Pagpapanibago: Tungkol sa tunay na kung siya ay sakaling bumanggit [kay Allah], talagang sumapat na sana ito sa inyo.

عن عائشة رضي الله عنها كان رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَأْكُلُ طَعَامًا في سِتَّةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَجَاءَ أَعْرَابِيٌّ، فَأَكَلَهُ بِلُقْمَتَيْنِ، فقال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : «أَمَا إِنَّهُ لَوْ سَمَّى لَكَفَاكُمْ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد]

Ayon kay `Ā'ishah, malugod si Allāh sa kanya, ang Sugo ni Allah, pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan, ay kumakain noon ng isang pagkain sa piling ng anim sa mga Kasamahan niya. May dumating na isang Arabeng disyerto at kinain niya iyon sa dalawang subo kaya nagsabi ang Sugo ni Allah, pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: "Tungkol sa tunay na kung siya ay sakaling bumanggit [kay Allah], talagang sumapat na sana ito sa inyo."
[Tumpak] - [Isinalaysay ito ni Imām Ibnu Mājah - Isinaysay ito ni At-Tirmidhīy - Isinaysay ito ni Imām Aḥmad]

Ang pagpapaliwanag

Ang Propeta, pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan, ay minsang kumain kasama ng anim sa mga Kasamahan niya at dumating ang isang Arabeng disyerto at lumahok sa kanila. Kinain nito ang natira sa dalawang subuan kaya nagsabi ang Propeta, pagpalain siya ni Allāh at pangalagaan: "Tungkol sa tunay na kung siya ay sakaling bumanggit [kay Allah], talagang sumapat na sana ito sa inyo." Subalit ito ay hindi bumanggit [kay Allah] at kinain nito ang natira, ang lahat ng ito, sa dalawang subuan at hindi ito nakasapat sa kanya. Ito ay nagpapatunay na ang tao, kapag hindi bumanggit [kay Allah], inaalis ang biyaya mula sa pagkain niya.