ჰადისი: ვინც ცოდნა მიიღო, რომელიც უნდა იყოს მხოლოდ დიდებული და ძლევამოსილი ალლაჰის სახისთვის, მაგრამ ის სწავლობს მას მხოლოდ ამქვეყნიური სარგებლის მისაღებად, ასეთ ადამიანს ვერ ეღირსება სამოთხის სურნელის შეგრძნება აღდგომის დღეს

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَنْ تَعَلَّمَ عِلْمًا مِمَّا يُبْتَغَى بِهِ وَجْهُ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ لَا يَتَعَلَّمُهُ إِلَّا لِيُصِيبَ بِهِ عَرَضًا مِنَ الدُّنْيَا لَمْ يَجِدْ عَرْفَ الْجَنَّةِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» يَعْنِي رِيحَهَا.
[صحيح] - [رواه أبو داود وابن ماجه وأحمد] - [سنن أبي داود: 3664]

აბუ ჰურაირა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გადმოსცემს, რომ ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«ვინც ცოდნა მიიღო, რომელიც უნდა იყოს მხოლოდ დიდებული და ძლევამოსილი ალლაჰის სახისთვის, მაგრამ ის სწავლობს მას მხოლოდ ამქვეყნიური სარგებლის მისაღებად, ასეთ ადამიანს ვერ ეღირსება სამოთხის სურნელის შეგრძნება აღდგომის დღეს», ვერ შეიგრძნობს სამოთხის სურნელს – ნიშნავს, რომ ის შორს იქნება სამოთხიდან და ვერ იგრძნობს მის კეთილსურნელებას.
[სანდო (საჰიჰ)] - [გადმოსცა აბუ დაუდმა, იბნ მააჯამ და აჰმადმა] - [სუნან აბი დაუდ - 3664]

განმარტება

ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) განმარტა, რომ ვინც იღებს ისლამურ ცოდნას, რომელიც თავდაპირველად მხოლოდ ალლაჰის კმაყოფილებისთვის უნდა ისწავლებოდეს, მაგრამ იგი სწავლობს მას მხოლოდ ამქვეყნიური სარგებლისთვის, როგორიცაა ქონება ან სოციალური სტატუსი, ასეთ ადამიანს ვერ ეღირსება სამოთხის სურნელის შეგრძნება აღდგომის დღეს.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. ცოდნის შეძენაში გულწრფელობის აუცილებლობა და ამის წახალისება.
2. მკაცრი გაფრთხილება შარიათის ცოდნის პირმოთნეობით გამოყენების ან ამქვეყნიური სარგებლის მისაღწევ საშუალებად ქცევის წინააღმდეგ, რადგან ეს დიდ ცოდვათა რიცხვს განეკუთვნება.
3. ვისაც ცოდნას უზენაესი ალლაჰისთვის ეძებს, ხოლო ამასთან ერთად ამქვეყნიური სიკეთეები მას თან მიჰყვება, ნებადართულია, რომ ის მიიღოს, და ეს არ ავნებს მას.
4. ას-სინდი ამბობს: «მისი სიტყვები "სამოთხის სურნელი" ნიშნავს სუნს, რაც მიანიშნებს სამოთხის სასტიკ აკრძალვაზე (ასეთი ადამიანისთვის), რადგან ვინც ვერ იგრძნობს რაიმე სურნელს, მას ვერ მიიღებს».
5. ვინც შეისწავლის ცოდნას, რომელიც უნდა ისწავლებოდეს მხოლოდ ალლაჰის სახისთვის, მაგრამ ამას აკეთებს სამსახურის ან სხვა ამქვეყნიური მიზნების მისაღწევად, მას ევალება გულწრფელი თაუბა (მონანიება) ალლაჰის წინაშე. ალლაჰი, თავისი უდიდესი მოწყალებითა და სიკეთით, მისგან წაშლის ამ ცოდვის გამო წარმოშობილ არასწორ განზრახვებს, რადგან ის – უზენაესი და უძვირფასესი, უდიდესი სიკეთის მფლობელია.
6. ეს გაფრთხილება შეეხება შარიათის ცოდნის მაძიებელს, ხოლო ის, ვინც ეძებს ამქვეყნიურ სწავლებებს, როგორიცაა საინჟინრო, ქიმია და სხვა, ამქვეყნიური სარგებლისთვის, მას ასეთი განზრახვის უფლება აქვს.