Hadis: Idi i koga kod sretneš van ove bašte, a da svjedoči Allaha iskreno iz srca, obraduj ga Džennetom.'

عَن أبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ:

كُنَّا قُعُودًا حَوْلَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، مَعَنَا أَبُو بَكْرٍ، وَعُمَرُ فِي نَفَرٍ، فَقَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ بَيْنِ أَظْهُرِنَا، فَأَبْطَأَ عَلَيْنَا، وَخَشِينَا أَنْ يُقْتَطَعَ دُونَنَا، وَفَزِعْنَا، فَقُمْنَا، فَكُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَزِعَ، فَخَرَجْتُ أَبْتَغِي رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى أَتَيْتُ حَائِطًا لِلْأَنْصَارِ لِبَنِي النَّجَّارِ، فَدُرْتُ بِهِ هَلْ أَجِدُ لَهُ بَابًا؟ فَلَمْ أَجِدْ، فَإِذَا رَبِيعٌ يَدْخُلُ فِي جَوْفِ حَائِطٍ مِنْ بِئْرٍ خَارِجَةٍ - وَالرَّبِيعُ الْجَدْوَلُ - فَاحْتَفَزْتُ، فَدَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: «أَبُو هُرَيْرَةَ» فَقُلْتُ: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «مَا شَأْنُكَ؟» قُلْتُ: كُنْتَ بَيْنَ أَظْهُرِنَا، فَقُمْتَ فَأَبْطَأْتَ عَلَيْنَا، فَخَشِينَا أَنْ تُقْتَطَعَ دُونَنَا، فَفَزِعْنَا، فَكُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَزِعَ، فَأَتَيْتُ هَذَا الْحَائِطَ، فَاحْتَفَزْتُ كَمَا يَحْتَفِزُ الثَّعْلَبُ، وَهَؤُلَاءِ النَّاسُ وَرَائِي، فَقَالَ: «يَا أَبَا هُرَيْرَةَ» وَأَعْطَانِي نَعْلَيْهِ، قَالَ: «اذْهَبْ بِنَعْلَيَّ هَاتَيْنِ، فَمَنْ لَقِيتَ مِنْ وَرَاءِ هَذَا الْحَائِطَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ، فَبَشِّرْهُ بِالْجَنَّةِ»، فَكَانَ أَوَّلَ مَنْ لَقِيتُ عُمَرُ، فَقَالَ: مَا هَاتَانِ النَّعْلَانِ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟ فَقُلْتُ: هَاتَانِ نَعْلَا رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، بَعَثَنِي بِهِمَا مَنْ لَقِيتُ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ، بَشَّرْتُهُ بِالْجَنَّةِ، فَضَرَبَ عُمَرُ بِيَدِهِ بَيْنَ ثَدْيَيَّ فَخَرَرْتُ لِاسْتِي، فَقَالَ: ارْجِعْ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ، فَرَجَعْتُ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَجْهَشْتُ بُكَاءً، وَرَكِبَنِي عُمَرُ، فَإِذَا هُوَ عَلَى أَثَرِي، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَا لَكَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قُلْتُ: لَقِيتُ عُمَرَ، فَأَخْبَرْتُهُ بِالَّذِي بَعَثْتَنِي بِهِ، فَضَرَبَ بَيْنَ ثَدْيَيَّ ضَرْبَةً خَرَرْتُ لِاسْتِي، قَالَ: ارْجِعْ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يَا عُمَرُ، مَا حَمَلَكَ عَلَى مَا فَعَلْتَ؟» قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، بِأَبِي أَنْتَ، وَأُمِّي، أَبَعَثْتَ أَبَا هُرَيْرَةَ بِنَعْلَيْكَ، مَنْ لَقِيَ يَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ بَشَّرَهُ بِالْجَنَّةِ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قَالَ: فَلَا تَفْعَلْ، فَإِنِّي أَخْشَى أَنْ يَتَّكِلَ النَّاسُ عَلَيْهَا، فَخَلِّهِمْ يَعْمَلُونَ، قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «فَخَلِّهِمْ».
[صحيح] - [رواه مسلم]

Prenosi se da je Ebu Hurejre, radijallahu 'anhu, kazao: „Sjedili smo kod Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a sa nama su bili Ebu Bekr i Omer, radijallahu 'anhuma. Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je ustao između nas i nije se vraćao duže vremena. Pobojali smo se da mu se šta ne dogodi dok mi nismo s njim. Krenuli smo da ga tražimo, a ja sam prvi ustao da ga tražim. Izašao sam, tražeći Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, dok nisam stigao do jedne ensarijske bašte koja je pripadala Beni Nedždžaru. Obilazio sam naokolo tražeći vrata, ali ih nisam našao. Odjednom sam vidio mali (prolaz) potok koji vodi unutar bašte. Skupio sam se, kako bih mogao ući. Kada sam ušao, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, je kazao: 'Je li to Ebu Hurejre?’ Rekao sam: 'Da, Allahov Poslaniče.' Upitao me je o čemu se radi, pa sam mu kazao: 'Pobojali smo se da ti se šta ne dogodi, pa smo krenuli da te tražimo, a ja sam prvi ustao da te tražim. Ušao sam u ovu baštu, a ljudi su iza mene.' Tada mi je dao svoje papuče i kazao: 'Idi i koga kod sretneš van ove bašte, a da svjedoči Allaha iskreno iz srca, obraduj ga Džennetom.'“ Muslim
Vjerodostojan - Hadis bilježi imam Muslim

Objašnjenje

Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, jedne je prilike sjedio sa grupom ashaba, gdje su bili Ebu Bekr i Omer, pa je ustao, napustio ih je, i dugo ga nije bilo. Oni su se pobojali da mu se šta nije dogodilo, da ga nije ko napao, jer su ga neki licemjeri tražili, kao i drugi neprijatelji vjere. Ashabi su krenuli, strahujući za njega, a prvi je ustao Ebu Hurejre. Došao je do nekog vrta koji je bio u vlasništvu plemena Nedždžar, te ga obilazio tražeći neki prolaz, ali nije ga našao. Međutim, našao je neki mali otvor u zidu kroz koji je išla voda, te se stisnuo, da bi mogao proći. Kada je ušao, našao je Poslanika, salllallahu alejhi ve sellem, koji je kazao: "c2">“Jeli to Ebu Hurejre?” Rekao je: "c2">“Da, Allahov Poslaniče.” Tada mu je dao svoje papuče i kazao: "c2">“Idi i koga kod sretneš van ove bašte da iskreno iz srca svjedoči da nema istinskog božanstva mimo Allaha, obraduj ga Džennetom.” Jer onaj ko kaže ove riječi, vjerujući srcem u njih, mora neminovno da sprovodi Allahove naredbe i da se kloni Njegovih zabluda, jer te riječi znače: "c2">“Niko se istinski ne obožava mimo Allaha.”, pa ako je to značenje izgovorenih riječi, onda mora da Ga obožava i da Mu ne pripisuje sudruga. Međutim, onaj ko ih samo jezikom izgovori, ali srcem nije uvjeren, neće mu biti od koristi.