بروز رسانی: هرکس دوست دار ديدارِ الله باشد، الله نيز ديدارش را دوست دارد؛ و هرکه ملاقاتِ الله را دوست نداشته باشد، الله نيز ملاقاتش را دوست ندارد.

عن عائشة رضي الله عنها قالت: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «مَنْ أحَبَّ لِقَاءَ اللهِ أَحَبَّ اللهُ لِقَاءهُ، وَمَنْ كَرِهَ لِقَاءَ اللهِ كَرِهَ اللهُ لِقَاءهُ» فقلتُ: يا رسولَ اللهِ، أكَراهِيَةُ المَوتِ، فَكُلُّنَا نَكْرَهُ المَوتَ؟ قال: «لَيْسَ كَذَلِكَ، ولكِنَّ المُؤْمِنَ إذَا بُشِّرَ بِرَحْمَةِ اللهِ وَرِضْوَانِهِ وَجَنَّتِهِ أَحَبَّ لِقَاءَ اللهِ فَأَحَبَّ اللهُ لِقَاءهُ، وإنَّ الكَافِرَ إذَا بُشِّرَ بِعَذابِ اللهِ وَسَخَطهِ كَرِهَ لِقَاءَ اللهِ وكَرِهَ اللهُ لِقَاءهُ».
[صحيح] - [رواه مسلم، ورواه البخاري عن عائشة -رضي الله عنها- في ضمنه حديث عن عبادة بن الصامت-رضي الله عنه-. رواه عن أبي موسى -رضي الله عنه- مختصرا]

از عایشه رضی الله عنها روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «مَنْ أحَبَّ لِقَاءَ اللهِ أَحَبَّ اللهُ لِقَاءهُ، وَمَنْ كَرِهَ لِقَاءَ اللهِ كَرِهَ اللهُ لِقَاءهُ»: «هرکس دوست دار ديدارِ الله باشد، الله نيز ديدارش را دوست دارد؛ و هرکه ملاقاتِ الله را دوست نداشته باشد، الله نيز ملاقاتش را دوست ندارد». گفتم: یا رسول الله، اگر منظورتان دوست نداشتن مرگ است که همه ی ما مرگ را دوست نداريم؟ فرمود: «لَيْسَ كَذَلِكَ، ولكِنَّ المُؤْمِنَ إذَا بُشِّرَ بِرَحْمَةِ اللهِ وَرِضْوَانِهِ وَجَنَّتِهِ أَحَبَّ لِقَاءَ اللهِ فَأَحَبَّ اللهُ لِقَاءهُ، وإنَّ الكَافِرَ إذَا بُشِّرَ بِعَذابِ اللهِ وَسَخَطهِ كَرِهَ لِقَاءَ اللهِ وكَرِهَ اللهُ لِقَاءهُ»: «چنين نيست؛ مومن آنگاه که نويد رحمت، خشنودی و بهشتِ الله به او داده می شود، ملاقات الله را دوست دارد؛ در نتيجه الله نيز ملاقاتش را دوست می دارد. و کافر هنگامی که خبرِ خفت بارِ عذاب و خشمِ الهی را دريافت می کند، ديدار الله را ناپسند می دارد و الله نيز ديدارش را دوست ندارد».
[صحیح است] - [به روایت مسلم]

شرح

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «هرکه دوست دار ديدارِ الله باشد، الله نيز ديدارش را دوست دارد؛ و هرکه ملاقاتِ الله را دوست نداشته باشد، الله نيز ملاقاتش را دوست ندارد». این بود که عایشه رضی الله عنها پرسید: یا رسول الله، آيا این به معنای دوست نداشتن مرگ است که اگر چنین باشد همه ی ما مرگ را دوست نداريم؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: "اینگونه نیست". و خبر می دهد که هرگاه انسان دوست دارِ دیدار با الله باشد، الله متعال نیز دیدار او را دوست دارد، زیرا مؤمن به پاداش های بزرگ و نیک و بخشش های گسترده ای که الله متعال برای مؤمنان آماده کرده است، ایمان دارد، از این رو آن را دوست دارد و دنیا برای او بی ارزش بوده و زیاد به آن اهمیت نمی دهد؛ زیرا بزودی به جایی بهتر از آن منتقل خواهد شد؛ به همین دلیل است که دیدار الله را دوست دارد، بخصوص هنگام مرگ، وقتی به رضوان و رحمت بشارت داده شود، لقاء و دیدار الله عزوجل را دوست دارد و مشتاق آن است؛ و اینجاست که الله متعال نیز دیدار او را دوست دارد. اما چون به کافر خبر عذاب الله و نارضایتی و خشم او داده می شود، دیدار الله را ناپسند می دارد و الله نیز دیدار او را دوست ندارد. چنانکه در حدیث آمده: وقتی خبر خشم و نارضایتی الله به فرد کافر می رسد، روح او در جسمش پراکنده می گردد و از اینکه از کالبدش بیرون شود، خودداری می کند؛ و به همین دلیل روح کافر به سختی از بدنش خارج می شود و دوست ندارد روحش بیرون شود؛ زیرا بشارت به شر و بدی داده شده است. چنین است که الله متعال می فرماید: «وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ» [انعام: 93] «و [ای پیامبر، صحنۀ هولناکی است] اگر هنگامی را ببینی که [این] ستمکاران، در [ترس و] سختی های مرگ فرورفته اند و ملائکه [قبضِ روح،] دست های شان را [به سوی آنان] گشوده اند [و فریاد مى زنند:] "جانهای تان را [از بدن] بیرون دهید».