بروز رسانی: صحرانشينی آمد و در قسمتی از مسجد ادرار کرد.

عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال: «جاء أعرابِيُّ، فبَالَ في طَائِفَة المَسجد، فَزَجَرَه النَّاسُ، فَنَهَاهُمُ النبِيُّ صلى الله عليه وسلم فَلمَّا قَضَى بَولَه أَمر النبي صلى الله عليه وسلم بِذَنُوب من ماء، فَأُهرِيقَ عليه».
[صحيح] - [متفق عليه]

از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که می گوید: صحرانشينی آمد و در قسمتی از مسجد ادرار کرد که مردم او را منع و توبيخ کردند؛ اما پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم آنها را از اين کار نهی کرد و چون ادرارش تمام شد، دستور داد دلوی آب بر محل ادرار او بريزند.
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

جهل و خشونت از عادات بادیه نشینان بود و دلیل آن دوری از فراگیری آموزه هایی بود که الله متعال بر رسول الله صلی الله علیه وسلم نازل کرده بود. باری رسول الله صلی الله علیه وسلم در میان اصحابش در مسجد نبوی بود که بادیه نشینی آمد و در گوشه ای از مسجد ادرار کرد، به این گمان که این مکان هم مثل بیابان است؛ این رفتار به دلیل حرمت زیاد مساجد، بر صحابه رضی الله عنهم گران تمام شد، لذا در حین ادرار کردن وی، او را نهیب زدند اما پیامبری که صاحب اخلاق نیک بود و با بشارت و آسان گیری مبعوث شده بود، آنها را از بازداشتن وی نهی کرد؛ چون به وضعیت بادیه نشینان واقف بود؛ و نمی خواست مکان زیادی از مسجد و نیز بدن یا لباس آن بادیه نشین آلوده شود و با قطع ادرارش دچار بیماری و مصیبت گردد؛ و این رفتار پیامبر باعث می شد بهتر پذیرای نصیحت و آموزش پیامبر صلی الله علیه وسلم شود؛ سپس به صحابه دستور داد تا با ریختن سطل آبی بر محل ادرار، مکان آلوده را پاک کنند.