საქმეებში და სიტუაციებში დახმარების ფორმა, უმეცრების პერიოდში უფლებების დაბრუნება ძალადობით და ტომებით ხდებოდა, ისლამმა ეს ყველაფერი გააუქმა, მსგავსი ტიპის საქმეებს შარიათული დოგმებით აგვარებს, როდესაც ერთი ადამიანი მეორეს დაჩაგრავს, მოსამართლე მათ შორის განსჯის, დააკისრებს მას მისი ბოროტების შესაბამისად, როგორც ამას ისლამური წესები განსაზღვრავს».
5. ას-სინდიმ თქვა: «განმრტა, რომ გვარის მიერ დახმარება როგორც ეს იყო უმეცრების პერიოდში არის ბათილი, არ არის საჭირო ყოველი პიროვნება საკუთარ გვარს სთხოვდეს დახმარებას, ჭეშმარიტი დახმარება არის სავალდებულო ყოველ მორწმუნეზე, სულერთია ეს მისი გვარიდან იქნება თუ არა».
6. ორპირების მიერ შუამავლის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) და მის საჰაბების (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი) მიმართ ცუდი და თავხედური საუბარი».
7. მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მოთმინება და სირბილე ორპირთა შეურაცხყოფის მიუხედავად.
8. გაფრთხილება ყველა იმ ქმედებისგან, რომელიც ადამიანებს ისლამის მიღებაში ხელს შეუშლის, ამის გამო მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) არ დაუშვა ორპირების დახოცვა, რათა ხალხს არ ეთქვა: მუჰამმადი თავის მიმდევრებს კლავსო.