فەرموودە: ئەوەى تۆ نیەتت بوو (پێت بەخشرا لە پاداشت) ئەی یەزید، وئەوەى بردت بۆ تۆیە ئەی مەعن

عن معن بن يزيد بن الأخنس رضي الله عنهم قال: كان أبي يزيدُ أَخْرجَ دَنَانِيرَ يتصدقُ بها، فوضعها عند رجلٍ في المسجدِ، فجِئْتُ فأخذتُها فأَتَيْتُهُ بها، فقال: واللهِ، ما إيَّاكَ أردتُ، فخَاصَمْتُهُ إلى رسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم فقال: «لكَ ما نويتَ يا يزيدُ، ولك ما أخذتَ يا معنُ».
[صحيح] - [رواه البخاري]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە مەعنی کوڕی یەزیدی کوڕی ئەخنەسەوە -ڕەزای خوایان لێبێت- دەڵێت: یەزیدی باوکم چەند دینارێکی دەرهێنا بۆئەوەى بیکاتە خێر، لە لای پیاوێک هەڵیگرت لە مزگەوتدا، هاتم (دینارەکانم) برد وهێنام بۆ لای (یەزید)، ئەویش ووتی: والله نەمویست بە تۆی ببەخشم، سکاڵام برد بۆ لای پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- فەرمووی: «ئەوەى تۆ نیەتت بوو (پێت بەخشرا لە پاداشت) ئەی یەزید، وئەوەى بردت بۆ تۆیە ئەی مەعن».
صەحیحە - بوخاری گێڕاویەتیەوە

شیکردنەوە

یەزیدی کوڕی ئەخنەس چەند درهەمێکی دەرهێنا بۆئەوەى بیکاتە خێر لەسەر هەژارەکان، وئەم بڕە پارەیەی لە لای پیاوێک هەڵگرت لە مزگەوتدا، مەعنی کوڕی هات وپارەکەى لە پیاوەکە برد، باوکی (یەزید) ووتی: نەمویست ئەم درهەمانە وەکو خێر بە تۆ ببەخشم، چوون بۆ لای پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- بۆئەوەى دادوەری بکات لە نێوانیاندا، پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- فەرمووی : (ئەوەى تۆ نیەتت بوو -پێت بەخشرا لە پاداشت- ئەی یەزید): چونکە خێرەکەت بەخشی بە هەژارێک لە هەژارانی مسوڵمانان بۆیە بە پێی نیەتت پاداشت دەدرێیتەوە. (وئەوەى بردت بۆ تۆیە ئەی مەعن): چونکە هەژار بوو وشایستەی ئەوە بوو باوکی یارمەتی بدات.