Hadith: أَلا تَأْمَنُونِي وَأَنَا أَمِينُ مَنْ فِي السَّمَاءِ، يَأْتِينِي خَبَرُ السَّمَاءِ صَبَاحًا وَمَسَاءً

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيَّ رَضيَ اللهُ عنهُ قَالَ:
بَعَثَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنَ اليَمَنِ بِذُهَيْبَةٍ فِي أَدِيمٍ مَقْرُوظٍ، لَمْ تُحَصَّلْ مِنْ تُرَابِهَا، قَالَ: فَقَسَمَهَا بَيْنَ أَرْبَعَةِ نَفَرٍ، بَيْنَ عُيَيْنَةَ بْنِ بَدْرٍ وَأَقْرَعَ بْنِ حابِسٍ وَزَيْدِ الخَيْلِ، وَالرَّابِعُ: إِمَّا عَلْقَمَةُ وَإِمَّا عَامِرُ بْنُ الطُّفَيْلِ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ: كُنَّا نَحْنُ أَحَقَّ بِهَذَا مِنْ هَؤُلاَءِ، قَالَ: فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: «أَلاَ تَأْمَنُونِي وَأَنَا أَمِينُ مَنْ فِي السَّمَاءِ، يَأْتِينِي خَبَرُ السَّمَاءِ صَبَاحًا وَمَسَاءً»، قَالَ: فَقَامَ رَجُلٌ غَائِرُ العَيْنَيْنِ، مُشْرِفُ الوَجْنَتَيْنِ، نَاشِزُ الجَبْهَةِ، كَثُّ اللِّحْيَةِ، مَحْلُوقُ الرَّأْسِ، مُشَمَّرُ الإِزَارِ، فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ اتَّقِ اللَّهَ، قَالَ: «وَيْلَكَ، أَوَلَسْتُ أَحَقَّ أَهْلِ الأَرْضِ أَنْ يَتَّقِيَ اللَّهَ» قَالَ: ثُمَّ وَلَّى الرَّجُلُ، قَالَ خَالِدُ بْنُ الوَلِيدِ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَلاَ أَضْرِبُ عُنُقَهُ؟ قَالَ: «لاَ، لَعَلَّهُ أَنْ يَكُونَ يُصَلِّي» فَقَالَ خَالِدٌ: وَكَمْ مِنْ مُصَلٍّ يَقُولُ بِلِسَانِهِ مَا لَيْسَ فِي قَلْبِهِ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنِّي لَمْ أُومَرْ أَنْ أَنْقُبَ عَنْ قُلُوبِ النَّاسِ وَلاَ أَشُقَّ بُطُونَهُمْ» قَالَ: ثُمَّ نَظَرَ إِلَيْهِ وَهُوَ مُقَفٍّ، فَقَالَ: «إِنَّهُ يَخْرُجُ مِنْ ضِئْضِئِ هَذَا قَوْمٌ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ رَطْبًا، لاَ يُجَاوِزُ حَنَاجِرَهُمْ، يَمْرُقُونَ مِنَ الدِّينِ كَمَا يَمْرُقُ السَّهْمُ مِنَ الرَّمِيَّةِ»، وَأَظُنُّهُ قَالَ: «لَئِنْ أَدْرَكْتُهُمْ لَأَقْتُلَنَّهُمْ قَتْلَ ثَمُودَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4351]

Translation Needs More Review.

अबू सईद अल-खुद्रीच्या अधिकारावर, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न होऊ , तो म्हणाला:
अली बिन अबी तालिब (रज़ीअल्लाहु अन्हू) यांनी येमेनकडून रसूलुल्लाह ﷺ यांच्याकडे एक सुवर्णाची वस्तू पाठवली जी जमिनीतून तोडलेली होती आणि त्याच्या माती त्याच्याबरोबर चिकटलेली होती. अली (रज़ीअल्लाहु अन्हू) यांनी ती चार व्यक्तींमध्ये विभागली: उयय्नाह बिन बद्र, एकराʿ बिन हाबिस, ज़ैदुल खैल, आणि चौथी कदाचित अलक्रमह किंवा आमिर बिन अत्तुफैल होती. त्यापैकी एका माणसानं म्हटलं: "आम्ही या लोकांपेक्षा ह्या गोष्टीचे अधिक हकदार आहोत." ही बातवा रसूलुल्लाह ﷺ पर्यंत पोहोचली तर तुम्ही ﷺ यांनी फार स्मरणार्थपणे म्हटले: «أَلا تَأْمَنُونِي وَأَنَا أَمِينُ مَنْ فِي السَّمَاءِ، يَأْتِينِي خَبَرُ السَّمَاءِ صَبَاحًا وَمَسَاءً» — "तुम्ही मला विश्वास न करता का, आणि मी आकाशातील लोकांचा अमीन (विश्वासार्ह) आहे; सकाळ-सायंकाळ आकाशातून मला बातम्या येत असतात." नंतर एक माणूस उभा राहिला — दृष्टीने खोल-गडद डोळ्यांचा, गाल वर उठलेले, कपाळ ताणलेले, दाढी भरपूर असलेली, डोकं मुण्डलेलं आणि झुंबरदार इजार वर गुंडाळलेला — आणि बोला: "हे रसूलल्लाह! अल्लाहचा भय पाळा!" तरी तुम्ही ﷺ यांनी उत्तर दिले: "हाय तुझ्यावर! मी जमिनिवरच्या लोकांपैकी सर्वात जास्त हकदार नाही का की ते अल्लाहचा भय पाळतील?" आणि तो माणूस निघून गेला. खालिद बिन वालिदने विचारले: "हे रसूलल्लाह! मी त्याचं गळं चिरून टाकू का?" तुम्ही ﷺ म्हणाले: "नाही, कदाचित तो नमाज अदा करतो." खालिद म्हणाला: "अनेक नमाज अदा करणारे असे लोक जितके तोंडाने म्हणतात तेच मनात नसते." रसूलल्लाह ﷺ म्हणाले: "मला आदेश देण्यात आला नाही की लोकांच्या हृदयात उतरेन किंवा त्यांची पोटी फाडेन." मग तुम्ही ﷺ यांनी त्या व्यक्तीकडे पाहून (जो तेव्हा उभा होता) असा सांगितले: "निश्चयच या लोकांपैकी एक जमात निघून येईल, जे अल्लाहची पुस्तक (कुरआन) अधिक-वाचतील, परंतु ते ते फक्त त्यांच्या घशापर्यंतच ठेवतील (म्हणजे फक्त तोंडी वाचन; हृदयात व आचरणात दाखल होणार नाही). ते धर्मापासून जणू तीरासारखे फरपटून निघून जातील." आणि तुम्ही ﷺ असेही जोडलं (म्हणाले): "मला वाटतं जर मी त्यांना पकडू शकलो तर मी त्यांना थामूदवाले जसं निष्पाप ठरवून मारेन."
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 4351]

Explanation

अली बिन अबी तालिब रजिअल्लाहु अन्हु यांनी यमनहून रसूलुल्लाह ﷺ कडे एक सोन्याचा तुकडा पाठवला, जो चामड्याच्या आवरणात गुंडाळलेला होता आणि त्यातील माती अजून पूर्ण निघालेली नव्हती. त्यांनी म्हटले: म्हणून त्याने, अल्लाहच्या प्रार्थना आणि त्याच्यावर शांती असो, ते चार लोकांमध्ये विभागले: उयानाह बिन बद्र अल-फजारी, अक्रा' बिन हाबिस अल-हंझली, जैद अल-खाइल अल-नभानी, आणि अलकामाह बिन उलाथा अल-आमिरी आणि त्यांच्या एका साथीदाराने सांगितले: आम्ही या लोकांपेक्षा अधिक पात्र होतो तो म्हणाला: हे पैगंबरापर्यंत पोहोचले, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल आणि तो म्हणाला: "का तुम्ही माझ्यावर विश्वास ठेवत नाहीत, जबकि मी आकाशातील सर्वांचे विश्वासू आहे, आणि आकाशाचा अहवाल मला सकाळ आणि संध्याकाळ येतो?" तो म्हणाला: मग एक माणूस उभा राहिला, ज्याचे डोळे खोलवर होते, गाल उंच होते, कपाळ उंच होते, दाढी जाड पण लांब नाही, डोकं टोपलं होतं, आणि शरीराच्या तळापर्यंत झाकणारी कमरवस्त्र उचललेली होती, आणि त्याने म्हटले: हे अल्लाहचे दूत, अल्लाहची भीती बाळगा, अल्लाहच्या प्रार्थना आणि शांती त्याच्यावर असू द्या, असे म्हटले: “तुझ्यासाठी धिक्कार असो, अल्लाहचे भय बाळगण्यास पृथ्वीवरील लोकांमध्ये तू सर्वात योग्य नाहीस का?!” तो म्हणाला: मग तो माणूस मागे फिरला: खालिद बिन अल-वलिद म्हणाला: हे अल्लाहचे दूत, मी त्याची मान कापू नये? तो म्हणाला: “नाही, कदाचित तो नमाज पाठवत असेल,” मग खालिद म्हणाला: “किती माणसे आहेत जे आपल्या तोंडाने असे बोलतात जे त्यांच्या हृदयात नाही,” तर पैगंबर ﷺ म्हणाले: “मला आदेश मिळाला नाही की मी लोकांच्या हृदयात उडी मारू किंवा त्यांच्या पोटात हात घालू; मला फक्त त्यांच्या दिसण्यावर आधारित गोष्टी स्वीकारण्याचा आदेश दिला गेला,” तर त्यांनी म्हटले: मग तो उभा असताना त्याच्याकडे पाहिले आणि म्हणाला: तो म्हणाला: या माणसाच्या वंशातून आणि त्याच्या साथीदारांमधून किंवा त्याच्या कुलातून असे लोक निघून येतील जे अल्लाहच्या किताबाचे वाचन अगदी प्रविणपणाने आणि सुरेख आवाजात करतील; त्यांच्या जीभा इतक्या जास्त वाचनाने ओलसर असतील की कुटुंबाचा शब्द त्यांच्या घशावर थांबूनच राहील — अर्थात् कूरआन त्यांच्या घशाबाहेर पडून त्यांच्या हृदयात पोहोचणार नाही, त्यामुळे ते त्यांना सुधारणार नाही, अल्लाह त्यांना उंचावणार नाही आणि त्यांचा स्वीकार देखील करणार नाही; ते धर्मातून तीर जसे बाणाला सुटतो तितक्या वेगाने आणि हलक्याने बाहेर पडून जातील. मला वाटते की तो म्हणाला: जर मला तलवारीने मुस्लिमांविरुद्धचे बंड समजले तर मी त्यांना थमुदच्या लोकांप्रमाणे कठोरपणे ठार करीन.

Benefits from the Hadith

1. पैगंबराचे स्वप्न, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल आणि हानीचा सामना करताना त्याचा संयम.
2. पैगंबराचे भविष्यवाद सिद्ध करणे, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल आणि त्याला जे दिले गेले ते अल्लाहकडून प्रकटीकरण होते.
3. त्यांच्याकडून जे उघड आहे त्यानुसार लोकांशी वागणे आणि अल्लाह त्यांच्या रहस्यांची काळजी घेतो.
4. प्रार्थनेच्या मूल्याचे गौरव करणे आणि जे प्रार्थना करतात त्यांना इस्लामच्या फायद्यासाठी मारले जात नाही.
5. खारिजी लोकांचा धोका, आणि ते लढले तर त्यांचे नुकसान टाळण्यासाठी त्यांच्याशी लढणे परवानगी आहे.
6. अल-नवावी म्हणाले: त्यांच्याशी लढण्याचे प्रोत्साहन आणि अलीसाठी एक सद्गुण, त्यांच्याशी लढण्यात अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न होऊ.
7. कुरआनचे चिंतन, ते समजून घेणे, त्यावर कृती करणे आणि त्याचे पालन करण्याचे महत्त्व.